احمدی نژاد علی رغم توصیه رهبری، امروز در وزارت کشور برای کاندیداتوری انتخابات ثبت نام کرد، او علی رغم ادعای تبعیت از رهبری، خلاف توصیه مقام معظم رهبری این کار را انجام داد کاری که پیش تر نیز هم قطارانش در سال های دور انجام داده بودند...

پایگاه خبری جماران: یکی از مخاطبان جماران امروز نامه ای را در مورد ثبت نام امروز رئیس دولت سابق برای انتخابات ریاست جمهوری ارسال کرده است که مشروح آن در پی می آید:

 رهبر معظم انقلاب پنجم مهر ماه سال 95 در جلسه درس خارج فقه به صراحت رئیس دولت های نهم و دهم را از حضور در انتخابات ریاست جمهوری نهی کردند و در قسمتی از سخنان خود فرمودند: «با ملاحظه‌ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می‌کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دو قطبی در کشور ایجاد می‌شود. دو قطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم. خب حالا این مایه‌ی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یکی بگوید فلانی گفته، یکی بگوید نگفته، یکی بگوید چرا پشت بلندگو نگفته؟ خب حالا این هم پشت بلندگو.»

فردای آن روز احمدی نژاد در نامه ای خطاب به مقام معظم رهبری نوشت:

«بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی)

رهبر معظم انقلاب اسلامی

سلام علیکم

همان گونه که مستحضر هستید در دیدار مورخ نهم شهریورماه سال جاری، اینجانب برنامه های تبیین انقلاب در سراسر کشور را تشریح نمودم، پس از آن حضرت عالی توصیه فرمودید که در این دوره مصلحت نیست بنده در انتخابات شرکت نمایم و اینجانب نیز تبعیت خود را اعلام نمودم.

ضمن تشکر از بیانات مهم حضرت عالی در جلسه درس خارج فقه مورخ پنجم مهرماه جاری، به استحضار می رسانم که در عمل به منویات رهبر بزرگوار انقلاب، برنامه ای برای حضور در عرصه رقابت های انتخاباتی سال آینده ندارم.

به لطف خداوند متعال و با افتخار همواره به عنوان سرباز کوچک انقلاب و خادم مردم باقی خواهم ماند.

از خداوند منان برای حضرت عالی سلامتی و موفقیت بیشتر و برای ملت بزرگوار ایران عزت و سربلندی روزافزون ، در سایه عنایات حضرت ولی عصر (عج) مسالت دارم.»

احمدی نژاد همچنین در بیانیه ای که 23 بهمن 95 منتشر شد اعلام کرد که در این انتخابات حتی از کسی حمایت هم نخواهد کرد و بر این امر تأکید کرد که موضع قطعی او همین است. در این بیانیه آمده بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه

ملت شریف و بزرگوار ایران

سلام و درود خداوند بر شما و همه صالحان ، آزادی خواهان و عدالت طلبان و با تبریک ایام الله دهه فجر

در رد برخی شایعات مبنی بر حمایت اینجانب از کاندیدای خاص در انتخابات سال آینده، و پیرو نامه مورخ ۹۵/۰۷/۰۶ اینجانب به حضور مقام معظم رهبری ، متواضعانه به استحضار می رساند؛

۱- اینجانب عضو هیچ جناح و حزب و گروهی نیستم و خود را تنها قطره ای از اقیانوس زلال ملت ایران و خادم آنان می شمارم و این امر را یک افتخار ابدی می دانم.

۲- از هیچ فرد یا جناح و حزب و گروهی حمایت نکرده و نخواهم کرد. این موضع قطعی و غیرقابل تغییر اینجانب است.

۳- ممکن است برخی افراد یا جریانات و جناح ها به خاطر منافع گروهی ، اخبار و شایعاتی تحت عنوان حمایت از شخص خاصی به نقل از اینجانب منتشر نماید. صریحا اعلام می نمایم که این نوع شایعات و اخبار حتی اگر از زبان نزدیکان اینجانب باشد ، خلاف واقع است و قویا تکذیب می شود.

با آرزوی طول عمر مقام معظم رهبری ، از خداوند منان دوام سعادت ، عزت و موفقیت ملت ایران را تحت عنایات خاص امام عصر(عج) مسالت دارم.»

