بحث تشکیل کابینه جدید در محافل سیاسی و رسانه‌ای داغ شده است و اسامی افراد زیادی مطرح می‌شود که البته برخی از این اسامی را همان کسانی مطرح می‌کنند که در فهرست‌های ادعایی مطرح هستند! از تغییر در کابینه باید دفاع کرد، دست‌کم به این دلیل که مردم انتظار دارند بوی تازگی به مشام برسد. دلایل دیگری هم مطرح است از جمله اینکه کابینه باید جوان‌تر بشود، وزرای ناتوان و نامحبوب کنار بروند، برخی فاقد هرگونه طرح و برنامه تازه‌ای هستند، برخی خودشان انگیزه تداوم کار در جایگاه قبلی را ندارند و... و خلاصه به هر دلیلی روحانی باید تغییراتی را ایجاد کند تا دولتی توانمندتر و سرحال‌تر شکل بگیرد و کارها بهتر پیش برود.
در عین حال به نظر می‌رسد چند وزیر در دولت یازدهم باید باشند؛ زیرا هم کارآمدند و هم موفق عمل کرده‌اند و هم شناسنامه دولت به حساب می‌آیند.
نخستین وزیر جناب دکتر ظریف است. وی کار بزرگ برجام را به نتیجه رسانده و توان دیپلماسی کشور را مضاعف ساخته است. وی به دلیل تسلط بر زبان انگلیسی و حضور فعال در عرصه دیپلماسی عمومی، فضای ضدایرانی را از میان برداشته است و کاری کرد که دشمنی با ایران اکنون بسیار گران شده است.
دومین وزیری که روحانی نباید به رفتن او رضایت بدهد دکتر هاشمی، وزیر بهداشت است. وی مورد قبول مردمی است که از طرح تحول سلامت بهره برده‌اند و انتظار دارند آن روند ادامه یابد و تقویت شود.
سومین وزیر دکتر آخوندی است که چند وزارتخانه را با هم در قالب یک وزارتخانه اداره کرده و تحولی بزرگ را در صنعت هوایی و ریلی و دریایی و جاده‌ای موجب شده است. به او باید مجال داد تا از چاه مسکن مهر بیرون بیاید و طرح مسکن اجتماعی خود را عملیاتی کند.
وزیر نفت هم باید بماند. عملکرد زنگنه از جهات گوناگون قابل دفاع است و باید تداوم یابد و طرح‌هایی که شروع کرد باید به دست خودش تکمیل شود.
وزیر کشاورزی نیز موجبات خودکفایی در برخی اقلام کشاورزی شده است و طرح‌هایش را خودش باید پی بگیرد. وزیر ارتباطات هم عملکرد قابل دفاعی دارد ولی در مورد بقیه اصراری به ماندن آنان نداریم.
منبع: اعتماد
