مازنی: باید حرمت آرای مردم نگه داشته شود

به گزارش جماران، حجت الاسلام والمسلمین احمد مازنی که شب گذشته در هیات جوانان حزب اعتماد ملی سخنرانی می کرد درباره قیام اباعبدالله الحسین(ع) گفت: قیام عاشورا یک سرمایه اجتماعی است. و ملت ما از هر دین و قوم و مذهبی، عاشورا را همچون کتاب هویت ایرانی می شناسند به نحوی که در این ایام، ارامنه ایرانی نیز نذر و نذوراتی را ادا می کنند. در سایر نقاط عالم نیز حسین بن علی(ع) یک قهرمان است. قهرمان حماسه ای مقدس که فراتر از مذهب، قوم و نژاد و خارج از هر زمان و مکانی ظهور و بروز کرده است. از اینجاست که شخصیت های برجسته ای از سیاسیون و چهره های مبارز در قاره های مختلف، حسین بن علی(ع) را متعلق به بشریت می دانند و نه تنها شیعیان، دلیل آن هم این است که حماسه او حماسه ای به دور از هواها و هوس ها، منافع شخصی و با هدف اصلاح در میان امت و باهدف آگاهی و نجات مردم از جهالت، سرگردانی و گمراهی بود.  

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: مجموعه آثاری که از امام حسین(ع) از زمان شنیدن درگذشت معاویه تا درخواست بیعت یزید از امام(ع) برجای مانده است 89 مورد متن است که اغلب آنها در قالب نامه ها، خطبه ها و پرسش و پاسخ هستند. این نشان می دهد که امام حسین(ع) هر میزان که به شهادت نزدیک می شد در جهت آگاهی بخشی، اتمام حجت وطرح اهدافش اصرار و تلاش می کردند. ضمن اینکه قبل از درگذشت معاویه، امام(ع) هم سخنرانی داشتند و هم چندین نامه دارند که برای معاویه نوشتند. همچنین گفت و گوی حضوری با معاویه نیز داشتند. یک بار معاویه به حسین(ع) پیغام داد که «من شنیدم شما دارید در مدینه فتنه به پا می کنید» که امام در پاسخ فرمودند: «من فتنه ای بالاتر از ولایت تو بر امت اسلام نمی شناسم.»امام(ع) پس از این مورد از پیمان شکنی های معاویه می نویسد و به معاویه می گوید: «شما با برادرم پیمان صلح امضا کردید اما آن را زیر پا گذاشتید مگر حجربن عدی را نکشتی؟ مگر عمربن حمق را نکشتی؟ چند نفر را با مسموم نمودن از بین بردی؟» از این قبیل مکاتبات میان معاویه و امام|(ع) بود. اوج حرکت امام(ع) در حوزه سخن و گفت و گو با مردم سه سال قبل از فوت معاویه بود. که حدود هزار نفر از بزرگان، علما و شخصیت های برجسته دنیای اسلام را دعوت کردند و خطبه ای بسیار مهم در منا خواندند که در آنجا، ستمگری ها و اعمال ناپسند معاویه و حکومت را بیان  و بیشتر مسوولیت ها را متوجه علما کردند. حسین(ع)به آنها می گوید «شما که امروزه مورد احترام مردم هستید برای این است که مشکل مردم را حل کنید. و به نفع مردم گام بردارید.» امام در آن سخنرانی روی امربه معروف و نهی از منکر تاکید می کند و دلیل اهمیت آن را دعوت به اسلامی تلقی می کند که از طریق آن انجام می شده است. امام (ع) همچنین تصریح می کند که مخالفت با ظالم و ستمگران از طریق امر به معروف و نهی از منکر انجام می شود. و ثروت های عمومی با امربه معروف و نهی از منکر است که در جای خود توزیع می شوند. اباعبدالله(ع) پیش از مرگ معاویه چنین مباحثی را مطرح کردند.

