پایگاه خبری جماران: یک تحلیلگر سیاسی اصولگرا گفت: همه باید به آقای پزشکیان کمک کنیم. بنا نیست که اگر زیاده‌خواهی کسی تأمین نشد، دست از حمایت دولت بردارد.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با عباس سلیمی نمین در پی می آید:
دیدگاه و ارزیابی شما از کابینه‌ای که دکتر پزشکیان معرفی کرده، چیست؟
در نگاه کلی به اعضای معرفی شده برای کابینه، نکته‌ای که حائز اهمیت است، پایبندی جناب آقای پزشکیان به وعده خود برای تشکیل یک دولت فراجناحی یا وفاق ملی است. در این زمینه می‌شود گفت که ایشان به وعده خود عامل بوده است و گام خوبی در این زمینه برداشته است. آقای رئیسی نیز چنین وعده‌ای دادند، اما صرفاً یک نفر از اعضای کابینه‌ی قبل از خود استفاده کردند و آن وزیر راه دولت آقای روحانی بود؛ اما آقای پزشکیان از جریانات مختلف، استفاده بیشتری بردند.
به نظر من این کار ارزنده است، سنتی را گسترش می‌دهد و از بسیاری از اتلاف انرژی‌ها می‌کاهد. وزیری که خوش درخشیده و از عهده‌ی مسئولیت‌ها خوب برآمده است، عقل حکم می‌کند که جابجایی صورت نگیرد و از او استفاده شود. چون نفس جابجایی‌ها در مدت طولانی ما را از بهره‌گیری از امکانات وزارتخانه، محروم یا دور می‌کند. این کار، شاید یکی از نکات برجسته‌ی کابینه معرفی شده توسط آقای پزشکیان باشد.
البته خب، این گرایش مورد پذیرش جریانی که تلاش کردند آقای پزشکیان روی کار بیاید، قطعاً نخواهد بود، یا مورد تأیید نخواهد بود یا لااقل نیروهایی که برای ایشان تلاش کردند این کار را نمی‌پسندند که الان که آقای پزشکیان از نیروهای غیرهمگونِ جریانی و سیاسی خودشان استفاده کند. این‌ها مایل هستند که انتخاب اعضای کابینه را به عنوان یک امکان فقط در خدمت جریان خودشان ببینند. به این دلیل ما در چند روز اخیر، انتقادات جدی را به کابینه معرفی شده از سوی اصلاح‌طلبان شاهد بودیم. البته نمی‌شود گفت همه اصلاح‌طلبان، اما نگاه برخی از اصلاح‌طلبان نگاه تمامیت‌خواهی بوده است که برای کشور هزینه‌زاست.
قبلاً ما رویه‌ای داشتیم که وقتی یک جریان سیاسی رأی می‌آورد، انگار انقلابی صورت داده است و باید همه بخش‌های مختلف در دولت دستخوش تغییر شوند؛ به صورت گسترده تغییر پیدا کنند و افرادی بروند و جماعتی بیایند. صرف‌نظر از اینکه منافع ملی را تغییر می‌کند یا خیر، یا در راستای منافع ملی است یا نه؟ قطعاً این رویه در راستای مصالح ملی نیست. آنچه که در راستای مصالح ملی می‌شود دانست، پایداری در نظام اداری است. اینکه کسی بیاید و همه‌ی سطوح وزارتخانه‌ها را تغییر دهد، یک نوع سرخوردگی در نظام اداری ایجاد می‌کند.
همچنین این تلقی ایجاد می‌شود که اساساً بر اساس سابقه یا کارکرد نمی‌شود در نظام اداری رشد پیدا کرد و باید وابستگی به یک جریان پیدا کنید تا بتوانید سلسله مراتب را طی کنید. در حالی که در همه نظامات اداری، تلاش می‌کنند این را به گونه‌ای در ذهن‌ها بنشانند که اگر کسی تلاش کرد می‌تواند سلسله مراتب را طی کند؛ فارغ از اینکه تعلق به جایی داشته باشد یا از حمایت این یا آن شخصیت سیاسی برخوردار باشد. بلکه افراد می‌توانند بر اساس کار و تلاش از رده‌ی پایین نظام اداری به درجات بالای نظام اداری برسند، نه بر اساس وابستگی سیاسی به تشکیلات و یا فرد.
آیا این کابینه می‌تواند دکتر پزشکیان را به اهدافی که اعلام کرده است، برساند؟
مسلم این است که یکی از مشکلات ما در گذشته این بوده که مسائل حاشیه‌ای را برای ما بزرگ می‌کردند. آن قدر مسأله ساخته می‌شد که مسئولین اجرایی کشور، مشغول مسائل فرعی باشند و از مسائل اصلی بازبمانند. اگر آقای پزشکیان با کابینه‌ای که معرفی کرده است، بتواند از حاشیه‌ها دور بماند طبیعتاً می‌تواند به خوبی به اهدافش برسد. آنچه که مسلم است آقای پزشکیان افراد بی‌حاشیه‌ای را انتخاب کرده است. یعنی افراد به یک طیف سیاسی تعلق دارند، اما جزء نیروهای پرحاشیه‌ی طیف‌های سیاسی نیستند؛ سابقه‌شان نشان می‌دهد که واقعاً فارغ از گرایشات مختلف، به دنبال خدمت در حوزه تعریف شده خودشان هستند. این افراد کمک خواهند کرد تا رئیس جمهور منتخب بتواند به اهدافی که می‌خواهد راحت‌تر نائل شود.
