محسن آرمین گفت: برای توجیه رانت و فساد، چهره دین و اولیاء خدا را به راحتی و آشکارا وارونه می‌کند. چهره علی(ع) که مظهر عدالت است را وارونه می‌کند؛ و به نهج البلاغه هم استناد می‌کند. وقتی از او سؤال می‌شود که آیا ما این همه رانت و فساد را می‌خواستیم؟! جواب می‌دهد که زمان حضرت علی(ع) هم اختلاس و فساد بود. برای اینکه رانت و فساد را توجیه کند، کلام حضرت علی(ع) در نهج البلاغه را وارونه معنا و تفسیر می‌کند و تصویر مشوشی از مولا علی(ع) به دست می‌دهد تا بتواند این رانت و فساد را به راحتی توجیه کند. یکی هم نیست به اینها بگوید مگر هر روز در حکومت علی(ع) فسادهای چند هزار میلیارد درهمی رخ می‌داد؟! مگر در حکومت علی(ع) رانت و رشوه وجود داشت؟! مگر عالم‌نمایان در حکومت علی(ع) اساسا امکان عرض اندام داشتند؟!
نایب رئیس جبهه اصلاحات با تأکید بر اینکه در دنیای امروز به لطف تکنولوژی امکان محدود کردن انسان‌ها در فهم مسائل وجود ندارد، گفت: کتمان معنای عام‌تری از سکوت دارد. در واقع کتمان به معنای وارونه نشان دادن، تحریف و تأویل حقیقت به طریق باطل، به تعبیر قرآن شیوه رایج عالمان سوء ادیان است. یعنی مثلا سه و نیم میلیارد دلار اختلاس شود که کار یک نفر و دو نفر نیست؛ و آن وقت شما به جای اینکه این واقعیت را بیان کنید، در نماز جمعه بگویید یک نفر اشتباهی کرده و بعد هم تعقیب شده است. این وارونه و تحریف کردن واقعیت است.
به گزارش خبرنگار جماران، محسن آرمین طی سخنانی با موضوع «قرآن و عالمان سوء» در مراسم شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان که با همکاری حزب اتحاد ملت و مجمع ایثارگران در دفتر حزب توسعه ملی برگزار شد، گفت: با اطمینان می‌توان گفت که هیچ کتاب آسمانی به اندازه قرآن به مسأله علم، تعقل و دانش توجه نکرده است. در اولین آیاتی که بر پیامبر نازل نشده، خداوند بر تعلیم، آموزش و قلم توصیف کرده که نمی‌تواند تصادفی باشد و حکایت از اهمیتی دارد که قرآن برای مقوله علم، تعقل و تعلیم قائل است.
نایب رئیس جبهه اصلاحات با تأکید بر اینکه قلم مبنای تمدن بشری است، تصریح کرد: اگر قلم و نوشتن در کار نبود و تجربه‌های بشری نوشته نمی‌شد و امکان انتقال علوم و معارف بشری وجود نداشت، اساسا تمدنی شکل نمی‌گرفت. ولی هرگز در کتاب‌های آسمانی که ما می‌شناسیم، نظیر تورات و انجیل قلم، نگارش و علم و تفکر جایگاهی که در قرآن دارند را ندارند؛ بلکه حتی گاهی تفکر و تعقل مذمت شده است. بر خلاف مسیحیت که می‌گوید ایمان بیاور و آگاه شو، قرآن می‌گوید آگاه شو و ایمان بیاور؛ و ایمانی آگاهانه و از روی آگاهی بیاور.
وی افزود: به همان میزان که قرآن از علم، عالم و اندیشمند تجلیل می‌کند، و بلکه شدیدتر و بیشتر از آن عالمان سوء و دنیا طلب را تقبیح و نکوهش می‌کند؛ این را هم باز در کمتر کتاب آسمانی سراغ داریم. اما چرا عالمان سوء به این حد مورد مذمت قرآن هستند؟ به نظر می‌رسد علتش این باشد که قرآن کتاب هدایت است و مقصد و مقصود اصلی قرآن مثل هر کتاب آسمانی دیگری «هدایت انسان» است. لذا هر عاملی که مانع این راه و رسیدن انسان‌ها به فلاح و رستگاری شود، طبعا در قرآن مذمت شده است.
