خطبه های نماز جمعه و اظهارنظرات سیاسی حجت الاسلام و المسلمین "محسن دعاگو" امام جمعه شمیرانات و عضو شورای سیاستگذاری ائمه جمعه سراسر کشور، به دلیل صراحتی که برخوردار است، همواره در رسانه ها انعکاس نسبتا گسترده ای می یابد. وی که عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز است و بطور منظم در جلسات شورای مرکزی این تشکل روحانی شرکت می کند، در تمام ادوار انتقادات خود از وضع جاری را بطور روشن بیان کرده که در سالهای اخیر هم به میزان بیشتری، این رویکرد را ادامه داده است.
اخلاق سیاسی امام خمینی(ره) و مردمداری ایشان بهانه ای شد تا با وی گفت و گویی انجام دهیم و نظر وی را در این خصوص بدانیم، اما آنجا که بحث به برخی هتاکی ها می رسد، باز هم با همان لحن صریح، نظر خود را در مورد گروههای هتاک بیان می کند:
- به عنوان اولین سوال می خواستم بدانم که به نظر شما، عنصر "اخلاق" در پیروزی نهضت امام خمینی(ره) چه تاثیری داشت؟
اساسی ترین و مؤثرترین عامل در پیشبرد اهداف بعثت نبی گرامی اسلام(ص) منش خدایی پیامبر اکرم(ص) بود. خداوند منش پیامبر(ص) را با تعبیر «انک لعلی خلق عظیم- تو بر فراز منشی بزرگ قرار داری» توصیف کرد و نقش آفرینی پیامبر اکرم(ص) در خدایی سازی منش انسانی و آراسته سازی عرصه های زندگی به ارزشهای خدایی را ستود. زیرا افزایش و گسترش حوزه خداگرایی و خدامنشی مرهون اخلاق خدایی پیامبر اکرم(ص) بود؛ اخلاق در اندیشه و دل نفوذ می کند، مخالف را به موافق، دشمن را به دوست تبدیل می کند، ستیزه جو را به نرمش و حق گرا را به تسلیم و تعظیم وامی دارد. همه ارزشها و ضدارزشها در حوزه اخلاق، نمودار و آشکار می شوند و ایمان همگان را در نماد و نمودهای اخلاقی شان می توان شناسایی و ارزیابی کرد و به قول امام هشتم(ع) هرکس ایمانش کامل تر است از اخلاق بهتری برخوردار است(اکملکم ایمانا احسنکم اخلاقا).
حضرت امام خمینی(ره)، پیامبر اکرم(ص) را اسوه تمام عیار و حق معیار می دانستند و در رفتارها به پیامبر اکرم(ص) تأسّی می کردند. حضرت امام خمینی(ره) از الگوهای برجسته اخلاقی برای کارگزاران حکومتی و امت اسلامی است، در هیچ شرایطی از حوزه ادب فاصله نمی گرفت و همیشه از دشمنان و مخالفانش با احترام یاد می کرد، حضرت امام در حفظ آبروی همه افراد جامعه می کوشیدند، کسانیکه در درون نظام خدمت می کردند و به لغزش آلوده می شدند از تذکرات ارشادی و هدایتگری های امام(ره) بهره مند می شدند و اگر تغییر ضرورت می یافت در مسئولیتی مناسب با توانشان مستقر می شدند و به ادامه خدمتگزاری می پرداختند.
اندیشه همگانی ملت ایران و ملت های جهان هرگز از امام(ره) گویشی خارج از عرف و قاعده و بی ادبی سیاسی برخاسته از هوای نفس به یاد ندارند. اگر بخواهیم از منش امام(ره) تعریفی دقیق ارائه دهیم حضرت امام خمینی(ره) منشی معصوم گونه داشتند و در حوزه اخلاق اسلامی و تسلیم در برابر آفریدگار هستی از الگوهای برجسته، ماندگار در حوزه های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، علمی و اخلاقی هستند، اگر اخلاق حکومتی امام(ره) مورد توجه مسئولین حکومتی قرار گیرد و ارزشهای اخلاقی امام خمینی(ره) در برخوردهای اخلاقی سیاستمداران و مدیران تجلی یابد کاستی ها به پائین ترین حدش کاهش می یابد، جامعه اسلامی رشد و تعالی فرهنگی را با آراستگی به اخلاق اسلامی برتر تجربه می کند.
