«دکتر محمود سریع‌القلم» استادی است توانا که قلم و اندیشه‎ اش گواهی بر ژرفا و بزرگی بینش وی است. این دانشمند فرزانه طی دهه‌ها آموزش و پژوهش مستمر در حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، توانسته است الگویی بی‌بدیل از انسان متمدن، عقلایی، معتدل، میهن‎دوست و متعهد به دانش و اخلاق ارائه دهد.

پایگاه خبری جماران: دکتر فرامز تمنا در یادداشتی به‎ مناسبت روز بزرگداشت دکتر سریع القلم نوشت:

 

«دکتر محمود سریع‌القلم» استادی است توانا که قلم و اندیشه‎ اش گواهی بر ژرفا و بزرگی بینش وی است. این دانشمند فرزانه طی دهه‌ها آموزش و پژوهش مستمر در حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، توانسته است الگویی بی‌بدیل از انسان متمدن، عقلایی، معتدل، میهن‎دوست و متعهد به دانش و اخلاق ارائه دهد، انسانی که همزمان با تعلقِ مسوولانه به زادگاه، شهروندی مفید برای نظام جهانی باشد. این یادداشت، به‎مناسبت بزرگداشت استاد دکتر سریع ‎القلم نگاشته شده است و تلاش دارد تا «سی» از صدها ویژگی برجسته این اندیشمند بزرگ را، که به باور نگارنده، در سه محور اصلی «اندیشه ‎پروری»، «انسان‎سازی» و «میهن ‎دوستی»، قابل تبیین است، برشمارد:

 

 

 استاد محمود سریع‎ القلم:

