پایگاه خبری جماران: یک کارشناس مسائل خاورمیانه با تأکید بر نقش کمک های مالی کشورهایی مثل عربستان سعودی در موضع گیری های سازمان ها و مجامع بین المللی، گفت: متأسفانه خارج از اصول کاری و اصول قانونی و منشور سازمان ملل و بنا بر تأمین مالی عمل می کنند و اصول انسانی را هم زیر پا می گذارند.
آنچه در ادامه می آید مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با صباح زنگنه است:
دولت هایی که به بهانه مبارزه با سلاح شیمیایی به سوریه حمله کردند و حتی مجامع بین المللی در زمان بمباران شیمیایی حلبچه، که هزاران نفر جان خود را از دست دادند و یا مجروح شدند، سکوت کردند. فارغ از اینکه استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه هنوز تأیید نشده، این رفتار دوگانه چه توجیهی می تواند داشته باشد؟
این نمونه شاخصی از رفتارهای بر اساس معیارهای دوگانه است. وقتی معیارهای دوگانه باشد کشورها رفتارهای متناقضی از خودشان نشان می دهند. اگر رژیم یا حکومتی به آنها وابستگی داشته باشد تمام رفتارهای خوب و بد آن حکومت مورد حمایتشان قرار می گیرد. اما اگر حکومتی مستقل باشد، رفتارهای خوب آن حکومت هم مورد اعتراض، انتقاد و اعمال فشار قرار می گیرد.
رژیم صدام وابسته به قدرت های خارجی و تأمین کننده منافع آنها بود. رژیمی بود که تلاش کرد جمهوری اسلامی ایران را از بین ببرد یا ضعیف و ناتوان کند و تمام کشورهای قدرتمند خارجی همه نوع حمایت های تسلیحاتی انجام دادند. بنابر این انواع سلاح های شیمیایی و حتی تکنولوژی های سخت سلاح شیمیایی را به او دادند و هیچ گونه اعتراضی هم به استفاده از آن سلاح ها نکردند.
در حالی که مشخص نیست در سوریه چه اتفاقی افتاده است. آیا از گاز کلری که ممکن است در همه خانه ها و داروخانه ها باشد استفاده شده است؟ هنوز مشخص نیست چه کسی استفاده کرده است.
اگر دولت سوریه هم استفاده نکرده باشد در مجامع بین المللی باید به حساب دولت سوریه گذاشته شود؟
نادیده گرفتن این وقایع نشان می دهد که به خصوص به قدرت آمریکا و فرانسه و انگلیس، تصمیمشان را گرفته بودند. بدون در نظر گرفتن اینکه سلاح شیمیایی استفاده شده یا نشده و توسط دولت یا غیر دولت بوده، تصمیم گرفته بودند یک بهانه تبلیغاتی راه بیندازند و عکس های نمایشنامه ای هم تهیه و منتشر کنند و خودشان هم نقش شاهد، بازجو، قاضی و اجرا کننده حکم را بازی می کنند. یکی از رفتارهای مسخره تاریخ است که این دولت ها بر خلاف همه قوانین و مقررات بین المللی که مراحل شاهد بودن، قضاوت کردن و اجرا کردن را تفکیک کرده و تفکیک قوا ایجاد شده است، آنها را رعایت نکنند و مستقیم وارد عملیات نظامی شوند. این رفتار نشانه بسیار شاخص معیارهای دوگانه و هم در عرف بین المللی و هم قوانین بین المللی یک اقدام جنایتکارانه محسوب می شود.
ما دولت ترامپ را یک دولت تندرو می دانیم که رفتارهای غیر قابل پیش بینی دارد. ترامپ چطور توانسته انگلیس و فرانسه را در این قضیه با خودش همراه کند و دولت های آنها هم در حمله به سوریه با او همراهی کنند؟
دولت آمریکا با همه بدی هایی که دارد ناگزیر است در مسائل نظامی و جنگی به کنگره مراجعه کند. با مراجعه به کنگره، کنگره سؤالات زیادی مطرح و آثار و تبعات آن بر اتباع آمریکایی در سراسر دنیا و سربازان آمریکایی در منطقه را بررسی می کند. لذا به احتمال قوی جواب منفی خواهد داد. اما انگلستان بدون مراجعه به مجلس عوام یا مجلس نمایندگان، دولت یا تشکیلات امنیتی دولت تصمیم می گیرد و وارد عمل می شود.
در حقیقت انگلیس و فرانسه به جهت غلبه بر این مشکلی که ترامپ با آن مواجه بود به کمک آمریکا آمدند، وقتی که اینها اعلام آمادگی کردند راحت تر توانست به کنگره بگوید حالا که متحدان ما می خواهند وارد شوند ما هم باید وارد شویم.
این دو کشور به دنبال منافع خودشان هستند. فرانسه همچنان به دنبال استعمار قدیم خودش در شامات است و تصور می کند که با این روش جایگاهی برای خودش در آینده سوریه و شام پیدا می کند. انگلستان هم با کسب منافع مادی از بن سلمان و همچنین فرانسه و آمریکا، بلافاصله با یک طراحی و نمایش سریع السیر این عملیات جنایتکارانه را بر اساس اعمال جنایت در مقابل دریافت پول انجام دادند.
نکته ای که در مورد دوگانگی برخوردها با مسائل نظامی وجود دارد این است که مجامع بین المللی چطور می خواهند با این مسائل برخورد کنند که بتوانند کشورهای جهان را قانع کنند که قدرت خود را دارند و وجهه قبلی خود را حفظ کنند؟
سازمان ها و مجامع بین المللی نگران تأمین بودجه هایشان هستند. ماه گذشته شاهد بودیم که بن سلمان در ملاقات با مسئولین سازمان ملل متحد یک چک کمک مبلغ بالایی به آنها داد. طبیعی است که خیلی از سازمان های فرعی وابسته به سازمان ملل چشمشان به این کمک ها است.
یعنی هر دولتی که به آنها کمک کند با آن همراه می شوند؟
بله؛ متأسفانه خارج از اصول کاری و اصول قانونی و منشور سازمان ملل و بنا بر تأمین مالی عمل می کنند و اصول انسانی را هم زیر پا می گذارند.
اگر این طور باشد که با گرفتن پول حتی اصول انسانی را هم زیر پا بگذارند دیگر هیچ وجهه ای برای این سازمان ها و مجامع باقی نمی ماند.
همین طور است. با این وضعیت اعتبار خیلی از این سازمان ها زیر سؤال است.
در این شرایط کشورهای مختلف جهان به چه طریقی می توانند از حق خود دفاع کنند؟
این نقشی است که ملت ها و سازمان های مردم نهاد باید ایفا کنند و با استفاده از ابزارهای روز که فضای مجازی تأمین می کند باید اینها را افشا کرد و تحت فشار قرار داد.
