آیت‌الله عباسعلی روحانی طی سخنانی در مراسم چهارمین سالگرد ارتحال آیت‌الله العظمی یوسف صانعی، گفت: خرافات، دروغ ها و فرهنگ‌سازی‌های غلط در اطراف ما پر شده است. نمی‌خواهد راه دور بروید؛ همین صدا و سیمای خودمان را ببینید. چقدر از افراد کم مایه و یا بی مایه به همین صدا و سیما می‌آورند و چقدر به اسم دین در ذهن و فکر و فرهنگ مردم دروغ، خرافه و شایعات بی‌اساس تزریق می‌کنند؟!
یک استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به این که منابع فرهنگ‌سازی‌غلط اطراف ما را پر کرده است، گفت: در گذشته بنده یک کاری می‌کردم و در همان مکان خاک می‌شد، اما امروز اگر کسی یک سخن اشتباه بگوید، چند ثانیه بعد در تمام دنیا منتشر می‌شود. ما مجاز نیستیم پای هر سخن و مطلبی بنشینیم و از هر کسی راجع به دین‌مان صحبت کرد، مطلب بپذیریم.
به گزارش خبرنگار جماران، آیت‌الله عباسعلی روحانی طی سخنانی در مراسم چهارمین سالگرد ارتحال آیت‌الله العظمی یوسف صانعی با اشاره به شهادت امام حسن عسکری(ع)، گفت: امام حسن عسکری(ع) نامه‌ای برای شیعیان نوشته‌اند که خیلی تکان دهنده است؛ می‌فرمایند شما را سفارش می‌کنم که تقوا داشته باشید و در رابطه با دینتان به شدت پرهیز داشته و احتیاط کنید ، گاهی «ورع» از محرمات و معصیت ها است و در این سخن امام عسکری (ع) ورع نسبت به دین است؛ یعنی اساس زندگی دنیا و آخرت شما و برنامه اساسی شما دینتان است و در اینکه این برنامه را از چه کسی و از چه راهی بگیرید، با احتیاط عمل کنید.
این استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: یک نگاهی به زندگی خودمان بکنیم. شبانه روز، از اطراف ما در مجلات، روزنامه‌ها، منبرها، نماز جمعه‌ها، کتاب‌ها و صدا و سیما، از روحانیون، مداحان و دوستان، گروه های اینترنتی و فضای مجازی، به صورت مدام مطلب می‌گیریم؛ این مطلب گرفتن تغذیه روح است. خرافات، دروغ ها و فرهنگ‌سازی‌های غلط در اطراف ما پر شده است. نمی‌خواهد راه دور بروید؛ همین صدا و سیمای خودمان را ببینید. چقدر از افراد کم مایه و یا بی مایه به همین صدا و سیما می‌آورند و چقدر به اسم دین در ذهن و فکر و فرهنگ مردم دروغ، خرافه و شایعات بی‌اساس تزریق می‌کنند؟!
وی ادامه داد: امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید نسبت به دین خودتان پرهیزکار باشید و از هر جایی و هر کسی مطلب دینی نگیرید. من شرم می‌کنم بگویم در فضای مجازی از بعضی ماها که ادعای تبلیغ دین هم داریم ، چه مطالبی پخش می‌شود. در گذشته بنده یک کاری می‌کردم و در همان مکان خاک می‌شد، اما امروز اگر کسی یک جمله اشتباه بگوید، چند ثانیه بعد در تمام دنیا منتشر می‌شود. ما مجاز نیستیم هر مطلب بی مستند و ضعیف را به نام دین بگوئیم و مردم هم مجاز نیستند پای هر سخن و مطلبی بنشینند و از هر کسی راجع به دین صحبت کرد، مطلب بپذیریند .