- ایشان چگونه توانستند میان اخلاق، دیانت و سیاست رابطه برقرار کنند؟
از نگاه فرهنگ دینی اخلاق تجلی دین و سیاست عین دیانت است. بهره مندی از اخلاق اسلامی دقیقاً بهره مندی از ارزشهای دینی است، سیاست از نگاه اسلام و مسلمانان، کنترل جامعه با پیامهای دینی و دینگرایان پایبند به ارزشهای دینی است. از نگاه امام خمینی(ره) هرگز سیاستی خارج از چارچوب احکام دینی مورد پذیرش نبود، سیاست را عین دیانت می دانستند و در کنترل همه شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و اداره جمهوری اسلامی بر دین و سیاست برگرفته از دین تکیه می فرمودند و عزت و اعتبار بی نظیر پس از ائمه معصومین(علیهم السلام) برای اسلام، حکومت اسلامی و جهان اسلام کسب فرمودند.
-آیا امام راحل(ره) برای پیروزی نهضت، قائل به استفاده ابزاری از مقدسات یا اعتماد مردم بودند؟
اساساً استفاده ابزاری از مقدسات دینی و ملی و یا اعتماد اقشار مردمی برای پیشبرد اهداف سیاسی و استقرار و استمرار حکومت و حاکمیت مغایر با خردگرایی، تجری نابخشودنی به ارزشهای دینی و موجب برانگیخته شدن خشم خدا و خداباوران و خداگرایان است. باید دین باوران از اعتبار و اقتدار شخصی شان برای تقویت دین و نظام دینی بهره بگیرند و برای دستیابی به قدرت سیاسی و یا اقتصادی از دین و اعتبار حکومت دینی استفاده نکنند. حضرت امام(رض) هرگز از اسلام، نظام اسلامی، امت اسلامی و اعتماد مسلمانان به دین و حکومت دینی برای پیشبرد اهداف سیاسی استفاده نکردند و در هیچ شرایطی بین منافع و مصالح شخصی و منافع و مصالح امت اسلامی بر منافع شخصی تکیه نکردند و مصالح جهان اسلام را برای افزایش اعتبار و اقتدار خودشان هزینه نکردند. حضرت امام(ره) در حوزه تشخیص، دینداری و تقواگرایی بعد از معصومین(ع) در جایگاه ممتاز و بی نظیری قرار داشتند که برای همه حاکمان در تاریخ پس از حکومتشان اسوه ای ماندگار و آفریننده اقتدار، اعتبار و افتخارند.
-پیوند و تعامل امام با مراجع عظام، علما و روحانیون پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی را چگونه ارزیابی می کنید؟
حضرت امام(رض) برای تحکیم روابطشان با مراجع تقلید و علمای دین می کوشیدند، نقش آفرینی هرچه بیشتر مراجع، علمای دینی و مدرسان و محصلان حوزه های علمیه را در تقویت اسلام و نظام دینی می خواستند، جاذبه آفرینی را بر اخلاق نیکو و تکریم و احترام دیگران بنا کردند و هرگز در اندیشه تخریب و تضعیف هیچکس نبودند. سیاست امام(ره) بر جذب، هدایت و نقش آفرینی روحانیت معظم و دانشمندان دینی و ملی به موازات شایستگی، کارآیی و توانایی بود. در منطق امام(ره) دورسازی و طرد دیگران منحصر به موارد اضطراری بود، همیشه به اصلاح، پاکسازی و استفاده از همه توان و امکان ملی و جهان اسلامی می اندیشیدند و شاگردان بزرگی مانند مقام معظم رهبری و آیت الله شهید مطهری تربیت کردند
اساساً حریم و حرمت شکنی، حرکتی ضداخلاقی، گناهکاری و منش و روشی شیطانی است. انسان، با منطق از سایر موجودات زنده جدا می شود، ارزش سوزی، حرمت شکنی و تعرض به آبرو و اعتبار شخصیت های حقیقی و حقوقی در هیچ شرایطی با خداباوری، دینداری و پیامهای دینی سازگاری ندارد. همه افراد با عقاید و نظرات گوناگون باید محترم شمرده شوند و حوزه تعرض به آنان بر متعرضین و ناهنجارگرایان بسته شود.
