پایگاه خبری جماران: مدیر مدرسه فقهی امام خمینی(ره) قم گفت: اگر الآن بین نسل جوان ما مقدار قابل‌توجهی بی‌اعتمادی ایجاد شده است و این باعث گردیده که ما درصحنه اجتماع هیجان جدی برای انتخابات نمی‌بینیم، علتش بی‌اعتمادی است و باید این اعتماد برگردد. ما این اعتمادسازی را شدیداً احتیاج داریم. اعتماد نیز جز با صداقت، پاکی، شفافیت، در جریان گذاشتن مردم، مردم را نامحرم ندیدن، دلسوزی برای آن‌ها در حوزه عمل، به‌دست نمی‌آید. جز این راهی برای اعتمادسازی نیست.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت‌الله سید مجتبی طاهری خرم آبادی در خصوص انتخابات ریاست جمهوری در پی می آید:
علاقه‌مندیم که نظر حضرت‌عالی را درباره اولویت‌های رئیس‌جمهور آینده در حوزه‌های مختلف داخلی، خارجی، اقتصادی و اجتماعی بشنویم. به عنوان اولین سؤال بفرمایید که از نظر شما مهم‌ترین مسأله و اولویت در این انتخابات چیست؟
ضمن تشکر از شما و همه دوستانی که کمک می‌کنید تا ان‌شاءالله مسئله انتخابات هرچه گرم‌تر و باشکوه‌تر به سامان برسد.
همه می‌دانیم که آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد، شرکت حداکثری مردم است. این چیزی است که هم حضرت امام(قدس سره الشریف) همیشه تأکید می‌فرمودند، هم مقام معظم رهبری همیشه تأکید داشتند و دارند و هم مقتضای عقلانیت است. ملت ما ملت بزرگ، فهیم و فرهیخته‌ای است؛ این مسئله را تشخیص می‌دهد که باید در سرنوشت خود دخالت کند ولو اینکه الآن گله‌هایی به‌حق هم داشته باشد. اولین نقطه مشترک همه ما دلسوزی برای کشور، نظام و سرنوشت خودمان است و این امر میسر نمی‌شود جز با حاضر شدن در پای صندوق‌های رأی.
مهم‌ترین ویژگی‌هایی که رئیس‌جمهور آینده باید داشته باشد چیست؟
اینکه واقعاً رئیس‌جمهوری با چه ویژگی‌هایی باید داشته باشیم، باید گفت آن‌چیزی که خدا، پیغمبر، معارف دینی و عقلانیت ما حکم می‌کند این است که رئیس‌جمهور باید شخصی باشد که هم متعهد باشد و هم متخصص؛ متعهد یعنی در حوزه دین انسان سالمی بوده و کارنامه روشنی داشته باشد. به‌عبارت دیگر، انسانی باشد که در تمام زندگی او نقطه مبهم و تاریکی وجود نداشته باشد. در حوزه عمل نیز انسانی باشد که صداقت و پاکی به خرج داده است. الآن‌هم مشکلات کشور را می‌شناسد و به‌تمام‌معنا انگیزه خدمت دارد.
از طرف دیگر، در عمل نشان‌داده است که یک‌جانبه‌نگر و یک‌سونگر هم نیست؛ معتقد است که از همه نیروها، سلیقه‌ها و همه کسانی که تخصص و هنری دارند برای بزرگی، پیشرفت و عظمت این کشور و نظام بهره بگیرد. چنین شخصیتی که زندگی او هم در حوزه اعتقاد و هم در حوزه تخصصش شاهد و اماره صدق مدعیات باشد، باید عهده‌دار اداره کشور در حوزه اجرایی گردد و به‌عنوان رئیس‌جمهور باشد. حقیقتاً صداقت کیمیا است و به فرموده قرآن: «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا» کسانی که هم ایمان دارند و هم عمل صالح و صداقت، خداوند قلوب مردم را به سوی آن‌ها جلب می‌کند. نکته‌ای که ما امروز شدیداً به آن احتیاج داریم اعتمادسازی است.