نماینده مجلس شورای اسلامی در ادامه افزود: بخشی از مخاطبان امام(ع) دشمنان ایشان و معاویه بود. بعد از وی ولید استاندار مدینه یکی دیگر از مخاطبان امام(ع) بود. در کنار ولید، مروان بن حکم بود که مخاطب امام قرار داشت. پس از آنها، حربن یزید ریاحی بود که در موضع فرمانده سپاه دشمن با امام(ع) وارد گفت و گو شد و بعدها توبه کرد و به امام پیوست. امام پس از آن با عمربن سعد وارد گفت و گو می شود که گفت و گویش با او بدین شکل است که در ابتدا عمر از طریق واسطه پیامی را به امام حسین(ع) منتقل می کند با این مضمون که «مولای من هدف شما از حضور در اینجا چه هست؟» که امام در پاسخ می فرمایند: «من از طریق این مردم به حضور در این شهر دعوت شدم حال اگر منصرف شدند من مسیر خود را تغییر خواهم داد.» عصر تاسوعا امام(ع) پیغام می دهند که در میان طرفین نبرد، خیمه ای زده شود که امام از آن طریق با عمربن سعد به گفتگو بنشیند. پیروی آن چندبار گفت و گو میان امام و وی انجام شد و امام(ع) در پی این بود که عمربن سعد را وادار به پیوستن به خود کند. امام در این راه با دشمنان خود گفت و گو می کرد.

مازنی با اشاره به نگاه به موضوع  امربه معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی گفت: نگاه به امربه معروف و نهی از منکر می بایست فراتر از این باشد که بگوییم فلان دختر موهای خود را بیرون گذاشته است یا فلان پسر  طرز اصلاح موی سرش ایراد دارد. امر به معروف و نهی از منکر مکانیزم درون نظام اسلامی است برای آنکه مردمی که درون نظام زندگی می کنند بتوانند لب به انتقاد بگشایند. امربه معروف و نهی از منکر در کنار ولایت فقیه و سایر اصول برای آنکه استبداد و خفقان را از جامعه اسلامی دور کند بکار می رود. امربه معروف و نهی از منکر به معنای امرونهی است نه خواهش، نه اینکه مردم از حاکمان خود خواهش کنند تا کمی آزادی به آنها دهد یا خواهش کنند فساد از جامعه و نظام اداری کشور برچیده شود. یا مسوولین لطف کنند به حق رای مردم احترام بگذارند. یا مسوولان لطف کنند ثروت های عمومی را بالسویه میان مردم توزیع کنند. نه اینگونه نیست امربه معروف و نهی از منکر لحنی خواهش گونه و ملتمسانه ندارد. همه در جامعه اسلامی با یکدیگر برابرند. این جامعه مانند جوامع سوسیالیستی نیست زیرا امر به معروف و نهی از منکر در آن گذاشته شده تا کسی از انتقاد نهراسد و هیچ کس دستگاه قضایی و انتظامی را مانع آزادی و حریت و بیان حق نداند. امر به معروف و نهی از منکر گذاشته شده تا در مسیر هم افزایی، اشکالات و نقاط ضعف ها مطرح شوند و از سرمایه ها در مسیر رشد و توسعه کشور استفاده شود.

وی در پایان بیان کرد: اگر بجای اینکه درون نظام اسلامی به کسی که انتقاد می کند لقب برانداز دهید لقب آمر به معروف و نهی از منکر دهید بهتر است. به هر حال آدمی که شصت یا هفتاد سال از عمر خود را به پای اسلام و انقلاب اسلامی گذاشته است دنباله روی امام بوده و زندان رفته و شکنجه شده است. ممکن است ایراداتی داشته باشد اما بدون شک اگر نقدی می کند منصفانه است. زیرا این فرد با کسی که خارج از نظام و از جانب سرویس های جاسوسی بیگانه تغذیه می شود فرق دارد. کسانی که در سخت ترین شرایط کشور را با آرامش اداره کردند و مدیریتی نمونه داشتند. امروزه نیز اگر ما همان روش ها و مدیریت های آنان را که در دوران دفاع مقدس داشتند اعمال کنیم وضعی بهتر خواهیم داشت. یعنی اگر در موضع اصلاح طلبی، اصولگرا باشیم بدین نحو که به اصول ابتدای انقلاب بازگردیم وضعیتی بهتر خواهیم داشت. نباید منتقدان درون جامعه اسلامی را محصور و محدود کرد. باید شرایطی فراهم کرد که در یک جامعه دینی، در حالی که بخشی احساس آزادی می کنند بخشی دیگر احساسی متفاوت نداشته باشند. چرا که باید حرمت آرای مردم نگه داشته شود. متاسفانه هربار که مشارکت مردم در انتخابات گسترده بوده بعضی ها خواستند این حضور را به کام مردم تلخ کنند. باید پرسید چه کسی از چنین موضوعی جز دشمن بهره خواهد برد.