تمام تلاش او این بود که حلقه رابط میان مبارزان و امام باشد. در سلوک، اخلاق و رفتارش از خود شایستگی نشان می داد و همگان اعتراف داشتند که در حرکات و رفتارش حافظ آبرو، عزت و عظمت امام است.
مراسم آخرین پنجشنبه سال 1396 شب گذشته در حرم مطهر امام خمینی و با حضور اقشار مختلف مردم، اعضای بیت شریف امام، علما و شخصیت های سیاسی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار جماران، حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد مقدم سخنران این مراسم، با تأکید بر اینکه معیار انسانیت دردمندی است، گفت: اینکه می گوییم انسان دردمند و درد را معیار انسانیت قرار می دهیم به چه معناست؟ درد در ذهن ما منفی است؛ در صورتی که درد بسیار اثربخش است چون انسان منشأ آن را می یابد و در جهت درمان آن تلاش می کند.
عضو مجمع روحانیون مبارز یادآور شد: دردمندی انسان چیزی است که مورد توجه بسیاری از بسیاری از بزرگان، عارفان و دانشمندان قرار گرفته است. باید دید کانون دردمندی در چه نقطه ای قرار گرفته است. گروهی از دانشمندان معتقدند زمانی که انسان نسبت به خدا و جاذبه خدا دردمندی پیدا کند به مرحله انسانی می رسد؛ گام بر می دارد و به اوج می رسد.
وی با اشاره به شعری از مولوی افزود: برخی دیگر از بزرگان می گویند کانون دردمندی انسان خلق خدا است. آدمی وقتی رنج دیگران را احساس کرد و ناملایمات جامعه را درک نمود، دردمندی چنین انسانی او را به کمال و رشد می رساند.
مقدم اظهار داشت: خداوند در قرآن میان درد خدایی و خلق خدا پیوند برقرار می کند. اگر خداوند بزرگ در قرآن سخن از نماز می آورد، کنار آن زکات هست. قرآن می گوید آدمی که خدا را می پرستد به موجودات خدا عشق می ورزد. آنچه مربوط به این عالم است در حقیقت به خداوند پیوند می خورد.
وی با تأکید بر اینکه دردمندی میوه و ثمره هایی دارد و انسان تا زمانی که دردمند نباشد به این میوه ها تصریح کرد: اولین محصول دردمندی آگاهی است. درد خوب است چون انسان را آگاه می کند. آگاهی از آن انسانی است که احساس دردمندی دارد. مولوی می گوید انسان به میزان دردمندی هشیار است. آدمی که احساس درد و رنج در خود ایجاد نکند هشیار و آگاه نمی شود.
عضو مجمع روحانیون مبارز گفت: انسان دردمند پس از هشیاری و آگاهی، مسئولیت پذیر می شود. یک انسان بی تفاوت که برای او مهم نیست در جمع و جامعه چه می گذرد احساس مسئولیت نمی کند. زمانی حس مسئولیت شکل می گیرد که انسان به آگاهی برسد. محصول سوم درد، صبوری و پایداری است. انسان مسئول انسان صبور، پایدار و شکست ناپذیر است.
وی گفت: تعریف من از مرحوم حاج احمد آقا یک انسان دردمند بود. احساس از او یک انسان پرتلاش ساخته بود. زندگی ایشان سه دوره داشت. دوره اول تا زمان پیروزی نهضت بود که پدر بزرگوارش پرچم پیروزی انقلاب اسلامی را به اهتزاز در آورد. در این دوره حاج احمد آقا پر شور و تلاش بود و گاهی به سفرهای مخفی، سری به عراق می زد تا پیام ها را دریافت کند. تمام تلاش او این بود که حلقه رابط میان مبارزان و امام باشد. در سلوک، اخلاق و رفتارش از خود شایستگی نشان می داد و همگان اعتراف داشتند که در حرکات و رفتارش حافظ آبرو، عزت و عظمت امام است.