آرمین یادآور شد: معمولا وقتی صحبت از «صدّ عَنْ سبیل الله» می‌شود، چیزی که به ذهن ما خطور می‌کند این است که یک عده با توسل به زور و اسلحه مانع راه خدا می‌شوند؛ و با کشتار و شکنجه مانع از این می‌شوند که بندگان خدا راه ایمان را بپیمایند. البته این یکی از مصادیق «صدّ عَنْ سبیل الله» است اما بدترین مصادیقش اینها نیستند. مخصوصا در دنیای امروز که به لطف تکنولوژی امکان محدود کردن انسان‌ها در فهم مسائل وجود ندارد، شاید بدترین شکل ممانعت از راه خدا «ایجاد تحریف و انحراف در آموزه‌ها و تعالیم انبیاء» است. البته ما کمتر به این توجه می‌کنیم اما واقعا بدترین ممانعت از راه خدا همین تحریف و انحرافی است که از آموزه‌های دینی صورت می‌گیرد.
وی ادامه داد: از این جهت می‌توانیم بفهمیم که چرا مسأله «عالمان سوء» در قرآن این طور مهم شده و عالمان سوء مورد مذمت قرآن قرار می‌گیرند. چون نقش عالمان دین از نظر قرآن «ایجاد آگاهی» و «تبلیغ و تبیین تعالیم و آموزه‌های دینی» است. عالمانی که کارکردی عکس این دارند، یعنی با تحریف آموزه‌های دین و تعالیم وحیانی مانع فهم مردم و آگاهی مردم از حقیقت دین می‌شوند، در واقع دارند «صدّ عَنْ سبیل الله» می‌کنند؛ و به همین دلیل به شدت مورد مذمت قرآن هستند.
این پژوهشگر مسائل قرآنی اظهار داشت: قرآن در مورد عالمان سوء عمدتا از عالمان یهود سخن گفته است. به این دلیل که پیامبر(ص) و مسلمانان، به خصوص در مدینه، بیشتر درگیر با یهود و عالمان یهود بودند و از این جهت آیات بسیار زیادی را در قرآن پیدا می‌کنید که به بهانه مسأله عالمان یهود و نقشی که عالمان یهود در برابر این دعوت جدید ایفا می‌کنند، به نقد عالمان سوء پرداخته و در واقع روش آنها را مورد نقد قرار داده است. چون نقش آیات قرآن راهگشایی برای دعوت نبوی است، طبعا با واقعیات زمان خود و حوادث آن دوران پیوند وسیعی پیدا می‌کند.
وی تأکید کرد: اگر آن واقعیات، اسباب نزول و اتفاقات در یک تاریخ خاص و جامعه خاص رخ داده‌اند، اما حقایق و تعالیمی که به بهانه این واقعیات و رخدادها بیان می‌شود، محدود به زمان و مکان خاصی نیستند؛ تعالیم و آموزه‌هایی قابل طرح برای هر عصر و هر نسلی هستند.
آرمین با اشاره به اینکه در قرآن عالمان سوء از دو جهت مورد نقد قرار گرفته‌اند، گفت: یکی از این مشخصات «سکوت» است؛ سکوت در برابر تحریف‌ها و بدعت‌ها است. قرآن در سوره مائده گروهی از یهودیان را یاد می‌کند که در گناه شتاب می‌ورزند و حرام‌خواری می‌کنند. در ادامه همین آیه از عالمان یهود انتقاد می‌کند که چرا اینها را از گناه و حرام‌خواری نهی نکردند. در واقع عالمان سوء با سکوتشان یک بنایی را می‌گذارند و ساختاری را شکل می‌دهند که تحریف و انحراف را به یک امر متعارف تبدیل می‌کند.
وی یادآور شد: امام حسین(ع) خطبه معروفی به عنوان «خطبه منا» دارند که یکی دو سال قبل از مرگ معاویه بیان شده است. اصحاب پیامبر(ص) در آن دوره مرجع مردم هستند. امام در این خطبه خیلی آنها را مورد انتقاد قرار می‌دهد که چرا در برابر جنایات و انحرافاتی که معاویه در دین خدا ایجاد کرده سکوت می‌کنید؟ بعد می‌فرمایند خدا عالمان یهود را به این دلیل مورد نکوهش قرار داده است که ظالمان و ستمگرانی که در مقابل چشمانشان به منکر و فساد عمل می‌کردند را می‌دیدند و اینها را از این کار نهی نمی‌کردند؛ یا به انگیزه اینکه مورد بخشش و عطای این ظالمان قرار بگیرند و یا از ترس اینکه مورد محدودیت، حبس و حصر قرار بگیرند.