بیوت همه مراجع و علمای دینی و شخصیت های دینی و ملی به ویژه بیت امام خمینی(ره) از قداست و حرمت برخوردار است و باید قداست بیت امام(ره) در عالی ترین و بالاترین مرتبه حفظ شود و الگوی حرمت داری و رعایت قداست برای همه مراجع و علمای دینی و ملی قرار گیرد.در فضای جمهوری اسلامی، مجموعه گروه ها و گرایش ها به سه دسته تقسیم می شوند، تندروها، کندروها و اعتدال گرایان. اعتدال گرایان در همه جناح های سیاسی وفادار به میثاق های ملی با عناوینی مانند اصلاح طلب، اصولگرا و عدالت خواه حق گرایان خدامدار و حق معیارند، فضای اعتدال گرایی از بیداد و بیدادگرایی، تجاوزگری، تندروی، کندروی و گناهکاری پاکیزه است. در جمع همه گروه ها و جناح های سیاسی حضور دارند و در صحنه های شیطانی حریم سوزی و حرمت شکنی، دروغ گویی، اتهام زنی، مردم فریبی، خودستایی و ارزش ستیزی هرگز حضور نمی یابند.
کندروها در برابر هجوم ناهنجاری ها، بدی ها و نابسامانی ها به فضای زندگی خود و جامعه احساس مسئولیت نمی کنند و مانند مردگان متحرک از موهبت زندگی انسانی و ارزشی محروم می مانند !S1!.
همه ارزش سوزی ها، حرمت شکنی ها، ناهنجاری ها، ناهنجارگرایی ها و فساد و افسادگری ها از تندروهایی برمی خیزد که مدعی اصلاح طلبی، اصولگرایی و عدالت خواهی هستند و از ارزش های دینی و ملی و منافع و مصالح ملت فاصله گرفته اند.
کسانی که حرمت امام(ره) و بیت شریف امام را نگه نمی دارند و گستاخی و فتنه گری را به اوج می رسانند، تندروهای نادان، متحجران همسو با شیطان و ابزار دست دشمنان هستند؛ ولایت فقیه که ارزشی ترین رکن محوری در قانون اساسی است به اسلام، نظام و امت اسلامی تعلق دارد و هیچ کس در هیچ زمانی و با هیچ بهانه ای حق ندارد در حوزه ساختارشکنی، حریم سوزی و حرمت شکنی حضور یابد و عرصه های گویش، منش و کردارش را به اسائه ادب نسبت به امام و رهبری، جایگاه رهبری، بیت رهبری و حوزه نقش آفرینی رهبری آلوده سازد. اندیشه همگانی تعرض به نظام، قانون اساسی و امام و رهبری را تعرض به اسلام و جهان اسلام می داند و با هیچ منطقی جز حریم شناسی و حرمت داری در این حوزه مقدس را نمی پسندند.
- آقای دعاگو! حضرت امام(رض) در شرایط حساس انقلاب و جنگ چگونه توانستند از نیروهای سیاسی موجود برای پیشبرد انقلاب و عبور از گردنه های حساس استفاده کنند و همه امکانات ملی را در جهت تقویت اعتبار و اقتدار ملی به کار گیرند؟
حضرت امام(رض) به دلیل جایگاه علمی و معنویشان به عنوان اسلام شناس و مرجع تقلید برجسته، صداقت، صراحت و نگرش ملی، جهان اسلامی و فراجناحی شان از محبوبیت و مقبولیت بی نظیر پس از تاریخ زندگی ائمه معصومین(ع) برخوردار بود. عشق مردم به امام(ره) و تقواگرایی، حق مداری و مرتبه عرفان و عبودیت امام(ره) در برابر آفریدگار هستی، قدرت نفوذ فوق العاده و بی نظیری به رهبر بزرگ انقلاب اسلامی بخشید که سرمایه ارزشمندی برای سازماندهی امکانات ملی، نیروی انسانی برای پیشبرد اهداف ارزشی شد، مستضعفین جهان را در برابر استکبار و ارتجاع قرار داد، وحدت و امنیت ملی بی نظیری را براساس آموزه های دینی ساماندهی کرد و میلیون ها عاشق حقیقت و شهادت را در عرصه های فداکاری و ایثارگری قرار داد.
