پایگاه خبری جماران: در روزهای منتهی به سالگرد پیر مراد مردم ایران دلمان بیشتر هوای آن عزیز را دارد؛ مایی که سخن و راه و مشربش را آرزو می کردیم و آرزو می کنیم.
اما واقعیت آن است که امروزه ما با قرائت هایی بسیار متفاوت از امام مواجه هستیم. گروهی مثل .... امام را به گونه ای غیر قابل درک بازتعریف می کنند و گروهی دیگر امام را به نوعی دیگر.
اینکه اگر امام بود از ما چه می خواست و ثابتات اندیشه ی ایشان برای همیشه تاریخ ما چیست، یک سؤال اساسی است.
حقیقت آن است که بهترین شارح اندیشه آن راحل بزرگ، کسی نیست جز فرزند برومندش که متأسفانه در اوج ناباوری و مظلومیت از میان ما رفت. هر چند تردید ندارم که اگر زنده بود ، طعنه هایی از افراطیون می شنید که امروزه به فرزندانش می زنند.
در هر حال مناسب دیدم چند بند از سخنان آن یادگارِ «به امام پیوسته» را به عنوان تفسیر اصیل از اندیشه امام با هم مرور کنیم. باشد که از آینه ی زلال او آفتاب فکر خمینی را ببینیم.
مرحوم یادگار امام حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی درباره «وحدت از دیدگاه امام خمینی» می فرمایند: «[حضرت امام]در بعد وحدت ملی ... حفظ وحدت و تحکیم آن در تمامی اقشار جامعه را گام نخستین برای پیروزی در سایر زمینه ها و ابعاد می دانست. سفارش اکید و دائمی امام به لزوم وحدت حوزه های دینی با مجامع دانشگاهی... به عنوان پیش شرط حصول وحدت در سایر اقشار ، و سفارش به وحدت درون جامعه روحانیت و درون گروههای دانشگاهی، وحدت روحانیون با مردم، وحدت روشنفکران با مردم، وحدت نیروهای نظامی و انتظامی با مردم، وحدت دولت با ملت، وحدت مجلس و دولت، وحدت در درون تشکیلات شورای سه گانه و اتحاد میان آنها، وحدت گروههای قومی و نفی مرحله ای تمایزات قومی و منطقه ای، وحدت نیروهای داخل و خارج کشور، وحدت گروههای اجتماعی و قشرهایی نظیر کارگران و کشاورزان، وحدت و همگرایی احزاب سیاسی و گروههای فرهنگی، بخشی وسیع از آثار عمومی امام را به خود اختصاص داده است. و چنانکه گفتم رمز موفقیت در برابر آنهمه تهاجم و خصومتی که شرق و غرب پدید آوردند نیز همین روشنگریها و اجابت آنها از ناحیه بخشی وسیع از قشرهای ملت ایران بود.»
چنانکه روشن است از این منظر وحدت در میان همه ی اقشار مردم فرمان امام به مردمان روزگار ماست. آنچه می توان از آن با عنوان انسجام ملی نیز یاد کرد.
و باز چنانکه روشن است همین وحدت است که از دیدگاه یادگار امام رمز موفقیت در برابر تهاجم های خارجی است.
آیا امروز نیز در مقابل آمریکای ترامپ و اذناب منطقه ای اش به غیر از این راهی داریم؟