اگر الآن بین نسل جوان ما مقدار قابل‌توجهی بی‌اعتمادی ایجاد شده است و این باعث گردیده که ما درصحنه اجتماع هیجان جدی برای انتخابات نمی‌بینیم، علتش بی‌اعتمادی است و باید این اعتماد برگردد. ما این اعتمادسازی را شدیداً احتیاج داریم. اعتماد نیز جز با صداقت، پاکی، شفافیت، در جریان گذاشتن مردم، مردم را نامحرم ندیدن، دلسوزی برای آن‌ها در حوزه عمل، به‌دست نمی‌آید. جز این راهی برای اعتمادسازی نیست.
به نظر شما اولویت‌های رئیس جمهور آینده در حوزه سیاست داخلی کدام است؟
همان‌طور که همه می‌دانیم و در زندگی ما نیز کاملاً لمس می‌شود و همچنین رهبری معظم انقلاب کراراً در مورد آن تذکر و هشدار دادند، اولویت مهم کشور زندگی و معیشت مردم است. این اولویت مهم در همه حوزه‌ها، برای همه خانواده‌ها و اقشار گوناگون جامعه باید کاملاً موردتوجه واقعی و صادقانه قرار بگیرد؛ نه با وعده‌هایی که یا احیاناً خدای‌نکرده توهمی است و یا اصلاً عملیاتی نیست. وضعیت کشور را با توجه به حوزه داخل و خارج باید در نظر گرفت و وعده داد. اینکه بگوییم در ظرف فلان مدت تمام مردم ثروتمند می‌شوند یا فلان می‌شوند، این‌ها وعده‌هایی است که عملیاتی نیست. اگر هم بعضی از این‌ها دست به حوزه اجرا و عمل شوند و این کارها را کنند جز مشکلات جدید و تورم جدید ثمری به دنبال نخواهد داشت.
ما باید یک زندگی عزتمندانه و شرافتمندانه با طرح‌های قابل‌اجرا برای ملت‌مان حتماً پیاده و تأمین کنیم. ملتی که خداوند به آن‌ها و به کشورشان ثروت‌های خدادادی بسیار بزرگ دارده است، نباید اعانه بگیر باشد و نباید زندگی‌شان با کمک‌های معیشتی و امثال آن اداره بشود. این گونه زندگی کردن حق این ملت نیست؛ این ملت باید با بزرگی و افتخار زندگی کند به‌گونه‌ای که در زمینه معیشت دغدغه‌ای نداشته باشد و بتواند علم، هنر، فرهنگ و ارزش‌های دینی و انقلابی‌اش را با کمال راحتی به دنیا صادر کند. ملتی که شبانه‌روز گرفتار اولیات معیشت و زندگی‌اش باشد، نمی‌تواند داشته‌های علمی، فرهنگی و تخصصی خودش را به دنیا نشان بدهد.
با این وضعیت قهراً انقلاب هم ضعیف خواهد شد. پیام انقلاب هم دچار آسیب خواهد شد. ملت ایران آبرو و عزتش خدشه‌دار می‌شود. در نتیجه، تأکید می‌کنم که باید با طرح‌های قابل‌اجرا در حوزه اقتصاد، این آسیب‌ها از زندگی مردم برچیده بشود تا ملت ما با آبرومندی بتواند زندگی کند. نکند خدای‌نکرده پدرها و کسانی که خانواده‌ای دارند شرمنده خانواده‌های‌شان گردند.
نکته دیگر اینکه رئیس‌جمهور آینده در حوزه سیاست داخلی باید واقعاً عدالت اجتماعی را در همه حوزه‌ها در نظر بگیرد و پیاده بکند؛ در حوزه علمی یعنی تحقیق در تمام مقاطع، در حوزه بهداشت و درمان، در حوزه امور مربوط به‌حقوق شهروندی و به‌طور کلی، در همه حوزه‌ها باید رئیس‌جمهور کاری کند؛ برنامه‌ای را تهیه و اجرا کند و عدالت اجتماعی را حتماً پیاده کند، و الّا باعث ناامیدی، سرخوردگی و بی‌اعتمادی می‌شود.
همچنین، رئیس‌جمهور آینده باید توجه خاص به اقوام داشته باشد. همه اقوام، گرایش‌ها، ادیان و مذاهبی که در جمهور اسلامی تحت حاکمیت نظام اسلامی زندگی می‌کنند و به‌نظام اسلامی وفادارند، باید از حقوق خاص خودشان بهره‌مند شوند. این هم نباید مورد غفلت رئیس‌جمهور آینده قرار بگیرد.