- اصولا نظر امام در مورد ضرورت وجود دو جناح متفاوت در کشور، از چه بینشی نشات می گرفت؟
امام(س) نقش آفرینی و فعالیت فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همه گروه ها و گرایش ها را بر محور مشترکات دینی و ملی می خواستند، جناح گرایی، گروه گرایی و جنگ و جدال های حزبی را در هیچ مقدار و عیاری نمی پسندیدند، رقابت را عامل پویایی و رشد و شکوفایی می دانستند و رقابت گروه های سیاسی وفادار به میثاق های ملی را برای انگیزه آفرینی و شکل دهی به مشارکت حداکثری می پسندیدند، هیچ کس نمی تواند در اندیشه و عمل حضرت امام(رض) باندگرایی، جناح گرایی و جنگ و ستیز گروه ها و گرایش های جناح مدار سیاسی را ادعا و پیدا کند.
- این تفکر امام در شرایط آن دوره تا چه اندازه مجال بروز یافت؟
حضرت امام(رض) همه گروه ها و گرایش های وفادار به جمهوری اسلامی و قانون اساسی را به نقش آفرینی در اداره و آفرینش اعتبار و اقتدار ایران اسلامی و دفاع از پیام های انسان ساز دینی فراخواندند. با حفظ مشترکات رسمی، تفاوت گرایش ها و گریزش های گروه ها و تشکل های سیاسی را طبیعی، قابل تحمل و موجب رشد و تکامل می دانستند. کسانی که در پیام ها و مواضع امام(ره) دقیق می شوند حضرت امام(ره) را مرجع و رهبری می یابند که به منافع و مصالح ملی، جهان اسلامی و جهانی می اندیشد و برای هیچ حزب و گروه و جناحی اولویت و مزیت فراقانونی نمی بیند و نمی پسندد.
اخلاق سیاسی امام خمینی(ره) و مردمداری ایشان بهانه ای شد تا با وی گفت و گویی انجام دهیم و نظر وی را در این خصوص بدانیم، اما آنجا که بحث به برخی هتاکی ها می رسد، باز هم با همان لحن صریح، نظر خود را در مورد گروههای هتاک بیان می کند:
- به عنوان اولین سوال می خواستم بدانم که به نظر شما، عنصر "اخلاق" در پیروزی نهضت امام خمینی(ره) چه تاثیری داشت؟
اساسی ترین و مؤثرترین عامل در پیشبرد اهداف بعثت نبی گرامی اسلام(ص) منش خدایی پیامبر اکرم(ص) بود. خداوند منش پیامبر(ص) را با تعبیر «انک لعلی خلق عظیم- تو بر فراز منشی بزرگ قرار داری» توصیف کرد و نقش آفرینی پیامبر اکرم(ص) در خدایی سازی منش انسانی و آراسته سازی عرصه های زندگی به ارزشهای خدایی را ستود. زیرا افزایش و گسترش حوزه خداگرایی و خدامنشی مرهون اخلاق خدایی پیامبر اکرم(ص) بود؛ اخلاق در اندیشه و دل نفوذ می کند، مخالف را به موافق، دشمن را به دوست تبدیل می کند، ستیزه جو را به نرمش و حق گرا را به تسلیم و تعظیم وامی دارد. همه ارزشها و ضدارزشها در حوزه اخلاق، نمودار و آشکار می شوند و ایمان همگان را در نماد و نمودهای اخلاقی شان می توان شناسایی و ارزیابی کرد و به قول امام هشتم(ع) هرکس ایمانش کامل تر است از اخلاق بهتری برخوردار است(اکملکم ایمانا احسنکم اخلاقا).
