پایگاه خبری جماران: حضرت امام در سومین بخش از فرازی که از ایشان خواندیم می نویسند:«و چه نیکو است که طبقات تمکّن دار به طور داوطلب برای زاغه و چپرنشینان مسکن و رفاه تهیه کنند. و مطمئن باشند که خیر دنیا و آخرت در آن است.و از انصاف به دور است که یکی بی خانمان و یکی دارای آپارتمانها باشد»(صحیفه امام؛ ج 21، ص 445)
اشاره امام در این جمله به مردم است و بر خلاف جملات قبل که خطاب حضرت امام می توانست بیشتر شامل مسئولین و متصدیان امر باشد، در این سخن ، حضرت امام طبقات متمکن را مخاطب قرار داده اند و از آنها خواسته اند تا به وضعیت مستمندان و محرومان رسیدگی کنند.
این سخن از چند جهت حایز اهمیت است.
نخست آنکه اگرچه سخن امام در مورد مسکن است ولی می توان آن را توسعه داد و اصطلاحاً از آن الغاء خصوصیت کرد و همه مشکلات معیشتی را مشمول کلام امام دانست.
نکته مهمی که حضرت امام به آن اشاره می کنند آن است که از نظر دینی، بسیار مهم است که توانمندان علاوه بر اینکه حقوق واجبه ی خود را ادا می کنند، باز هم به محرومانی که در کنار آنها زندگی می کنند ، رسیدگی نمایند. زدودن رنج از جان و روح هم نوعان از وظایف اخلاقی و دینی همه ی ماست. پس نمی توان و نباید برای کمک به محرومین منتظر دیگران و دولت و نهادها ماند.
جهت دیگر در سخن امام آن است که کمک کردن به دیگران به نوعی پالایش روح کمک کننده است. کسی که از مال خود می گذرد و آن را به دیگری می بخشد ، در حقیقت خود را در مراتب سعادت ،بالا کشیده است. اینکه در قرآن به «سبقت گرفتن در خیرات» سفارش شده است، تنها برای آن نیست که مشکل کسی حل شود، بلکه علاوه بر آن به جهت آن است که کمک کننده زودتر به سعادت برسد و روح خویش را پالایش کند.
نکته سوم آنکه با توجه به واقعیت های جامعه، حکومت به تنهایی نمی تواند همه ی ابعاد فقر را از همه افراد بر طرف کند. چراکه اولا امکانات لازم را در اختیار ندارد و ثانیاً از همه ی درد و رنج ها اطلاع ندارد. چه بسا دردمندان آبروداری که نمی خواهند به نهادهای کمک رسان مراجعه کنند. اینجاست که وظیفه فردی و گروهی برای متمکنان بیشتر می شود.
خدای سبحان در قرآن می فرماید:«مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ»
«کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد) دو یا چند برابر می کند و خدا (از نظر قدرت و رحمت) وسیع و (به همه چیز) داناست.»
و چه نیکوست که کمک به دیگران ، به صورت مخفی انجام شود تا ثواب آن نیز بیشتر باشد. چنانکه می فرماید«إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِیَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ یُکَفِّرُ عَنْکُمْ مِنْ سَیِّئاتِکُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ»
«اگر صدقه ها (ی مستحبی) را آشکار سازید کاری نیکوست و اگر آنها را پنهان دارید و به فقرا بدهید آن برای شما بهتر است و (خداوند) از گناهانتان می زداید و خداوند به آنچه می کنید آگاه است.»
نکته آخر نیز آنکه امروزه به سبب توسعه ی جامعه ها ، بهتر است که برای کمک رسانی بهتر و مطمئن تر ،سازمان های مردم نهاد تأسیس شوند. تا کمک های مردمی در جای صحیح و مناسب هزینه شود.