پس از این ماجراها افراد مختلف حاضر در دولت های نهم و دهم از جمله حمیدرضا حاجی بابایی، رستم قاسمی، مسعود زریبافان و برخی دیگر از نزدیکان احمدی نژاد به صورت مستقل از احمدی نژاد وارد کارزار فعالیت های انتخاباتی شدند و وقتی احمدی نژاد حمایت خود از حمید بقایی را اعلام کرد تلقی عمومی بر این بود که نافرمانی احمدی نژاد از توصیه رهبر معظم انقلاب مبنی بر عدم حضور اسفندیار رحیم مشایی در دولت دهم، بار دیگر تکرار نمی شود و احمدی نژاد سودای حضور دوباره در پاستور را از سر بیرون کرده است.

اما امروز (چهارشنبه 23 مهر 96) احمدی نژاد علی رغم توصیه رهبر معظم انقلاب و نامه و بیانیه ای که رسما مبنی بر عدم کاندیداتوری و حمایت از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری صادر کرده بود، نه تنها حمید بقایی را در ثبت نام همراهی کرد، برای حضور در رقابت های دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد.

سال 90 بود که رئیس جمهور وقت در پی اختلافی در مورد انتخاب وزیر اطلاعات 11 روز خانه نشین شد و مسئولیت های خود را رها کرد. البته همان طور که اشاره شد رئیس دولت های نهم و دهم در موارد دیگری نیز رو به روی رهبر معظم انقلاب ایستاد که جای دادن اسفندیار رحیم مشایی در دولت دهم و دادن حکم رئیس دفتر رئیس جمهوری به او نیز دور زدن نامه دفتر مقام معظم رهبری بود؛ تا نه تنها نافرمانی های دیگر رئیس دولت های نهم و دهم از فرمان مقام معظم رهبری را به یاد همگان بیاورد، بلکه این واقعیت تاریخی تلخ را به ذهن ها متبادر کند که حتی زمان زعامت امام خمینی (س) نیز این نافرمانی های افراد منسوب به جناح راست آن زمان که به نوعی اصولگرایان امروز محسوب می شوند، سابقه داشته و نکته بسیار جالب این است که تمامی این نافرمانی ها توسط افراد منتسب به جناح راست و یا اصولگرایان و نه جناح چپ یا اصلاح طلب فعلی اتفاق افتاده است! ممکن است برخی اصولگرایان امروز منکر حمایت شان از احمدی نژاد شوند، اما آنها نباید حمایت همه جانبه و بی قید و شرطشان از رئیس دولت نهم و دهم را فراموش کنند، چه آنکه برآمدن احمدی نژاد از سپهر سیاست در ایران قطعا مرهون آن حمایت ها بوده است و حمایت نکردن امروز آنها؛ اصولگرایان را از تبعات اشتباهات دیروزشان مبرا نمی کند.

جناح راست دیروز و اصولگرایان امروز لابد ماجرای 99 نفر را فراموش نکرده اند که اولین بدعت در تاریخ جمهوری اسلامی در  مخالفت با نظر رهبری در میان نیروهای انقلاب بود. در مجلس دوم وقتی تعدادی از نمایندگان از امام درباره تداوم نخست وزیری مهندس موسوی نظر خواستند ایشان نظر خود را مبنی بر تداوم آن اعلام کرد که متن نامه امام را می توانید اینجا ببینید. این قصه به ماجرای 99 نفر معروف شد که علی رغم حمایت امام از نخست وزیر وقت 99 نفر از نمایندگانی که بعدها عنوان «جناح راست» به آنها اطلاق شد، با این نظر امام مخالفت کردند. با وجود این که حضرت امام هیچ گاه با این افراد برخورد نکرد، ولی مردم در انتخابات بعدی یعنی انتخابات مجلس سوم دیگر آنها را انتخاب نکردند و آنها پاسخ خود را از مردم گرفتند.

سوال این است که چگونه افرادی که دیگران را متهم به ضدیت با ولایت فقیه می کردند و تمام حیات سیاسی شان به گواه همگان مرهون و مدیون حمایت های ولایت فقیه است، حالا خودشان این طور صریحا بر خلاف نظر ولی فقیه، عمل می کنند. این تناقض در عمل و بیان چگونه قابل توجیه است؟

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.