مهم‌ترین اولویت‌های فرهنگی و اجتماعی رئیس‌جمهور آینده را چه می‌دانید؟
ما در حوزه فرهنگ و مسائل اجتماعی‌مان بسیار نیازها و عقب‌ماندگی‌های جدی داریم. تا این نیازها و عقب‌ماندگی‌ها را برطرف نکنیم، نمی‌توانیم ارتباط نسل جدید را آن‌طوری که بایدوشاید با مسائل و ارزش‌های دینی و انقلابی برقرار کنیم. ما باید کاملاً به این مسئله بپردازیم؛ این کار باید از پیش‌دبستان شروع شود و تا حوزه نهایی دانشگاه ادامه یابد. ما باید نسل جدید را با معارف اسلام، آموزه‌های دینی و ارزش‌های ملی کاملاً آشنا بکنیم؛ البته توأم باصداقت و دلسوزی. اگر این کار در حوزه تربیت جوان‌ها که بدون تردید آینده کشور در دست آن‌ها است، صورت نگیرد معلوم نیست در آینده چه بر سر کشور، نظام و انقلاب خواهد آمد؛ دشمنان ما بیکار نخواهند نشست.
نسل جوان ما اگر از ارزش‌های دینی، انقلابی و ملی بی‌خبر بماند، حتماً مورد سوءاستفاده دشمنان کشور، نظام و انقلاب قرار خواهد گرفت. بنابراین، ما مسئولیت سنگین داریم که اجازه ندهیم نسل جدید ما از نسل گذشته‌ای که پایبند به اسلام و انقلاب و دلسوز برای کشور و ملت بوده‌اند، دور و جدا بمانند.
این مسأله باید با تخصص کافی، چه در حوزه‌های علمیه و چه در دانشگاه‌ها، دنبال بشود تا نگذاریم که نسل جوان ما از ما جدا گردند.
به نظر شما اولویت‌های رئیس‌جمهور آینده در سیاست خارجی کدام است؟
همان‌گونه که عرض کردم رسیدگی به معیشت مردم مهم‌ترین اولویت داخلی رئیس‌جمهور آینده است. در این راستا، باید تلاش برای دستیابی به راهکارهایی عملیاتی در داخل و خارج صورت بگیرد. اگرچه می‌توان در داخل روی تولید ثروت تمرکز کرد، ولی این کافی نیست؛ تا زمانی که موانع جدی سر راه اقتصاد کشور است، یعنی اقتصاد کشور به اقتصاد جهانی به‌طور کامل متصل نباشد و تحریم‌های جدی علیه آن وجود داشته باشد، بانک‌ها نیز تحریم باشد و رفت‌وآمدهای مالی در آن صورت نگیرد، درآمدهای کشور بسیار محدود خواهد بود. ارز همچنان در داخل کشور از معضلات بزرگ ما به‌حساب خواهد آمد؛ چون ما در حوزه ارزی که باید بتوانیم چرخه ارزی داشته باشیم، نداریم.
وقتی چرخه ارزی نداشته باشیم کوچک‌ترین حادثه و تحولی موجب گرانی ارز و بلافاصله موجب تورم شدید در زندگی ملت خواهد شد. ما باید این موانع را براساس سه اصل عزت، حکمت و مصلحت از سر راه برداریم. ما باید تحریم‌های اساسی را در حوزه‌های بانکی، صنعت، صادرات، و همه حوزه‌های دیگر در تعامل با دنیا برداریم. مسأله سوئیفت و اف‌ای‌تی‌اف را باید حل کنیم. بانک‌های ما نباید تحریم باشند. ما تا وقتی ارتباط با جهان نداشته باشیم، اقتصاد ما بسیار لنگان پیش خواهد رفت و آخرسر هم معلوم نیست که چه توفیقی داشته باشیم. برای حل این مسائل باید از فرهیختگان، صاحبان علم و تخصص و از کسانی که دنیا و مسائل آن را خوب می‌شناسند و توانایی‌هایی جدی در حل این مسائل دارند، استفاده بشود؛ فرقی نمی‌کند که از هر گرایش سیاسی داخلی باشند.