حضرت امام خمینی(ره)، پیامبر اکرم(ص) را اسوه تمام عیار و حق معیار می دانستند و در رفتارها به پیامبر اکرم(ص) تأسّی می کردند. حضرت امام خمینی(ره) از الگوهای برجسته اخلاقی برای کارگزاران حکومتی و امت اسلامی است، در هیچ شرایطی از حوزه ادب فاصله نمی گرفت و همیشه از دشمنان و مخالفانش با احترام یاد می کرد، حضرت امام در حفظ آبروی همه افراد جامعه می کوشیدند، کسانیکه در درون نظام خدمت می کردند و به لغزش آلوده می شدند از تذکرات ارشادی و هدایتگری های امام(ره) بهره مند می شدند و اگر تغییر ضرورت می یافت در مسئولیتی مناسب با توانشان مستقر می شدند و به ادامه خدمتگزاری می پرداختند.
اندیشه همگانی ملت ایران و ملت های جهان هرگز از امام(ره) گویشی خارج از عرف و قاعده و بی ادبی سیاسی برخاسته از هوای نفس به یاد ندارند. اگر بخواهیم از منش امام(ره) تعریفی دقیق ارائه دهیم حضرت امام خمینی(ره) منشی معصوم گونه داشتند و در حوزه اخلاق اسلامی و تسلیم در برابر آفریدگار هستی از الگوهای برجسته، ماندگار در حوزه های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، علمی و اخلاقی هستند، اگر اخلاق حکومتی امام(ره) مورد توجه مسئولین حکومتی قرار گیرد و ارزشهای اخلاقی امام خمینی(ره) در برخوردهای اخلاقی سیاستمداران و مدیران تجلی یابد کاستی ها به پائین ترین حدش کاهش می یابد، جامعه اسلامی رشد و تعالی فرهنگی را با آراستگی به اخلاق اسلامی برتر تجربه می کند.
- ایشان چگونه توانستند میان اخلاق، دیانت و سیاست رابطه برقرار کنند؟
از نگاه فرهنگ دینی اخلاق تجلی دین و سیاست عین دیانت است. بهره مندی از اخلاق اسلامی دقیقاً بهره مندی از ارزشهای دینی است، سیاست از نگاه اسلام و مسلمانان، کنترل جامعه با پیامهای دینی و دینگرایان پایبند به ارزشهای دینی است. از نگاه امام خمینی(ره) هرگز سیاستی خارج از چارچوب احکام دینی مورد پذیرش نبود، سیاست را عین دیانت می دانستند و در کنترل همه شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و اداره جمهوری اسلامی بر دین و سیاست برگرفته از دین تکیه می فرمودند و عزت و اعتبار بی نظیر پس از ائمه معصومین(علیهم السلام) برای اسلام، حکومت اسلامی و جهان اسلام کسب فرمودند.
-آیا امام راحل(ره) برای پیروزی نهضت، قائل به استفاده ابزاری از مقدسات یا اعتماد مردم بودند؟
اساساً استفاده ابزاری از مقدسات دینی و ملی و یا اعتماد اقشار مردمی برای پیشبرد اهداف سیاسی و استقرار و استمرار حکومت و حاکمیت مغایر با خردگرایی، تجری نابخشودنی به ارزشهای دینی و موجب برانگیخته شدن خشم خدا و خداباوران و خداگرایان است. باید دین باوران از اعتبار و اقتدار شخصی شان برای تقویت دین و نظام دینی بهره بگیرند و برای دستیابی به قدرت سیاسی و یا اقتصادی از دین و اعتبار حکومت دینی استفاده نکنند. حضرت امام(رض) هرگز از اسلام، نظام اسلامی، امت اسلامی و اعتماد مسلمانان به دین و حکومت دینی برای پیشبرد اهداف سیاسی استفاده نکردند و در هیچ شرایطی بین منافع و مصالح شخصی و منافع و مصالح امت اسلامی بر منافع شخصی تکیه نکردند و مصالح جهان اسلام را برای افزایش اعتبار و اقتدار خودشان هزینه نکردند. حضرت امام(ره) در حوزه تشخیص، دینداری و تقواگرایی بعد از معصومین(ع) در جایگاه ممتاز و بی نظیری قرار داشتند که برای همه حاکمان در تاریخ پس از حکومتشان اسوه ای ماندگار و آفریننده اقتدار، اعتبار و افتخارند.