  1. انسانی فروتن و به‎گونۀ قابل وصفی «اصیل» و مبادی آداب است: به هر شخصی در هر سنی که باشد، به‎خصوص به دانشجویانش احترامی فراوان قایل است و این احترام، یک تصمیم نیست، بلکه جزو شخصیت و اصالت ایشان است. اصالت به معنای «استاد دیدگی» یا «از محضر استادی صاحب‎نام، دانش ‎اندوزی»  است، داشتن تبار و ریشۀ وثیق به‎ خصوص در عرصه آموختن دانش‎ است.
  2. همواره ظاهری آراسته، فاخر، باوقار و گفتاری متین دارد؛ ظاهر و شیوۀ گفتاری که با شخصیت علمی والای ایشان همخوان است و در اولین برخورد و حتی در عالم ناشناسی، مخاطب را وادار به احترام‎گذاشتن به ایشان می‎کند.
  3. انضباط فکری قابل توجهی دارد: تفکرات ایشان، چه در آثار ایشان مطرح شده و چه در مصاحبه ‎ها یا در کلاس‎های درسی ابراز شده، حاصل نظام‌مندی، انسجام و دقت بالای علمی است.
  4. در تفکر و عمل اعتدال‎ گرا است: استاد از افراط و تفریط در همه ابعاد فکری و رفتاری دوری می‌کند و پیشرفت کُند، ولی ماندگار را بر بالا رفتن‎های سریع ولی کم‎ عمر، ترجیح‎ می ‎دهد.
  5. نبض جامعه را به خوبی می‎شناسد، و از این شناخت برای پیوند علمی میان دانش نظری خود با نیازهای توسعه ‎ای جامعه و تولید آثاری که نگرش «گره‎ گشایانه» به مسایل جامعه دارد، بهره می‎جوید.
  6. افلاطون‎ گونه به ضرورت «آموزش» برای بیدار کردن «روح خفته» و «ورزش» برای بیداری جسم باورمند است: ایشان همیشه در کنار آموزش هدفمند و تخصصی، دانشجویان را به ورزش ترغیب می‎کند.
  7. هیچ جلسه درسی را بدون توصیه‎ های اخلاقیِ منتج به نظم، توسعه، شخصیت ‎سازی و میهن‎ دوستی به‎پایان نمی‎رساند.
  8. با شیوه خاص تدریس، نگرش چندبعدی و اهمیت جزییات پدیده ‎ها را در میان دانشجویانش پرورش می ‎دهد: پرورش نگاه جامع به مسائل و نگرش همزمان به آن‎ها از ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، در همه کلاس‎های ایشان برجسته است. ایشان به اجزای کوچک هر پدیدۀ شناختی و غیر شناختی، دقت نظر دارد و هر جزء را در قالب یک کل، معنا می‎دهد.
  9. استادی است که حتی صفحۀ «تقدیم» کتابهایش، برابر با چند کتاب به انسان درس زندگی می ‎آموزد.
  10. متدولوژی مواجهه با پدیده ‎ها را به‎ هیچ صورت کم‎اهمیت‎تر از محتوای پدیده‎ ها نمی ‎داند: ایشان از اولین کتاب هایی که پس از پایان تحصیل در امریکا و بازگشت به کشور نوشت، روش تحقیق در علوم سیاسی و روابط بین‎الملل بود. کتاب ایشان، به تأسی از افکار استادشان جیمز روزنا، آخرین آموزه‎های مکتب فرارفتارگرایی را در خود داشت و دریچه‎های جدیدی فراروی تحقیقات علوم سیاسی و روابط بین‎الملل باز کرد و تاجایی که به‎یاد دارم اولین کتاب به زبان فارسی است که پژوهش به شیوۀ استقرایی را عملا وارد پژوهش‎های سیاسی کرد.
  11. از قضاوت سطحی و بدون اندیشیدن در مورد هر کس و هر امری پرهیز می‌کند: ایشان دانشجویانش را به تحلیل عمیق مسائل و اندیشیدن فراوان، پیش از اظهار نظر آموزش می‎دهد.
  12. به نقدپذیری باور ژرفی دارد و آن را زمینه‎ای برای اصلاح و پرورش می‎داند: ایشان در تدریس و در آثار خویش بر آموزش روش‌های پرسش‌گری، نقد و بررسی عمیق مسائل برای دستیابی به حقیقت تاکید دارد و هر نقدی را با جبین گشاده می‎پذیرد.
  13. ارزشهای «متمدنانه» را در زندگی خود نهادینه ساخته و در زندگی علمی خود به ترویج الگوی زندگی مدنی همت گماردهاست: ایشان بر اهمیت نظم، انضباط، و برنامه‌ریزی در زندگی روزمره تاکید دارد و خود الگویی کامل در این زمینه است.
  14. به «زمان» اهمیت فراوانی قایل است، و ضمن برجسته‎سازی تفاوت بین ساعت «هشت» و «هشت و یک دقیقه» در زندگی آموزشی خود، زمان‎شناسی را بخش انفکاک‎ناپذیر از شخصیت خویش کرده است.
  15. به‎شیوه علمی و استادانه‎ای توانایی ساده‌سازی مفاهیم پیچیده را دارد: ایشان قلمی علمی و بسیار فاخر و روان دارد و مسائل دشوار را با زبانی درک‌پذیر برای مخاطبان تبیین می‌کند. همچنین همیشه به‎دانشجویانش می‎آموزد که هیچ چیز فوق‎العاده پیچیده‎ای در این جهان وجود ندارد که نتوان ساده‎اش نوشت.
  16. به «آموختن» و «ترویج دانش» به عنوان روندی پایانناپذیر می‎نگرد، و همیشه آموخته‎های خود از کنفرانس‎های بین‌المللی را «فروتنانه» برای ارتقای آگاهی نخبگان و شهروندان و کاهش شکاف بین درک شهروندان ایران با شاخص‎های توسعه جهانی، منتشر می‎کند.
  17. در نظریه‌پردازی خلاقیت دارد: ایشان توانسته‌است با نگاه نوآورانه، مفاهیمی تازه به گفتمان روابط بین‌الملل و مطالعات توسعه بیفزاید.
