آوینی عاشق امام خمینی (س) بود. او به من گفت بهترین کتاب های عالم کتاب های امام خمینی (س) است و بر مصباح الهدایه و تحریر الوسیله امام حاشیه نوشته بود. به من گفت امام خمینی (س) من را متحول کرد و تمام نوشته های دوران روشن فکری را در کیسه ریخته و سوزاندم.
بیست و پنجمین سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی عصر دوشنبه (20 فروردین ماه 97) با عنوان «داغ شقایق» در بنیاد فرهنگی روایت فتح برگزار شد.
به گزارش خبرنگار جماران، رضا برجی، عکاس و مستند ساز دفاع مقدس، در این مراسم گفت: روزهای آخر من عصبانی بودم و با گریه گفتم چرا این طور رفتار می کنند؟ آقا مرتضی گفت من از خیابان سمیه که می روم و می خواهم وارد سوره شوم عده ای برای اینکه با من رو به رو نشوند راهشان را کج می کنند و از حافظ می روند، پنج رفیق بیشتر برای من باقی نگذاشته اند. اواخر فشارها خیلی زیاد شد و حتی بچه های جبهه هم به او فشار می آوردند. هر اتفاقی افتاد مرتضی تحمل کرد و مردانه ایستاد. بعد از شهادتش فهمیدند حقوق سه ماه کارکنان سوره را از جیب خودش داده است. سوره ای که متعلق به حوزه هنری بود پولش را نمی دادند؛ اما مرتضی ایستاد و اجرش را گرفت.
وی افزود: اگر الآن آقا مرتضی بود همه را زیر یک سقف جمع می کرد؛ همان اتفاقی که پنجشنبه ها ظهر در سوره می افتاد. مرتضی 30 سال پیش گفت مرزها از بین می رود و امواج از دیوار خانه ها وارد می شود. آن موقع زدندش وگفتند لیبرال شده ای. وقتی امام می گوید خدایا من را با بسیجیان محشور کن می داند چه اتفاقی دارد می افتد. آقا مرتضی می دانست در جبهه بستری فراهم شده که روز عاشورا دوباره تکرار شود. کسانی که این بستر را شناختند خودشان را در این بستر قرار دادند. مرتضی می گفت ما از حریم دین دفاع می کنیم و وسیله ما دوربین است.
شهریار زرشناس، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، نیز در این مراسم اظهار داشت: مرتضی بسیجی، فیلمساز و نویسنده بود، اما بستر اصلی تمام وجوه شخصیت او این است که متفکر انقلابی دوران گذر است. اعتقاد آوینی این بود که عالم مدرن در یک گذر تاریخی قرار دارد و انقلاب اسلامی رستاخیز عالم ایرانی – اسلامی نسبت به غربزدگی شبه مدرن شده است.
وی ادامه داد: آوینی فرزند معنوی انقلاب اسلامی بود که در متن این دوران گذر رشد کرد و بالید. اگر این وجه آوینی را درک نکنیم وجوه دیگر او را درک نمی کنیم. آوینی متفکر انقلابی بود که در متن حادثه حضور داشت و نظر و عمل را جمع کرده بود. آوینی عاشق امام خمینی (س) بود. او به من گفت بهترین کتاب های عالم کتاب های امام خمینی (س) است و بر مصباح الهدایه و تحریر الوسیله امام حاشیه نوشته بود. به من گفت امام خمینی (س) من را متحول کرد و تمام نوشته های دوران روشن فکری را در کیسه ریخته و سوزاندم. آوینی از روشن فکری عبور کرده بود و تا آخر هم به آن دوران برنگشت. اندیشه آوینی اندیشه دینی ولایی بود؛ اما از دولت و وزارت ارشاد وقت ناراحت بود و انتقادهایش را می گفت.
زرشناس تأکید کرد: آوینی پیش از خیلی افراد مسائلی را طرح کرد که امروز با آن مواجهیم. او یکی از نخستین کسانی بود که بانکداری آلوده به ربا و عدالت اجتماعی را طرح کرد و به دنبال حل آنها رفت. در مقام یک متفکر مجاهد می خواست هر جایی که نیازی هست وارد شود. اینها آوینی را خاص می کند. البته مرتضی در همان دوران هم غریب بود. اگر مقام معظم رهبری این طور از مرتضی تقدیر نمی کرد امروز هیچ کس مرتضی را نمی شناخت.