مقدم ادامه داد: دومین دوره زندگی مرحوم حاج احمد آقا پس از پیروزی انقلاب بود. یازده سال پر فراز و فرود کنار امام بود. یازده سالی که به نظر می آید یک تاریخ است؛ تاریخی که امام باید نمادی را برای دنیای اسلام شکل دهد که به دنیا نشان دهد اسلام هم می تواند پاسخگوی نیازهای دنیای مدرن باشد و می شود در این عصر پایه گذار یک نظام نوین اسلامی شد و می شود در این عصر میان مردم سالاری و اسلام پیوند زد و می شود در این عصر میان حقوق بشر و اسلام پیوند زد.
وی اظهار داشت: حاج سید احمد آقا به عنوان مدیر دفتری کوچک و با امکاناتی بسیار محدود و نیروی انسانی انگشت شمار حلقه اتصال میان امام و مردم، مسئولین و دولت است. او هرگز اجازه نداد امام متصل به یک جناح سیاسی خاص دانسته شود. خانه امام را پایگاه و جایگاه همه گرایش ها، اندیشه ها و افکار قرار داده بود. مگر نه این است که ایران و ایرانیت از تکثرها شکل می گیرد و امام منادی این تکثرها بود؟
عضو مجمع روحانیون مبارز تأکید کرد: بی جهت نیست که معتقدیم نقش حاج احمد آقا بسیار بزرگ است و پدرش می گوید خطایی ندارد. امام اهل مجامله و تعارف نبود و واقعیت را بیان می کرد و در سادگی و صداقت امام دوست و دشمن اعتراف داشتند. وقتی امام حرف می زد همه تلکس های دنیا تکان می خورد و رعشه در تمام اندام ها می آمد؛ چون تمام معادلات سیاسی دنیا را به هم می ریخت. موج سخن او امواج بزرگی را در عرصه بین الملل ایجاد می کرد.
وی با بیان اینکه میراث بزرگ امام اسلام اصیل و نظام اسلامی متکی به اخلاق دینی و اسلامی بود، افزود: امام قرائتی از اسلام داشت که می توانست زایشگر عدالت اجتماعی باشد. اسلامی که زایشگر عدالت اجتماعی بود، مطمئنا حقوق انسان ها در آن رعایت خواهد شد.
مقدم، مرحله سوم زندگی مرحوم حاج احمد آقا را پس از رحلت امام خمینی (س) دانست و گفت: زندگی بدون امام برای او بسیار تلخ و سنگین بود. علی رغم همه ناملایمات، تقویت بنیادهای رهبری و حفظ نظام و مصالح عمومی و ملی خط قرمز او بود. مرحوم حاج احمد آقا در عین حالی که می دید بسیاری از یارانش با بی مهری ها سرخورده شده اند و مشکلات را از نزدیک می دید، از خود عبور کرده بود. فرض و اساس برای او نظام اسلامی و کانون قدرت آن بود که به نظر می آمد پس از امام تحکیم آن پایه و اساس بسیار حساس است.
وی اظهار داشت: پیوند خانوادگی حاج سید احمد آقا با صبیه مرحوم آیت الله سلطانی طباطبایی است. از این پیوند مبارک سه پسر به عنوان سه هدیه بزرگ به دنیا آمدند؛ فرزند بزرگ حضرت آیت الله حاج سید حسن خمینی، این عمود خیمه بیت امام که الحق شایستگی و وارستگی از آن اوست؛ و دو فرزند دیگرش حجت الاسلام و المسلمین حاج سید یاسر خمینی و حجت الاسلام و المسلمین حاج سید علی خمینی است. او در زندگی اش پاک زیست و پاک دست زندگی کرد؛ دردمندانه، آگاهانه، مسئولانه، هشیارانه و با پایداری و مقاومت بسیار زیست. راه او جاودانه باد.
