علی‌رغم آن‌که تعداد اندکی از نمایندگان تندرو سعی در مخالفت مجلس با برخی از وزاری پیشنهادی می‌کردند، اما این مسعود پزشکیان بود که توانست با سخنرانی شیوا و جذاب خود، مجلس را همراه خود سازد. بدون شک اکنون فضای سیاسی کشور تغییر کرده است، همدلی و همراهی جای دوقطبی و دشمنی را گرفته است و همه جناح‌های سیاسی از این وضعیت خرسند هستند؛ مگر اقلیتی تندرو!
چهارشنبه ۳۱ مردادماه، مجلس با قاطعیت و رای نسبتا بالا به تمام کابینه مسعود پزشکیان رای اعتماد داد، اتفاقی که می‌توان ادامه دهنده مسیری دانست که پزشکیان تحت عنوان «وفاق ملی» آغاز کرد.
علی‌رغم آن‌که تعداد اندکی از نمایندگان تندرو سعی در مخالفت مجلس با برخی از وزاری پیشنهادی می‌کردند، اما این مسعود پزشکیان بود که توانست با سخنرانی شیوا و جذاب خود، مجلس را همراه خود سازد.
بدون شک اکنون فضای سیاسی کشور تغییر کرده است، همدلی و همراهی جای دوقطبی و دشمنی را گرفته است و همه جناح‌های سیاسی از این وضعیت خرسند هستند؛ مگر اقلیتی تندرو!
اما تازه ابتدای کار است و آغازی برای رسیدن به وفاق ملی کامل و واقعی؛ نباید سرخوشی حاصل از وضعیت بدست آمده موجب شود که از یاد برود که در انتخابات ریاست جمهوری اخیر ۵۰ درصد مردم شرکت نکردند.
اکثریت جامعه دچار بی‌امیدی و بی‌تفاوتی به سرنوشت خود بوده‌اند، گرچه بعد از معرفی کابینه این بی‌تفاوتی تا حدودی کاهش پیدا کرد و حتی کسانی که رای نداده بودند، نسبت به چینش کابینه حساسیت نشان داده‌اند، اگرچه این اولین دستاورد انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی مسعود پزشکیان بود، اما باید در نظر گرفت که بخش قابل توجه‌‌ای از جامعه در قهر بسر می‌برند و در «وفاق ملی» باید مردم را شریک کرد و رضایت آن‌ها را جلب کرد و قهر جای خود را به آشتی دهد.
لازمه اجرای این امر مشخص است و بسیار پیچیده نیست، بلکه بسادگی سیاست‌های که مورد تایید مردم نیست یا ناخرسندی جامعه را به دنبال دارد، کناره گذاشته یا اصلاح شود.
از گشت ارشاد و مساله حجاب تا فیلترینگ و سرعت اینترنت عمده مسایلی است که دولت پزشکیان باید در دستور کار خود قرار دهد تا پروژه « وفاق ملی» به درستی به سرانجام برسد.
از سوی دیگر، پزشکیان لازم است دوباره رضایت قلبی و قاطع کسانی که به او رای دادند و برای پیروزی او تلاش کردند، را بدست بیاورد.
اگر در چینش کابینه انتظارات اصلاح‌طلبان، اقوام، اهل سنت، زنان و جوانان به صورت کامل محقق نشد، اکنون و در تعیین معاونت‌های وزارت‌خانه‌ها و استانداران می‌توان رضایت این گروه‌های حامی پزشکیان را دوباره بدست آورد.
باید در نظر گرفت که اکنون جامعه ایرانی بشدت نیازمند وفاق و همدلی است و پزشکیان به‌درستی توانست این امر را تشخیص دهد و در مواجهه با چالش‌های داخلی و خارجی، به ابزار قدرتی تبدیل می‌شود.
به نظر می‌رسد با شروع کار کابینه دولت «وفاق ملی» فصلی نو در سپهر سیاسی کشور ایجاد شده است و شرایط تغییر کرده است، مهم‌ترین مساله شاید پذیرفتن شرایط جدید است. در این فصل جدید لازم است که هم به وفاق ایمان پیدا شود و هم در راستای آن، وظایف به درستی انجام شود.
در کنار رییس جمهور ضروری است تمام ارکان حکومت و کشور وظایف و مسئولیت‌های خود را در جهت این وفاق انجام دهند همانگونه که مجلس به خوبی وظیفه خود را انجام داد.
این را هم در باید دانست که وفاق ملی با نقص و نصف و نیمه، نمی‌تواند نتیجه مطلوب خود را دهد و فرصتی فراهم شود تامنتقدان آن را به ناحق ناکارآمد جلوه دهند،پس باید آن را کامل و با در نظر گفتن تمام جوانب آن اجرا کرد تا موفقیت این گفتمان حاصل شود، به آن شرط که اجرا کنندگان اعتقاد کامل به وفاق داشته باشند.