-پیوند و تعامل امام با مراجع عظام، علما و روحانیون پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی را چگونه ارزیابی می کنید؟
حضرت امام(رض) برای تحکیم روابطشان با مراجع تقلید و علمای دین می کوشیدند، نقش آفرینی هرچه بیشتر مراجع، علمای دینی و مدرسان و محصلان حوزه های علمیه را در تقویت اسلام و نظام دینی می خواستند، جاذبه آفرینی را بر اخلاق نیکو و تکریم و احترام دیگران بنا کردند و هرگز در اندیشه تخریب و تضعیف هیچکس نبودند. سیاست امام(ره) بر جذب، هدایت و نقش آفرینی روحانیت معظم و دانشمندان دینی و ملی به موازات شایستگی، کارآیی و توانایی بود. در منطق امام(ره) دورسازی و طرد دیگران منحصر به موارد اضطراری بود، همیشه به اصلاح، پاکسازی و استفاده از همه توان و امکان ملی و جهان اسلامی می اندیشیدند و شاگردان بزرگی مانند مقام معظم رهبری و آیت الله شهید مطهری تربیت کردند
اساساً حریم و حرمت شکنی، حرکتی ضداخلاقی، گناهکاری و منش و روشی شیطانی است. انسان، با منطق از سایر موجودات زنده جدا می شود، ارزش سوزی، حرمت شکنی و تعرض به آبرو و اعتبار شخصیت های حقیقی و حقوقی در هیچ شرایطی با خداباوری، دینداری و پیامهای دینی سازگاری ندارد. همه افراد با عقاید و نظرات گوناگون باید محترم شمرده شوند و حوزه تعرض به آنان بر متعرضین و ناهنجارگرایان بسته شود.
بیوت همه مراجع و علمای دینی و شخصیت های دینی و ملی به ویژه بیت امام خمینی(ره) از قداست و حرمت برخوردار است و باید قداست بیت امام(ره) در عالی ترین و بالاترین مرتبه حفظ شود و الگوی حرمت داری و رعایت قداست برای همه مراجع و علمای دینی و ملی قرار گیرد.در فضای جمهوری اسلامی، مجموعه گروه ها و گرایش ها به سه دسته تقسیم می شوند، تندروها، کندروها و اعتدال گرایان. اعتدال گرایان در همه جناح های سیاسی وفادار به میثاق های ملی با عناوینی مانند اصلاح طلب، اصولگرا و عدالت خواه حق گرایان خدامدار و حق معیارند، فضای اعتدال گرایی از بیداد و بیدادگرایی، تجاوزگری، تندروی، کندروی و گناهکاری پاکیزه است. در جمع همه گروه ها و جناح های سیاسی حضور دارند و در صحنه های شیطانی حریم سوزی و حرمت شکنی، دروغ گویی، اتهام زنی، مردم فریبی، خودستایی و ارزش ستیزی هرگز حضور نمی یابند.
کندروها در برابر هجوم ناهنجاری ها، بدی ها و نابسامانی ها به فضای زندگی خود و جامعه احساس مسئولیت نمی کنند و مانند مردگان متحرک از موهبت زندگی انسانی و ارزشی محروم می مانند !S1!.
همه ارزش سوزی ها، حرمت شکنی ها، ناهنجاری ها، ناهنجارگرایی ها و فساد و افسادگری ها از تندروهایی برمی خیزد که مدعی اصلاح طلبی، اصولگرایی و عدالت خواهی هستند و از ارزش های دینی و ملی و منافع و مصالح ملت فاصله گرفته اند.