نایب رئیس جبهه اصلاحات تأکید کرد: ویژگی دومی که به نظر من مهمتر هست و قرآن خیلی بیشتر و با لحن شدیدتری روی آن تأکید می‌کند، مسأله سکوت نیست و «کتمان» و خدمت به قدرت است. کتمان معنای عام‌تری از سکوت دارد. در واقع کتمان به معنای وارونه نشان دادن، تحریف و تأویل حقیقت به طریق باطل، به تعبیر قرآن شیوه رایج عالمان سوء ادیان است. یعنی مثلا سه و نیم میلیارد دلار اختلاس شود که کار یک نفر و دو نفر نیست؛ و آن وقت شما به جای اینکه این واقعیت را بیان کنید، در نماز جمعه بگویید یک نفر اشتباهی کرده و بعد هم تعقیب شده است. این وارونه و تحریف کردن واقعیت است.
وی افزود: اینها در واقع دین‌فروشی می‌کنند و برای تحمیق مردم نه تنها سخنگوی امام زمان(عج) می‌شوند، بلکه محرم اسرار امام زمان(عج) هم می‌شوند. اینها هستند که می‌فهمند دل امام زمان(عج) از چه چیزی به درد می‌آید و هر چه مخالف میل آنها باشد را می‌گویند دل امام زمان(عج) را به درد آورد. یعنی در واقع میل و خواست خودشان را به خدا و اولیاء الهی نسبت می‌دهند. ظاهرا دارد آیه قرآن را می‌خواند تا اینکه شما تصور کنید دارد حرف خدا را می‌زند. اما این آیه را به گونه دیگری معنا می‌کند و جلوه می‌دهد که شما فکر کنید حرف خدا است در حالی که حرف خدا نیست.
آرمین اظهار داشت: برای توجیه رانت و فساد، چهره دین و اولیاء خدا را به راحتی و آشکارا وارونه می‌کند. چهره علی(ع) که مظهر عدالت است را وارونه می‌کند؛ و به نهج البلاغه هم استناد می‌کند. وقتی از او سؤال می‌شود که آیا ما این همه رانت و فساد را می‌خواستیم؟! جواب می‌دهد که زمان حضرت علی(ع) هم اختلاس و فساد بود. برای اینکه رانت و فساد را توجیه کند، کلام حضرت علی(ع) در نهج البلاغه را وارونه معنا و تفسیر می‌کند و تصویر مشوشی از مولا علی(ع) به دست می‌دهد تا بتواند این رانت و فساد را به راحتی توجیه کند. یکی هم نیست به اینها بگوید مگر هر روز در حکومت علی(ع) فسادهای چند هزار میلیارد درهمی رخ می‌داد؟! مگر در حکومت علی(ع) رانت و رشوه وجود داشت؟! مگر عالم‌نمایان در حکومت علی(ع) اساسا امکان عرض اندام داشتند؟! یعنی حاضر هستند رسالت الهی را ناقص جلوه بدهند برای اینکه فساد و رانت را توجیه کنند.
وی افزود: قرآن تعبیری در مورد عالمان سوء به کار می‌برد که درباره هیچ گروه دیگری در قرآن به کار برده نشده است. در سوره بقره می‌فرماید کسانی که آیات خدا را برای دنیا کتمان و تحریف می‌کنند و به خاطر مطامع زودگذر دنیا، دین خدا را می‌فروشند، چیزی جز آتش نمی‌خورند و درون خودشان اضافه نمی‌کنند. پول و موقعیتی که از این راه به دست می‌آورند، آتشی است که اینها دارند می‌خورند. بعد تعبیر این است که خدا در روز قیامت با اینها حرف نمی‌زند و اینها را پاک نمی‌کند؛ یعنی اینها از آتش دوزخ بیرون نخواهند آمد. از عالمان سوء به خدا پناه می‌بریم و از او می‌خواهیم دین و ملت ما را از شرّ عالمان سوء حفظ بفرماید و ما را هرچه بیشتر با حقایق دین آشنا بگرداند.
