حضور مردم در صحنه های انقلاب قصه دیروز و امروز نیست، حکایتی سی و چند ساله است که نطفه آن در 15 خرداد نهاده شد و به پیروزی انقلاب اسلامی حیات و به دفاع از آرمانها ادامه یافت و اکنون نهادینه شده است.
امروز کوچه و خیابان های شهرها رنگ دیگری داشتند. دیگر کسی برای خرید و فروش و تفریح به خیابان نیامده بود بلکه برای نشان دادن آرمان، وفاداری و غیرتی آمده بودند که تا پیروز انقلاب و پس از آن هزاران نفر از بهترین جوانان میهن فدای آن شدند. جوانانی که از همین مردم بودند.
امروز خیابانهای همه شهرها رنگ نور داشت، رنگ بیداری، رنگ غیرت دینی و انقلاب پس از 32 سال.
32 سال کم نیست، 32 سالی که دشمنان از هزینه دلارها و انواع توطئه ها و نقشه ها دست برنداشتند. 32 سالی که به رنگ خون و رنج گذشت تا طعم روی پای خود ایستادن چشیده شود.
امروز 22 بهمن سی و سومین سال پیروزی انقلابی است که نشان می دهد مردم ایران از عاشورا درس گرفته اند، عاشورایی به رنگ حسین و ابوالفضل، به رنگ غیرت.
امروز اقشار مختلف مردم به راهپیمایی آمده بودن زن و مرد، دختر و پسر، در تیپ و قیافه های امروزی، روسری های رنگی، پیراهن های جورواجور، آمده بودن تا بگویند در هر لباس و قیافه ای مدافع انقلاب پدران و مادران خود هستند و آمده بودند بگویند گرچه جوانیم اما فهمیده و وفادار و معتقدیم.
مریم محمدی دختری با روسری آبی و عینک دودی به چشم، در حالیکه پرچم سه رنگی کشورمان را به دست گر فته دلیل حضور خود در راهپیمایی را اثبات هواداری نظام دانست و گفت: این راهپیمایی فرصتی ست برای من تا به همه ثابت کنم دنباله روی نظام هستم و مخالف توطئه های استکبار علیه کشورم هستم.
امروز همه رنگ پرچم سه رنگ را به خود گرفته بود و در سالگرد بهار آزادی جای شهدا باز هم خیلی خالی بود، بهاری که با ترنم سرود ملی با قرائت بیش از هزاران دانش آموز در سراسر کشور رنگ شهدا را به خود گرفت.
راهپیمایی امروز برای همه مردم بود. حرف و سخن زیاد است روزهای انقلاب روزهایی خاطرات شیرین آدم هایی است که جان خویش را در دست نهاده تا اعتقاداتشان زنده بماند.
حالا پیش از 32 سال و در جشن 33 سالگی انقلاب این آرمان مرور می شود، مروری به اندازه حضور در صحنه های مختلف.
از راهپیمایی گرفته تا حمایت از برنامه های مترقی و علمی دانشمندان و تا فتح قله های پیشرفت و تعالی.