حال، این توفیق رئیس جمهور را بیشتر می‌کند و به راحتی این را می‌شود در افرادی که انتخاب و معرفی شدند، دید. لذا صرف‌نظر از توانمندی‌ها، بحث بی‌حاشیه بودن افراد است. شاید برخی این را نپذیرند یا نپسندند که از نیروهای پررنگ‌تر جریانات در کابینه به کار گرفته شوند، اما غالباً نیروهای برجسته‌تر در جریانات می‌توانند حاشیه‌ساز هم باشند. بنابراین لیستی که از وزرای پیشنهادی انتشار یافته، معتقدم که می‌تواند توفیقات دولت آقای پزشکیان را بیشتر کند و عمدتاً به امور جامعه و برطرف کردن مشکلات تمرکز پیدا کنند.
به نظر می‌رسد اعضای معرفی شده بتوانند از فیلتر مجلس راحت‌تر عبور کنند.
من فکر می‌کنم یک یا دو نفر مثل آقای صالحی امیری با آراء نمایندگان مشکل پیدا کنند، اما در مجموع جناب آقای پزشکیان کابینه‌ی خوبی را معرفی کرده است. چون ایشان اگر دنبال این باشند تا افرادی را به کار بگیرند که دنبال مسائل حزبی و گروهی نباشند و تمرکزشان به حل مشکلات جامعه باشد، طبیعتاً دولتی موفقی خواهند داشت.
حضرتعالی کناره‌گیری آقای ظریف را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من از جناب آقای ظریف انتظار نداشتم چنین واکنشی داشته باشد. آقای ظریف در ارتباط با وزارت خارجه فردی را معرفی کرد که به ایشان بسیار نزدیک، و همراه و یار غار او بود. اینکه ایشان انتظار داشته باشد، علاوه بر وزارت خارجه یک پست مهمی مثل وزارت کشور هم به نوعی گزینه‌ی مورد نظرش، از طرف رئیس جمهور مورد تأیید قرار بگیرد، این انتظار یک نوع زیاده‌خواهی قلمداد می‌شود.
جناب آقای مومنی یک شخصیت بسیار وارسته است؛ آدمی است که در گذشته هیچ حاشیه‌ای نداشته و در جایگاه‌های مختلف منشأ خدمات شایسته‌ای بوده است. چرا وزیر کشور باید وجهه‌ی پررنگ علمی داشته باشد تا مقبول جناب آقای ظریف قرار گیرد؟ من فکر می‌کنم اختلاف نظر ایشان درباره آقای مومنی، خیلی مورد پذیرش افکار عمومی واقع نمی‌شود.
امروز جامعه ما آرامش می‌خواهد و نیروهایی که بدون حاشیه انگیزه‌شان بیشتر برای تلاش و کار باشد. خب، نیروهای پررنگ حزبی و گروهی، حاشیه دارند. آقای مؤمنی با اینکه گرایش دارد، اما شخصیت بی‌حاشیه‌ای است و می‌تواند در حل مشکلات جامعه مؤثرتر واقع شود.
برخی، «نظامی بودن» ایشان را یک به عنوان یک نکته منفی عنوان می کنند.
در گذشته در وزارت کشور نظامی داشتیم. آقای حسین دهقان از گزینه‌هایی که از سوی اصلاح‌طلبان معرفی شده بود، نظامی است. لذا این حرف خیلی مورد پذیرش نیست. آقای مومنی یک نیروی راهور بود و نمی‌توان خیلی گفت نظامی است.
توصیه شما به آقای ظریف چیست تا کنار آقای پزشکیان برگردد و به ایشان کمک کند؟
همه باید به آقای پزشکیان کمک کنیم. بنا نیست که اگر زیاده‌خواهی کسی تأمین نشد، دست از حمایت دولت بردارد. بنابراین، همه‌ی دلسوزان کشور باید به آقای پزشکیان کمک کنند تا ایشان بتواند موفق‌تر جلوه‌گر شود.
کابینه‌هراسی که دست‌آویز برخی شده است، اگر ادامه پیدا کند، چه قدر می‌تواند تأثیر منفی بر دولت آقای پزشکیان بگذارد؟
ادامه که قطعاً پیدا نمی‌کند. اینجا دو جریان وجود دارد که مقداری می‌توانند تأثیرات سوء محدودی بگذارند: نیروهای اصول‌گرایی که انتظار دارند آقای پزشکیان کابینه خود را در مسیر نظرات آن‌ها تأمین کند. خب، طبیعی است که آقای پزشکیان باید نیروهای مورد نظر خود را به کار بگیرد. تنها توصیه‌ای که می‌شود کرد این است که آقای پزشکیان آدم‌های کم‌حاشیه‌ای را از طیف خود انتخاب کند، اما اینکه برخی از اصول‌گرایان انتظار داشته باشند تا نظرات آنان تأمین شود، به نظر من زیاده‌خواهی است. همچنین برخی نیروهای اصلاح‌طبی به نوعی زیاده‌خواهی را مطرح می‌کنند؛ این‌ها در ابتدای امر شاید حرف‌هایی بزنند اما فکر نمی‌کنم جامعه حرف‌های آن‌ها را خیلی پذیرا باشد.
برخی می‌گویند اگر این رویه ادامه پیدا می کند آراء آقای پزشکیان ریزش پیدا می‌کند.
شاید هم آقای پزشکیان با یک موفقیتی بتواند آراء خود را افزایش دهد. یعنی در عمل این موقعیت را تقویت کند.