این تحریم‌ها و این معضلات بزرگ که بر سر راه اقتصاد کشور است، باید برداشته بشود، و الّا مشکل ما به این آسانی‌ها حل نمی‌شود. باید بگویم کشور ما در پرتو این تحریم‌ها بسیار آسیب‌پذیر شده است؛ این مسأله از اعداد و ارقام تأثیر این تحریم‌ها نیز معلوم می‌شود: در طول سال بابت تحریم‌ها چقدر ضرر به این کشور وارد می‌شود. درحالی که ما در حوزه تولیدات، صنایع، پزشکی، سلامت، کشاورزی و در تمام حوزه‌های دیگر به تولید، ارتقا و دستیابی به صنعت‌های بسیار جدید دنیای امروز نیازمندیم. اگر این‌ها نباشد، اتفاق خوبی حتی در حوزه داخلی هم نخواهد افتاد. ان‌شاءالله رئیس‌جمهور آینده با استفاده از همه نخبگان بر حل این مشکلات فایق آید. رئیس‌جمهور یکی از وظایفش این است که نخبگان دلسوز و متخصص را با همه سلایق در همه حوزه‌ها و از همه جناح‌ها جمع کند و از آن‌ها برای حل معضلات کشور راهکارهای عملیاتی بگیرد و خودش آن را اجرا و مدیریت کند.
همچنین در حوزه سیاست خارجی رئیس‌جمهور آینده باید از فرصت‌هایی به‌دست‌آمده برای ترویج اسلام، ترویج انقلاب و تحکیم مبانی انقلاب، اسلام، نظام، بزرگی ملت ایران و به رخ کشیدن آنچه از علم، فرهنگ، تمدن، سابقه تاریخی و تخصص در درون ملت ایران است بهره‌گیرد و زمینه‌هایی را فراهم بکند که این‌ها را به دنیا نشان بدهد. اگر این‌چنین شد و دنیا با آنچه که ایران در حوزه‌های مختلف دارد و آن‌طور که شایسته است با آن‌ها آشنا بشود، باعث اقبال دنیا به ایران خواهد شد و در نتیجه، دانشمندان، فرهیختگان، صاحبان صنایع و امثال آن، قهراً به ایران رو خواهند آورد. بازهم تأکید می‌کنم که این مسئله در حوزه سیاست خارجی باید با ظرافت کامل و برمبنای سه اصل عزت، حکمت و مصلحت اتفاق بیفتد.
لزوم توجه به صادرات ایران از دیگر اولویت‌های رئیس‌جمهور آینده در حوزه سیاست خارجی است که باید کاملاً به آن توجه بشود. چیزها و موادی که در ایران در طول تاریخ اختصاصی ایران بوده نظیر زعفران، پسته، فرش و امثال این‌ها را باید شناسنامه‌دار کند تا مثل امروز نشود که دیگران از ما سرقت کنند و بعد به نام ایران برگردانند. در حوزه‌های این‌چنینی باید هم نام ایران را آن‌طور که شایسته است بلند بکند و هم از اقتصاد این زمینه‌ها بهره‌مند بشود و منافعش را به درون کشور برگرداند.
با توجه به اینکه در ایام تبلیغات انتخاباتی قرار داریم، توصیه و سفارش شما برای کاندیداهای ریاست‌جمهوری چیست؟
ما نباید دنبال اختلاف و اختلاف‌انگیزی باشیم؛ این‌ها هیچ‌وقت برای مملکت برکت نبوده و نخواهد بود. همان‌طور که مقام معظم رهبری فرمودند با لجن پراکنی اول کسی و اول جایی که متهم خواهد شد، خود نظام است. اینکه ما بنشینیم و به دیگران هرچه دل‌مان می‌خواهد بگوییم و اتهام بزنیم، تنها به آنان اتهام نزده‌ایم، بلکه متهم اصلی خود نظام خواهد بود؛ یعنی ما با این اتهام‌زنی‌ها اعتراف می‌کنیم که نظام اسلامی در همه این سال‌ها هیچ خدمتی نکرده است و حال‌آنکه این دروغ محض است؛ نظام اسلامی علی‌رغم تحمل هشت سال جنگ تحمیلی خدمات بزرگی در همه حوزه‌ها انجام داده است.