آیت‌الله روحانی افزود: توصیه‌های دیگر امام حسن عسکری(ع) این است که تمام تلاش‌تان را در راه خدا به کار ببرید، سخن راست بگویید، امانتدار باشید، سجده‌هایتان را طولانی کنید و خوش معاشرت باشید. با هر کسی برخورد دارید نیکو برخورد کنید. با اخلاق و آداب انسانی و اسلامی برخورد کنید. بعد فرمود پیامبر اسلام(ص) همین را آورده و این خلاصه دستوراتی است که پیامبر(ص) آورده است. یعنی همه اسلام در این هفت نصیحت خلاصه می‌شود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود در رابطه با مرحوم آیت‌الله یوسف صانعی، اظهار داشت: من اواخر سال 47 در مدرسه فیضیه قم خدمت مرحوم آیت‌الله صانعی رسیدم و از همان جا آشنایی من با ایشان شروع شد و عامل مهمی که من را اراتمند به این استاد بزرگوار کرد، عشق او به امام خمینی(س) بود. به تدریج علاقه خاصی به ایشان پیدا کردم و کتاب «البیع» را در صحن حضرت معصومه(ع) تدریس می‌کردند و من شرکت کردم و حدود یک سال در محضر ایشان بودم. در سایر درس‌های ایشان توفیق شرکت پیدا نکردم، ولی ارادتم به ایشان برقرار بود و شناخت خوبی از شخصیت ایشان داشتم و همان یک سال هم برای ارزیابی عمق شخصیت ایشان تا حدودی برای من کافی بود.
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: درباره این استاد بزرگوار می‌توان از ابعاد مختلف علم، ایمان، تقوا، مبارزه، ادب، تواضع و اخلاق و قدرت تدریس، تعلیم و تربیت و آثار علمی فراوانی که ایشان از خودشان به جای گذاشته‌اند، صحبت کرد. فتاوای راهگشایی که ایشان با شجاعت ابراز کردند، واقعا مثال زدنی است. مرحوم آیت‌الله صانعی یک اصولی فقیه، مفسر قرآنی و عالم رجالی است و علوم مختلف اسلامی و حوزوی را در حد یک مجتهد تمام عیار طی کرد.
وی تأکید کرد: فقه آیت‌الله صانعی جواهری اما پویا و به روز و دنبال گره‌گشایی از مشکلات جامعه و مردم است. یعنی شیوه‌هایی که بتواند از دریای قرآن و روایات اهل بیت(ع) استنباط احکام الهی کند، کار سختی است. یکی از نقاط مهمی که از استادش امام خمینی(س) گرفت، تأثیر زمان و مکان در استنباط است. به خوبی این شاگرد امام به فلسفه تأثیر زمان و مکان در استنباط آگاهی پیدا کرد. بسیاری دیگر از شاگردان امام بودند و هستند که عمق مطلب امام را نفهمیدند. اما آیت‌الله صانعی به خوبی این را درک کرد و به میدان آمد.
آیت‌الله روحانی ادامه داد: بخش دیگر این مسأله «شجاعت گفتن» بود. داریم فقهایی که فتاوای نو و گره‌گشا دارند اما جرأت گفتنش را ندارند و می‌ترسند. مرحوم آیت‌الله صانعی جرأت اظهار فتاوایی که حق تشخیص می‌داد را داشت و اظهار کرد.
نمی‌خواهم بگویم منحصر به ایشان بود؛ استادش حضرت امام هم دیدید در اواخر فتاوایی را مثلا درباره شطرنج گفتند که سر و صدای بعضی شاگردان ایشان در آمد. منحصر به این دو بزگوار هم نیست؛ قبل از آنها هم فقهای بزرگی داشتیم که فتاوای دیگری دادند.
وی اظهار داشت: رسالت اصلی علمای دینی چیست؟ فقیهان و دین‌شناسان امانتدارانی از سوی پیامبران هستند. امانت پیامبر اسلام(ص) چیست؟ آیا احکامی که در رابطه با نماز، روزه، حج، زکات، خمس و ده‌ها باب فقهی مطرح است، رسالت اصلی فقهای اسلام است؟ فقیهی 50 سال درس می‌خواند و درس می‌گوید ، رسالتش همین است؟ حضرت سیدالشهدا(ع) دو سال قبل از عاشورا یک سخنرانی در منا برای علما دارد و می‌فرماید که «ای علمایی که نامتان در جامعه سر زبان‌ها است و از خوبی‌های شما می‌گویند، مردم ناتوان به شما امید بسته‌اند که پشتیبان آنها باشید».
