از امروز سی و سومین دهه مبارکه فجر پیروزی انقلاب اسلامی آغاز می شود.گرچه به مناسبت ایام داغ و سوزه دهه آخر ماه صفر،روزهای ابتدایی این دهه با جشن و سروری همراه نخواهد بود اما مراسم دهه فجر و گرامیداشت یاد و خاطره آن انقلاب بزرگ،با رنگ و بوی متناسب برگزار خواهد شد.
دهه فجر سال 57 را بسیاری از میانسالان و پیروان جامعه امروز ایران،هنوز در ذهن و خاطر دارند.بویژه روز ورود امام را که در تاریخ نهضت های قرن بیستم یک اتفاق منحصر به فرد بود. استقبالی که از یک رهبر به عمل آمد،بدیلی نداشت. در آن روز اصلا خیابانی نبود. مردم همه خیابانها را اشغال کرده بودند. از فرودگاه تا میدان آزادی،از میدان آزادی تا دانشگاه تهران که قرار بود امام در آن سخنرانی کند. و سپس تمام مسیر بهشت زهرا که کیلومترها جمعیت استقبال کننده را در خود جای داده بود.مردم در آن روز شاد بودند و در استقبال از رهبرشان سنگ تمام گذاشتند.
این روزها وقتی حوادث تونس را دنبال می کنم و به دنبال آن صحنه های تظاهرات مردم مصر را می بینم و خبرهای قیام مردم علیه استبداد وابسته را می شنوم یک زبان شکر دارم و یک زبان آه...شکر از این بابت که انقلاب ایران رهبری چون خمینی (ره)داشت که همه مولفه های رهبری و مشروعیت و مقبولیت را در خود داشت و به همین خاطر انقلاب اسلامی بی آنکه از مسیر خارج شود یا توسط دزدان پیدا و پنهان انقلاب های مردمی دزدیده و یا مصادره شود،قدم به قدم راهش را طی کرد و به پیروزی رسید و بیشترین دلیل آن وجود رهبری بود،و اما یک زبان هم حسرت و آه دارم که انقلاب های تونس و مصر،که چنین موهبتی را ندارند و از یک رهبری شاخص و محبوب و مورد اجماع همگانی برخوردار نیستند،در ادامه راه چه سرنوشتی خواهند داشت؟و اصولا آیا تضمینی وجود دارد که پس از رفتن زین العابدین بن علی(که اسم با مسما و یا بهتر بگویم بی مسمایی هم دارد)و حتی پس از رفتن احتمالی حسنی مبارک،آیا چهره های بزک شده دیگری بر سر کار نمی آیند که تنها تفاوت آنها با حکام قبلی،چهره ها و اسامی جدید است که دارند و پس از مدتی همان مناسبات را در جامعه حاکم می کنند؟
حضور وجود و رهبری امام در انقلاب اسلامی سال 57،بیشترین نقش را ایفا کرد. امروز تفاوت های بسیاری با سی سال پیش دارد.شما امروز از طریق تلویزیون که دیگردر همه خانه ها روشن است،می توانید مستقیما خیابان های مصر را ببینید و از همه جا با خبر شوید. اگر در خیابان یک گلوله شلیک شود و یا خونی در خیابان بریزد،همان شب تلویزیون سراسر دنیا فیلم آنرا نشان می دهند اما در آن روز ،تقریبا هیچ فیلم و تصویری از کشتار مردم نه گرفته می شد و نه پخش می شد. تازه از زمانی که امام در نوفل لوشاتو استقرار یافتند امکان بیشتری برای شنیدن صدایشان و پخش اطلاعیه هایشان فراهم آمد. در آن شرایط و فضا امام مردم خود وظیفه انتقال پیام را به عهده داشتند و خود از شهیدایشان خبر می گرفتند و گوش به فرمان رهبری داشتند و کاری که مردم در آن عصر و زمانه صورت دادند و کاری که امام در آن فضای اختناق صورت داد و ایستادگی و مقاومت تاریخی و ماندگاری که آن عزیز سفر کرده ،در جریان حوادث انقلاب از خود نشان داد،نمونه منحصر به فردی از هدایت یک نهضت بود. آنچه که انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند،اولا وحدت و یکپارچگی و ایستادگی ملت و سپس استواری و فرزانگی رهبری انقلاب بود.و این موهبتی بود که انقلاب مردم ایران را نصیب شد و آن حادثه بی بدیل را رقم زد. از یاد نبریم که در آن روزگار مردم ایران و ملت ایران جز خدا و جز امام و جز وحدت کلمه خودشان،هیچ یاور و پناه دیگری نداشتند. دنیا نمی دید و یا نمی توانست و یا امکانات ارتباطی آن روزها در حجم و اندازه ای نبود که بتواند ببیند که مردم ایران در چه شرایطی به سر می برند و در خیابان های داغ و پر آتش و خون آن زمستان سرد بهاران شده چه می گذرد؟ از هزاران شهیدی که هر کدام چون سروی بارور و رشید بر کف خیابان می افتادند و در خون خویش غوطه می خوردند،نه تصویری پخش می شد و نه فیلمی تا احساسات جهانیان را بر انگیزد و حمایتی بیاورد ضن آنکه صاحبان رسانه های جهانگیر در آن روزها،خود نمک گیر ژاندارمشان در منطقه بودند و آنچه را که در حال جان گرفتن بود در این ملک و سرزمین،نمی خواستند.مردم در آن روزها تنها و غریب بودنداما خودشان را داشتند و رهبرشان را ....و به خدا تکیه کرده بودند و به استقامت و صبر و استواری و همت خویش...پس از انقلاب اسلامی ایران،حوادث و نهضت های بسیاری در دنیا اتفاق افتاد. امپراتوری کمونیسم فروریخت و چندین جمهوری تازه شکل گرفت. در این جمهوری ها نیز حکومتهای راست و چپی بر سر کار آمدند. در عراق وافغانستان هم رژیم ها عوض شدند و دیکتاتورهایی با قدرت خداحافظی کردند اما هرگز آنچه که در ایران و در جریان انقلاب اسلامی اتفاق افتاد،تکرار نشد و با همین شواهد و سوابق و استدلال است که می توان گفت انقلاب اسلامی ایران،بی بدیل بود و بی بدیل ماند و آنچه را که ملت مصمم و شجاع و آزادی خواه و معتقد این سرزمین صورت دادند که یک اسوه و نمونه و حماسه منحصر به فردشد.
امروز مصادف است با سالروز ورود امام به میهن اسلامی پس از هجرتی پانزده ساله...آن روز و آن استقبال بی نظیر که چشم جهانیان را خیره کرد برای همیشه و نه تنها در تاریخ این سرزمین بلکه در حافظه تاریخ،جاودانه خواهد ماند. همانطور که تیتر درشت صفحه اول روزنامه اطلاعات با عنوان«امام آمد»که درشت ترین تیتر تاریخ مطبوعات کشور تا آن روز به حساب می آمد،برای همیشه بخشی از تاریخ مکتوب انقلاب خواهد ماند.
فتح ا... آملی
منبع:روزنامه اطلاعات
89/11/12