بعد از اتمام جنگ زیرساخت‌ها در تمام کشور ساخته شد؛ راه‌ها، سدها، پتروشیمی‌ها، نیرو، برق، آب، جاده‌ها -اعم از ریلی و غیر ریلی- و صنایع همه در کشور احیا گردید. اصلاً رقم و اعداد پیشرفت کشور در این زمینه‌ها با قبل از انقلاب قابل مقایسه نیست. اینکه ما بنشینیم و بگوییم هیچ کاری نشده و هیچ اتفاقی نیفتاده است، واقعاً جفا به‌نظام، اسلام، کشور، امام، شهدا و خون شهدا است. نباید یک چنین حرف‌هایی زده بشود. ما باید بگوییم خدمت خیلی شده است و همه هم خدمت کردند؛ در همه دولت‌ها. اگرچه در این‌میان کمبودهایی داریم که با راهکارهای مناسب باید این کمبودها را جبران کنیم.
آقایان کاندیداها باید راهنمایی‌های اسلام، قرآن و رهبری را مدنظر داشته باشند و توجه کنند که برای معرفی و اثبات خودشان به دیگران توهین نکنند؛ این را خدا اجازه نداده است. توهین کردن و اتهام زدن به دیگران شرعاً جایز نیست و حرام است. بدتر این است که برای فرد مورد اتهام ظرفیت و فرصتی هم وجود نداشته باشد تا بتواند از آبروی خودش دفاع کند.
من در اینجا بخشی از یکی از آیات قرآن را به‌عنوان دلسوزی خدمت آقایان عرض می‌کنم: قرآن شریف خطاب به پیامبر فرموده است «و انذرهم یوم الحسرة اذ قضی الامر» پیغمبر! این مردم را انذار بده. انذار یعنی هشدار توأم با ترس و نگرانی؛ مردم باید نسبت به یوم الحسره نگران باشند. یکی از اسامی قیامت یوم الحسره است؛ یعنی روزی که همه‌اش حسرت و پشیمانی است: ای‌کاش نمی‌گفتم، ای‌کاش تهمت نمی‌زدم، ای‌کاش برای دنیا و هوا و هوس و مقام دنیا، این‌همه به دیگران جفا نمی‌کردم، این لقمه را نمی‌خوردم، این پست را اشغال نمی‌کردم، حق دیگران را ضایع نمی‌کردم، ای‌کاش، ای‌کاش و... . خداوند می‌فرماید: پیغمبر! نسبت به این روز به مردم هشدار بده؛ خود قرآن در کلمه بعدی علتش را ذکر می‌کند و می‌فرماید: «إذ قضی الامر» به خاطر اینکه آن‌موقع دیگر کار از کار گذشته است و جای جبران نیست. تا در دنیا هستید اگر کاری کردید، کردید وگرنه، همه‌اش حسرت خواهد بود.
لذا باید مواظب بود حقوق مردم، اشخاص و گروه‌ها را دستخوش حرف‌های بی‌حساب‌وکتاب نکنیم که در آن دنیا و روز یوم الحسره وقتی که کار از کار گذشته و کسی آنجا به داد انسان نمی‌تواند برسد جز اعمال انسان، حسرت خواهیم خورد. در حوزه حقوق اشخاص و حق‌الناس، از شفاعت هم کاری برنمی‌آید؛ شفاعت فقط در حوزه حقوق شخصی خود آدم، بین خود و خدا می‌تواند کارسازی کند، اما شفاعت در حوزه حق‌الناس کارایی ندارد. پس، ما باید به این روز فکر بکنیم و بعد حرف بزنیم. اول باید ببینیم که چنین حرفی را خدا از ما می‌پذیرد یا نه؟ مجازیم چنین حرفی بزنیم یا نه؟ بعد آن حرف را بزنیم؟ برای دل‌خوشی اشخاصی یا برای رسیدن به مقامی در این دنیا حیثیت اشخاص را آلوده نکنیم، عِرض مردم را نگهداریم؛ زیرا عِرض مؤمن براساس روایات، مطابق عرض کعبه است؛ بلکه بالاتر است: «حرمة عرض المؤمن کحرمة کعبه» حرمت آبروی مؤمن مثل حرمت کعبه است. انسان مؤمن متدین نباید حرمت کعبه را ببرد؛ آبروی مؤمن نیز چنین است. اشخاص اگر توجه، صداقت، کارایی و برنامه لازم را داشته باشند، خداوند هم قلوب مردم را به سوی آن‌ها متوجه خواهد کرد.
امیدواریم که خدای متعال همه این آرزوها و خیلی بیشتر از این‌ها ان‌شاءالله در آینده برای ملت ایران، این مردم شرافتمند، عزیز و محترم محقق بگرداند.
