این خط کشی های مدام که یک نفر خودی و دیگری ناخودی است کجا با آموزه های دینی ما سازگار است؟ خداوند نماز را قرار داد که ما را از کبر دور کند حال جالب نیست که گاهی این نماز خواندن برای برخی عاملی جهت فخر فروشی می شود؟
فرزند شهید بهشتی با بیان این که نمی دانم چرا عده‌ای به دنبال سست کردن همان چیزهایی هستند که جامعه ما را بهم متصل می کند، گفت: پرده دری و ولنگاری اگر در جامعه ای رشد کرد، پا گرفت و مقبول واقع شد، هیچ گاه آن جامعه روی سعادت را نخواهد دید، چه جامعه ای مذهبی باشد چه نباشد. سعی کنیم جلوی پیشرفت این خلقیات را در جامعه بگیریم و یکی از فرصت ها برای این کار همین ماه رمضان است.
به گزارش جماران، محمدرضا بهشتی در مراسم شب قدر «مجمع دینی احیا فضیلت» با بیان اینکه وحدت افراد در جامعه یکی از ویژگی‌های مهم آن است، اظهار کرد: منظور از وحدت در جامعه وحدت عددی نیست بلکه نوعی از وحدت است که در موجود زنده و ارگانیک وجود دارد که در اینجا افراد به منزله و به مثابه یک کل نیستند بلکه پیوند میان افراد در جامعه مورد نظر است.
وی افزود: اگر ما جامعه را به مثابه یک موجود اندام وار و ارگانیک دیدیم آن وقت به پیوندها و همبستگی های اجتماعی اهمیت می دهیم که یکی از این موارد پیوند، آموزه های دینی است که شاید دو سوم این دستور العمل های دینی مربوط به پیوندها و همبستگی ها و محکم کردن آن است که اگر به مشکل بر بخورد، ما با گسست جامعه رو به رو خواهیم شد.
بهشتی با اشاره به اینکه از میان رفتن همبستگی ها موجب اضمحلال جامعه می شود، گفت: آموزه های دینی می کوشند افراد را طوری تربیت کند که خود را عضوی از یک جامعه ببیند نه صرف یک فرد و آن قدر این موضوع مهم است که پیامبر (ص) می فرماید اگر کسی اهتمام به زندگی سایر مسلمانان نداشته باشد پا را از اسلام بیرون نهاده است.
این استاد فلسفه دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه صلابت جامعه و کارهای بزرگی که از یک جامعه برمی آید باید با پیوند و همبستگی همراه باشد، گفت: در ماجرای برگزاری نماز عید فطر در سال ۵۷، جامعه ای که در آن افراد نسبت به همدیگر فاصله و حتی واهمه داشتند، یخ های جامعه باز شد و افراد به هم نزدیکتر شدند و همان افرادی که نسبت به هم واهمه داشتند و از یکدیگر دور بودند، با یک همبستگی که در جریان برگزاری نماز پیش آمد در کنار هم قرار گرفتند.
فرزند شهید بهشتی با بیان اینکه جامعه ما در یک همبستگی چیزهایی را می پذیرد و چیزهایی را نه، گفت: نمی دانم چرا عده‌ای به دنبال سست کردن همان چیزهایی هستند که جامعه ما را بهم متصل می کند؟ این کار با هر نیتی که انجام شود، نادرست است. جامعه ما می خواهد خود را با ارزشهایی که دارد، افرادش را متصل و همبسته نگاه دارد پس این مفصل بندی اجتماعی از سوی هرکس یا هر چیزی بخواهد نفی شود، غلط است، از هر نردبانی نمی توان به هر پشت بامی رسید.
وی خاطرنشان کرد: کسانی که به دنبال دور کردن افراد و جدا کردن آنان در جامعه از یکدیگر هستند با هر نیتی این کار را می کنند و در واقع افرادی اند که با ایجاد کشمکش های بی فایده و بی سود و مضر به حال جامعه که دور از حقایق دین است، مردم را به سمت شکل گیری خصومت ها در جامعه سوق می دهند که این بسیار ناپسند و غلط است.
بهشتی تاکید کرد: پرده دری و ولنگاری اگر در جامعه ای رشد کرد و پا گرفت و مقبول واقع شد، هیچ گاه آن جامعه روی سعادت را نخواهد دید، چه جامعه ای مذهبی باشد چه نباشد. سعی کنیم جلوی پیشرفت این خلقیات را در جامعه بگیریم و یکی از فرصت ها برای این کار همین ماه رمضان است.
وی افزود: اگر ما به دنبال این افتادیم که به جای کمک کردن و دست کسی را گرفتن به دنبال مچ گیری برویم چه کسیی روی سعادت را خواهد دید؟ وقتی کسی در جست و جوی عیب برادر مومن خود باشد، تمام پرده های ستر عیب از روی خودش برداشته خواهد شد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: این چه میل و شهوت و هوس افشاگری است که در لوای خدمت به جامعه از سوی عده‌ای اتفاق می‌افتد؟ اتهام زنی و برچسب زدن در یک جامعه مایه فتور و اضمحلال است. اگر به دنبال مبارزه هستیم ادب این مبارزه کجاست؟ اگر به دنبال استفاده از سلاح زبان در انتقادات و مبارزه های خود هستیم، وقتی آن را با بدزبانی و بددهانی همراه شود، دور از ارزش های دینی است. می شود کسی مومن باشد و بدخواه دیگران باشد؟ می شود که کسی با هر نیتی به دنبال جا انداختن موضوعی در جامعه باشد اما بخواهد به هر قیمتی و با چرخاندن زبان به هر کلامی به خود اجازه دهد بیانش کند، دیگر جامعه مان را جامعه دینی نمی توان دانست.
فرزند شهید بهشتی با بیان اینکه فحش و تفحص از اسلام نیست، اظهار کرد: این کلام امیر المومنین است که کسی که کوشش کند زشتی و بدی دیگران را افشا کند تا او را در جامعه خوار سازد، از ولایت خدا خارج شده است. اگر کسی یا کسانی بخواهند از مردم پیشی بگیرند در حالی که در جامعه از آنان شایسته تر هستند و این کار را با عیب جویی از دیگران انجام دهند، پا روی حقوق آنان گذاشته اند. کجا ما می توانیم با پای نهادن بر حق، آنچه را فکر می کنیم حق است اجرا کنیم؟
وی در پایان گفت: این خط کشی های مدام که یک نفر خودی و دیگری ناخودی است کجا با آموزه های دینی ما سازگار است؟ خداوند نماز را قرار داد که ما را از کبر دور کند حال جالب نیست که گاهی این نماز خواندن برای برخی عاملی جهت فخر فروشی می شود؟