کسانی که حرمت امام(ره) و بیت شریف امام را نگه نمی دارند و گستاخی و فتنه گری را به اوج می رسانند، تندروهای نادان، متحجران همسو با شیطان و ابزار دست دشمنان هستند؛ ولایت فقیه که ارزشی ترین رکن محوری در قانون اساسی است به اسلام، نظام و امت اسلامی تعلق دارد و هیچ کس در هیچ زمانی و با هیچ بهانه ای حق ندارد در حوزه ساختارشکنی، حریم سوزی و حرمت شکنی حضور یابد و عرصه های گویش، منش و کردارش را به اسائه ادب نسبت به امام و رهبری، جایگاه رهبری، بیت رهبری و حوزه نقش آفرینی رهبری آلوده سازد. اندیشه همگانی تعرض به نظام، قانون اساسی و امام و رهبری را تعرض به اسلام و جهان اسلام می داند و با هیچ منطقی جز حریم شناسی و حرمت داری در این حوزه مقدس را نمی پسندند.
- آقای دعاگو! حضرت امام(رض) در شرایط حساس انقلاب و جنگ چگونه توانستند از نیروهای سیاسی موجود برای پیشبرد انقلاب و عبور از گردنه های حساس استفاده کنند و همه امکانات ملی را در جهت تقویت اعتبار و اقتدار ملی به کار گیرند؟
حضرت امام(رض) به دلیل جایگاه علمی و معنویشان به عنوان اسلام شناس و مرجع تقلید برجسته، صداقت، صراحت و نگرش ملی، جهان اسلامی و فراجناحی شان از محبوبیت و مقبولیت بی نظیر پس از تاریخ زندگی ائمه معصومین(ع) برخوردار بود. عشق مردم به امام(ره) و تقواگرایی، حق مداری و مرتبه عرفان و عبودیت امام(ره) در برابر آفریدگار هستی، قدرت نفوذ فوق العاده و بی نظیری به رهبر بزرگ انقلاب اسلامی بخشید که سرمایه ارزشمندی برای سازماندهی امکانات ملی، نیروی انسانی برای پیشبرد اهداف ارزشی شد، مستضعفین جهان را در برابر استکبار و ارتجاع قرار داد، وحدت و امنیت ملی بی نظیری را براساس آموزه های دینی ساماندهی کرد و میلیون ها عاشق حقیقت و شهادت را در عرصه های فداکاری و ایثارگری قرار داد.
- اصولا نظر امام در مورد ضرورت وجود دو جناح متفاوت در کشور، از چه بینشی نشات می گرفت؟
امام(س) نقش آفرینی و فعالیت فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همه گروه ها و گرایش ها را بر محور مشترکات دینی و ملی می خواستند، جناح گرایی، گروه گرایی و جنگ و جدال های حزبی را در هیچ مقدار و عیاری نمی پسندیدند، رقابت را عامل پویایی و رشد و شکوفایی می دانستند و رقابت گروه های سیاسی وفادار به میثاق های ملی را برای انگیزه آفرینی و شکل دهی به مشارکت حداکثری می پسندیدند، هیچ کس نمی تواند در اندیشه و عمل حضرت امام(رض) باندگرایی، جناح گرایی و جنگ و ستیز گروه ها و گرایش های جناح مدار سیاسی را ادعا و پیدا کند.
- این تفکر امام در شرایط آن دوره تا چه اندازه مجال بروز یافت؟
حضرت امام(رض) همه گروه ها و گرایش های وفادار به جمهوری اسلامی و قانون اساسی را به نقش آفرینی در اداره و آفرینش اعتبار و اقتدار ایران اسلامی و دفاع از پیام های انسان ساز دینی فراخواندند. با حفظ مشترکات رسمی، تفاوت گرایش ها و گریزش های گروه ها و تشکل های سیاسی را طبیعی، قابل تحمل و موجب رشد و تکامل می دانستند. کسانی که در پیام ها و مواضع امام(ره) دقیق می شوند حضرت امام(ره) را مرجع و رهبری می یابند که به منافع و مصالح ملی، جهان اسلامی و جهانی می اندیشد و برای هیچ حزب و گروه و جناحی اولویت و مزیت فراقانونی نمی بیند و نمی پسندد.
کپی شد
