دبیرکل جمعیت آبادگران می گوید: اگر جناح های سیاسی دلسوز، موقعیت فعلی نظام در جهان را مشاهده کنند و منصف باشند حتما از خودخواهی و تمامیت خواهی صرف نظر و همه مشکلات را به روش درون خانوادگی حل می نمایند؛ نه از طریق رسانه ها و تریبون های عمومی.
متن گفت و گوی خبرنگار جماران با حسن بیادی را در ادامه می خوانید:
در مقطع فعلی که تقریبا یک ماه تا آغاز دولت دوازدهم زمان باقی نمانده، باید چطور به استقبال آغاز این دولت برویم؟
دولت دوازدهم در حالى کار خود را آغار می کند که با مشکلات و معضلات عدیده و انباشته اى مواجه است و عدم تعهد استکبار جهانى خصوصاً آمریکا به برجام مزید بر علت شده است. لذا رفع مشکلات موجود فقط در تعهد دولت نیست بلکه همه قواى سه گانه و دیگر نهادهاى غیر دولتى در نظام اسلامى مسئول هستند و باید پاسخگو باشند. چون شانه خالى کردن در مقابل این مشکلات خیانت به مردم و نظام است.
پیشنهاد جدى شما براى برون رفت از این اختلافات و رفع مشکلات چیست؟
ساختار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور ما نیاز به جراحی جدی دارد. به نظر من اکثر مسئولین با تزریق مُسکّن هاى بی حاصل روزگار می گذرانند و به قول معروف چوب خط پر می کنند و نوعاً به فکر مردم نیستند و حس نمی کنند که چه بلایى سر مردم و خصوصاً جوانان می آورند. اگر مسئولین موفق به حل مسائل نشوند تاریخ قابل توجه و باعث عبرت گذشتگان نشان می دهد که خود مردم نوعاً در این مواقع معطل نمى مانند و مجبور می شوند که آتش به اختیار عمل و با خائنین و قاصرین احتمالى برخورد کنند.
در مجموع فضای سیاسی کشور بعد از انتخابات را چطور ارزیابی می کنید؟
به نظر من برخوردهای جناحی بعد از انتخابات یک مقدار افت کرده و این طور به نظر می رسد که مجبورند به سمت وحدت حرکت کنند. اما نباید غافل بود که هنوز عده ای مزدور در بهم زدن آرامش جامعه آتش زیر خاکستر هستند و تا فضاى سیاسى و اجتماعى به سمت آرام شدن می رود دوباره حرکتی مذبوحانه و بعضاً احمقانه از باب «دوستى خاله خرسه» انجام می دهند و فضاى سیاسى را بر هم می ریزند و عرصه را براى مجریان امور تنگ می نمایند؛ چرا که برخی افراد و باندهاى اقتصادى و سیاسى از فضای آشفته سود می برند و متأسفانه در این شرایط حساس به موقعیت نظام فکر نمی کنند.
اگر جناح های سیاسی دلسوز، موقعیت فعلی نظام در جهان را مشاهده کنند و منصف باشند حتما از خودخواهی و تمامیت خواهی صرف نظر و همه مشکلات را به روش درون خانوادگی حل می نمایند؛ نه از طریق رسانه ها و تریبون های عمومی.
چرا باید مشکلات را درون خانوادگی و بدون استفاده از تریبون ها حل کرد؟
وقتی مطلبى را رسانه ای می کنید مانند قدیم نیست که مخفى باقى بماند. برخی افراد توجه ندارند که این اختلافات بعد جهانی به خود می گیرد و تمام دنیا مسائل را می فهمند و از ضعف ها سوء استفاده و بر اساس آن نقشه هاى شوم خود را اجرایى می کنند. این در حالی است که ما مسائل پشت پرده آنها را نمی دانیم. لذا چاره اى نداریم جز اینکه به دین و فرهنگ دیرینه خود بازگردیم و به سنت هاى ارزشمند اخلاقى و سیاسى نیاکانمان عمل کنیم و از انتقادهاى منصفانه و پیشنهادات سازنده و عقلایی استفاده نماییم؛ به شرط اینکه طرح ها و افکارمان رویایی و پوپولیستی نباشد.
به نظر شما اصلى ترین مشکلات ما چیست و چگونه حل می شود؟
در حال حاضر مشکل اصلی ما تحریم ها و آمریکا نیست. مشکل ما اختلافات داخلی و فساد اداری خانمان برانداز است که گریبان گیر مردم شده و جلوی اشتغال و تولید را گرفته و به تبع آن رشوه، دزدی، سوء استفاده و اجحاف جایگزین بسیاری از محسنات شده است.
کلید برون رفت از این ماجرا چیست؟
به نظر من یک بخش از مشکلات و معضلات ما به ساختارهای سازمانی کشور بر می گردد. این ساختارهای سازمانی متناسب با سطح سیاسی کشور ما در دنیا نیست. یعنی ساختار اجرایى و بعضى از قوانین و حتى بعضى از اصول قانون اساسى ما با هویت، وسعت، قدرت، عزت و جایگاه ژئوپلتیک و شئون کشور ما همخوانى ندارد و یا قابل اجرا نیست. حتی در جهان سومی ترین کشورهای دنیا چنین ساختارى را مشاهده نمى کنید.
چه کسی باید این ساختار را درست کند؟
مجلس
یعنی حتی در حوزه اجرایی هم مجلس باید وارد شود؟
بله. چون در تمام دنیا تصویب و نظارت بر اجراى قانون بر عهده اعضای پارلمان و مجالس ملى است و دولت ها و دیگر قوا و نهادها مجری قانون هستند و به طور اخصّ قانونگذار مجلس است و بر اساس این قانون ها است که دولت ها برای خودشان آیین نامه اجرایی می نویسند.
ورود مجلس در مسائل اجرایی تناقضی با استقلال قوا ندارد؟
این مطلب ربطی به استقلال قوا ندارد. برای تغییر ساختار مخصوصاً تغییر قانون اساسى نیاز به دستور رهبرى و همکارى مجدانه دولت، قوه قضائیه و مجلس شوراى اسلامى دارد و حتی اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و دستگاه های نظارتی و امنیتی هم باید کمک کنند. یعنی تغییر ساختار مدیریتى و سازمانى کشور به یک مدیریت یکپارچه نیاز دارد.
گفت و گو: سجاد انتظاری