  18. فهم عمیق و علمی از نظام جهانی و جایگاه ایران در آن دارد: دکتر سریع‎القم طی دهه‎ها تدریس و پژوهش، تلاش کرده است تا موقعیت استراتژیک ایران و چشم‎انداز آیندۀ آن‎را با رویکردی علمی و واقع‌گرایانه تبیین کند.
  19. به گفت‌وگو برای نیل به توسعه و حل مشکلات کشور باورمند است: ایشان اعتقاد راسخی به دیپلماسی به‌عنوان اصلی‌ترین ابزار ارتقای جایگاه ایران و دفاع از منافع ملی کشور در عرصه بین‌المللی دارد و همواره با ارایه تحلیل‎های ژرف، مقایسه‎ای و مبتنی بر آمار، سیاستگذاران را به گفت‎وگو ترغیب می‎کند.
  20. نگاه کاملا سیستمی به مسأله توسعه دارد: ایشان در آثار خود با ارایه راهکارهایی مبتنی بر همکاری و هماهنگی میان نخبگان فکری و اجرایی، تصمیم‎گیری‎های دانش‎بنیاد را برای تحول ساختاریِ منتجِ به توسعه در ایران الزامی می‎داند.
  21. به تقویت خودآگاهی ملی از طریق ‎شناخت علمی غرب باور دارد: دکتر سریع‎القلم شهروندان کشورش را به شناخت نقاط قوت و ضعف خود با نگاه عقلانی، تشویق می‎کند و باورمند است پیشرفت در کشورهای در حال توسعه در شرق و جنوب بدون شناخت عمیق و علمی از «غرب» و واکاوی تجارب آن‎ها به دشواری ممکن است.
  22. به عنوان یک استاد مسوول و میهن‎دوست، به جایگاه کنونی ایران در معادلات قدرت جهانی انتقاداتی سازنده و راه‎حل‎های علمی دارد: ایشان نقد عالمانه و «مبتنی بر آمار» از چگونگی وضعیت ایران در نظام جهانی دارد و برای گذار از وضعیت موجود، راه‌حل‎های علمی و عملی ارایه نموده است.
  23.  در زندگی علمی خود برای انطباق کشور با توسعه جهانی و همراهی با مدرنیته تلاش می‎کند: استاد در آثار خود بر این تأکید دارند که ایران هم ظرفیت آن را دارد و هم مسیر توسعه اقتضا می‎کند که باید در جهانی که سریعاً در حال تغییر است، با کشورهای دارای دانش، قدرت، و ثروت جهان تعاملی متقابلاً محترمانه داشته باشد و جایگاه شایسته خود را پیدا کند.
  24. در پی نفی هیاهو و شعار در سیاست خارجی است: ایشان بر عملکرد واقع‌بینانه در روابط بین‌الملل تأکید دارد و همواره سیاستگذاران خارجی را به تلاش برای شناخت جهان، آموختن از کشورهای هم‎طراز و فهم آماری از تعاملات سیاست خارجی ترغیب می‎کند.
  25. عقلانیت را در سیاست‌گذاری‎های داخلی و خارجی ترویج می‎کند: دکتر سریع‎القلم، تدوین هرگونه سیاست در سطوح داخلی و خارجی را بدون پشتوانه دانش و منطق، و بدون نگاه آماری فاقد کارآمدی می‌داند.
  26. به تخصص‎گرایی و اخلاق حرفه‌ای عمیقا باورمند است: ایشان باورمندی عمیقی به سپردن کار به اهل کار دارد و در آثارش همواره خطاب به سیاستگذاران به آنها می‎گوید که در تمامی ابعاد مدیریتی، به جز از حوزه تخصصی خود مسوولیتی را نپذیرند و به اصول اخلاقی حرفه خود پایبند باشند.
  27. درک بالایی از جهان کنونی و نیازهای انسان معاصر دارد: نگاه ایشان به مسائلی چون حکمروایی و مدیریت، جزیره‎ای نیست، بلکه اندیشه ایشان در این عرصه در یک بستر سیستمیک و با درک از ضرورت‌های تربیتی و نیازهای مدنی انسان معاصر همراه است.
  28. تفکر صرفاً انتزاعی ندارد، بلکه فهم تئوریک خود از روابط بین‎الملل را برای درک و تحلیل مقایسه‎ای از کشورها و استخراج درس‎های آن برای کشورش استفاده می‎کند. تفکرات ایشان حاصل نظام‌مندی، انسجام و دقت علمی است.
  29. الگویی از انسان متمدن خلق کرده است: زندگی و آثار ایشان، الگویی روشن برای آنچه می‌توان یک «انسان متمدن» نامید، ارائه می‌دهد. ایشان الگوی خرد، اخلاق، وقار، احترام و عقلانیت برای بسیاری از دانشجویان خود است.
  30. در نهایت ایشان استادی است که بیشتر دانشجویانش زندگی خود را به دو بخش تقسیم می ‎کنند: زندگی پیش از آشنایی و دانشجویی در محضر دکتر محمود سریع ‎القلم و زندگی پس از آشنایی و آموختن از ایشان که پنجره ‎های جدیدی از اندیشیدن و چگونه ‎زیستن را فراروی دانشجویان می‎گشاید.

پایان

 

[1]  فرامرز تمنا در حال حاضر دانش‎ پژوه فوق دکترای روابط بین ‎الملل و پژوهشگر مرکز مطالعات سیاست بین ‎الملل دانشگاه اتاوا-کانادا، و رییس و استاد پیشین دانشگاه افغانستان-کابل است. او در سال 1376 در دانشگاه شهید بهشتی دانشجوی دکتر محمود سریع ‎القلم شد و به مدت ده سال در محضر وی بود. از آن هنگام تا کنون طی تقریبا سه دهه آشنایی نزدیک با جناب استاد، شناختی نسبتا خوب از ایشان و اندیشه‎ های وی دارد.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
1 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

کلمات کلیدی محمود سریع القلم
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.