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: امام حسین(ع) به علما می‌فرماید که جایگاه شما سکوت نیست؛ چرا حق مظلوم از بین می‌رود و سکوت می‌کنید؟ و حتی به تعداد کمی هم که فریاد زدند کمک نمی کنید؟ یکی از مهمترین مقاماتی که برای ما طلبه‌ها شاید از اول طلبگی جاذبه دارد که شاید به آن برسیم، مقام مرجعیت دینی است و این بالاترین مقام حوزوی است. امام سجاد(ع) فرمود : اگر آدم متدیّنی دیدید که همه امتحانات دوری از مال و مَنال و سایر لذت های حرام دنیا را گذرانده است، عقل درستی هم دارد ولی تا در برابر ریاست و مقام آزمایش موفقی ندارد گول او را نخورید . آخرین امتحان، امتحان در برابر بی رغبتی به مقام است.
وی یادآور شد: آیت‌الله منتظری برای من نقل می‌کرد که با آیت‌الله مطهری تصمیم گرفتیم امام خمینی(س) را به عنوان مرجع تقلید مطرح کنیم. حاشیه ایشان بر عروه و رساله توضیح المسائل ایشان را مطرح کردیم که چاپ کنیم و امام مرجع تقلید شود. گفتیم پول بدهید. اول که با مطرح شدن به عنوان مرجع تقلید مخالفت کرد و بعد از اصرار مرتب من و شهید مطهری گفت، «من یک ریال بابت چاپ رساله نمی‌دهم.» در نجف بودم که «تحریرالوسیله» امام چاپ شد و روی جلد آن امام را «زعیم حوزه‌های علمیه» چاپ شده بود فرمود سریعا این رساله‌ها را جمع کنید و نهایتا دستور داد آن جمله را محو کنند . این بزرگان از این عناوین دوری می‌کردند.
آیت‌الله روحانی افزود: مرحوم آیت‌الله العظمی صانعی در یک قطعه‌ای از عمر شریف خود به این نتیجه رسید که حق را بگوید و روی حقی که تشخیص داده بود بایستد و هزینه‌اش هم گزاف بود. از نام و نان گذشت، ولی از دینش نگذشت.
وی تأکید کرد: اواخر سال 67 چند ماه قبل از ارتحال امام چهار نفر بودیم که تصمیم گرفتیم منزل آیت‌الله منتظری برویم و با ایشان صحبت کنیم تا ایشان با خویشتن داری از موضوعی که در کدورت بین ایشان و بیت امام پیش آمده بود، کوتاه بیاید. بحث‌های مفصلی شد، البته بنده هم آن موقع و هم الان در اردوگاه امام بودم و هنوز هم هستم و بحث من ارزشی و قضاوتی نیست. یکی از دوستان جلسه به آیت‌الله منتظری عرض کرد شما حوصله کنید و نوبت شما که رسید، هر طور خواستید تصمیم بگیرید. ایشان گفتند شما ضمانت می‌کنید من امشب زنده بمانم؟! اگر امشب از دنیا رفتم و سؤال و جواب خدا پیش آمد که چرا سکوت کردی و چیزی که خلاف تشخیص دادی را فریاد نزدی، چه جوابی بدهم؟! بگویم صبر کردم تا خودم رهبر شوم؟! من آنچه تشخیص می‌دهم حق است را باید بگویم.
این استاد حوزه و دانشگاه در پایان گفت: با کمال تأسف می‌گویم که اکثر ما در این انقلاب رفوزه و یا تجدیدی شدیم. کمی از روحانیون مثل آیت‌الله صانعی فریاد زدند و خلاف را تحمل نکردند. لازم است بگویم در مجموع آن جلسه آیت‌الله منتظری هیچ ایرادی روی شخص امام نداشت و بلکه گاهی به تجلیل و تقدیس امام هم سخن گفت. اشکال ایشان به عملکردها بود که خود شما می‌دانید یک سری از این عملکردها ناروا بود و ناروا هست.
