پایگاه خبری جماران: عمادالدین باقی طی یادداشتی نوشت:
پیش بینی وضعیت آینده، دیگر کار چندان دشوار و پیچیده ای نیست. عامه مردم هم با مشاهده شرایط کنونی می توانند حدس بزنند و ما فقط این حدس ها را اندکی دقیق تر، روشن تر و با اشاره به بعضی فکت ها بیان می کنیم.
آینده در گرو اکنون است. آینده را می توان تغییر داد مشروط به تغییر علل وضع موجود. تا هنگامی که علل پیدایی و پایایی(به تعبیر فلاسفه علل محدثه و مبقیه) چیزی وجود داشته باشند نمی توان انتظار تغییر داشت.
در زمانی که نهادهای مدنی قدرتمند غایبند وضعیت حقوق بشر در ایران 97 کاملا تابع شرایط اقتصادی و سیاسی است. میان جرایم و بزهکاری ها که به تبع آن مجازات ها می آیند همبستگی وجود دارد. میان فقر و بیکاری و سرخوردگی های سیاسی با پرخاشگری هم همبستگی وجود دارد.
سیاست خارجی در ایران مهم تر از سیاست داخلی و اقتصاد شده است؛ زیرا اقتصاد، گروگان سیاست خارجی است. در نتیجه سیاست هایی که خارج از تدابیر دولت روحانی و خارج از رویکرد اصلاحی و تعامل سازنده با جهان اعمال می شود و از سویی بخاطر سناریوی کمپانی های تسلیحاتی برای تبدیل منطقه به مصرف کننده تولیدات ویرانگر آنها و رونق اقتصاد خونین شان، بر اساس اخبار و نشانه های فراوانی پیش بینی می شود برجام یا تعلیق تحریم ها در اواخر فروردین 1397 توسط ترامپ که نماینده این کمپانی ها است تمدید نخواهد شد.
یکی از نشانه ها این است که در پی پیام های محرمانه مبادله شده میان آمریکا و کره شمالی کیم جونگ اون، اعلام کرد اگر از آمریکا تضمین امنیتی گرفته شود برنامه اتمی و موشکی اش را تعطیل خواهد کرد. ترامپ برای همراه کردن جامعه جهانی علیه ایران و تصویر ایران را بدتر از کره جلوه دادن و همچنین برای آنکه به قول خودش توافق خوب را به اروپایی ها نشان دهد با کره شمالی به توافق می رسد ولی مسئله مهم این است که بار بزرگی از فشار سیاست خارجی اش برداشته می شود و یکی از کانون های تنش در روابط چین و امریکا رفع گردیده و بر ایران متمرکز می شود و اعراب را هم علیه ایران تشجیع می کند.
این در حالی است که در جریان مذاکرات برجام، شاهکار روحانی-ظریف این بود که تضمین امنیتی از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا و شورای امنیت سازمان ملل گرفتند و اوباما در پیام نوروزی اش رسما آن را اعلام کرد ولی جریانات مشکوک در داخل ایران، همسو با کمپانی های تسلیحاتی و جنگ طلب جهانی تمام نیروی خود را برای برهم زدن برجام به کار گرفتند.
وقتی برجام تمدید نشود کشورهای اروپایی هم میان معامله 1200 میلیادر دلاری با آمریکا و اقتصاد کوچک ایران معلوم است کدام را انتخاب می کنند. در نتیجه، عدم تمدید برجام عامل شتاب زای وخامت وضع اقتصاد ایران و به تبع آن همه جرائم و بحران های اجتماعی و اقتصادی وخیم تر می شوند و حقوق بشر به محاق می رود.
روا نیست کشور زرخیزی چون ایران که می تواند مرفه ترین مردم دنیا را داشته باشد به سبب سیاست های دشمن ساز یک گروه تندرو و نیز دشمنان طمعکارش در تنگدستی به سر برد.
در شرایطی که برخی به جای تن دادن به جراحی، همچنان ترجیح می دهند سر در برف فرو برند و وضعیت منطقه ای و بین المللی ایران همچنان پر تنش و فراری دهنده سرمایه های داخلی و خارجی باشد، طبعا شرایط اقتصادی و روانی بهبود نخواهد یافت و در نتیجه، پرخاشگری، جرم، مجازات ها، اعتراضات و تنش ها هم رشد خواهد داشت. اگر آمارها از کاهش ناچیزی خبر بدهند یا این آمارها نادرست است یا به دلیل عادی شدن جرم و یا زیر زمینی تر شدن جرم و رفع مشکلات بدون مراجعه به نهادهای فصل خصومات است که خطرناک تر خواهد بود.
شکاف های مختلف در ایران که قبلا در مقاله ای در زمینه پیش بینی وضعیت 1396 به فعال شدن آنها اشاره کرده بودم (هفته نامه صدا، شماره 108 ویژه نوروز 1396 ص39-36) در شرایط جدید بحرانی تر می شوند. از طرفی برخی نهادهای قدرت اجازه عملیاتی کردن سیاست های دولت روحانی را هم نداده و تن به تغییر نمی دهند و در برابر اراده مردم مقاومت می کنند.
اگر به حوادث پیش از جنگ سوریه و چگونگی شروع این تراژدی غمبار دقیق شویم می توان گفت در درون قدرت کسانی با بی اعتنایی به وقایع زیر پوست جامعه آگاهانه با ناآگاهانه دارند ایران را به آنسو می برند؛ بنابراین سال 97 افق دلگرم کننده ای ندارد اما ناامیدی، خود بخشی از فرایند ویرانگری است. باید با امید و تلاش و همفکری راه را جست و مانع از رخدادهای ناگوار شد.
دعا می کنم پیش بینی های نودهفتی ما نادرست از آب درآید و سرنوشت دیگری رقم بخورد.
