تماشاچیان یک معرکه خیابانی

پایگاه خبری جماران، روزبه علمداری- پاسخ چرایی بی رونقیِ محض بازار رسانه های کاغذی، شاید یک بخش اش در همین «صفحه یک» های امروز روزنامه های تهران پیدا باشد. وقتی معرکه گردانی یک گروه به راحتی به هدف خود که همان جلب توجه و بندآوردن مسیر یا به عبارتی، پرت کردن توجهات از امور اصلی به امور فرعی  است، دست می یابد. «ضعف تحلیل» باعث می شود وقتی یک گروهِ بی وزن با انواع شگردها جلب توجه می کند و با بایکوت محض حامیان سابقش مواجه می شود، مخالفان سرسخت، با دیدن و نمایاندن شان، آنها را به مقصود برسانند.

آیا دوستان و همکاران عزیز مطبوعاتی از خودشان پرسیده اند که امروز تیم دولت نهم و دهم چه وضعیت و چه وزنی در جامعه دارد؟! و اینکه آنها جز ابزار بازی با اذهان چه تکیه گاه دیگری برای حفظ بقاء در دست دارند؟

آیا کمی در امور دقیق نمی شوند و نمی دانند که اگر اسمِ احمدی نژاد هنوز دل بخش هایی از را می برد نه به خاطر خودش بلکه به خاطر پول نفتی است که او در کف داشت و از کف داد؟! کدام کارشناس اقتصادی است که نداند همان مردم اگر در شرایط درآمدی امروز کشور مجددا دولت محمود را برمی گزیدند به اول مخالف او مبدّل می گشتند و خیلی راحت افسانه احمدی نژاد پایان می یافت.

با این اوصاف، روزنامه ها بر اساس چه تحلیل و برداشتی از سیاست و جامعه شناسی سیاسی و اقتصاد، به تریبون رایگان این گروه بدل می شوند؟

آیا بهتر نیست به جای جمع شدن به دورِ این معرکه ی خیابانیِ سخیف و رایگان به سراغ ساکتان امروز و مدافعان دیروز بروند که این معرکه گیر را به عرصه آوردند و آرامش و نظم را از آن ستادند؟

آیا بهتر نیست به واکاوی و نقد علمی آفت پوپولیسم و مدیریت غیر علمی بپردازند و ضمن تبیین نشانه های بروز این پدیده خانمان سوز و نخبه کُش، جلوی تکرار آن را بگیرند؟

امروز مسکن مهر، سهام عدالت، تحریم های مویرگی و گسترده آن دوران، فرار مغزها و...هرکدام سوژه های نابی برای بازنمایی این واقعیات اند؛ واقعیاتی که برخلاف معرکه گیری زنبیل و درخت، گزنده اند نه با مزه و خنده دار! این واقعیات هرکدام تبعات مخرب فراوانی را در دور شدن کشور از مسیر توسعه و ظهور پدیده های تلخی همچون حاشیه نشینی، نابرابری، شکاف طبقاتی و... به همراه داشتند و این معرکه گیری ها تلاشی است برای فرارکردن از آنها؛ تلاشی که ظاهرا تا حدّی قرین به موفقیت بوده است!