می توان با اطمینان گفت که بیش از هفتاد درصد از جمعیت را کسانی تشکیل می دادند که بعد از انقلاب به دنیا آمده اند و شاید اگر بگوییم نصف جمعیت زیر سی سال داشتند اغراق نکرده باشم.
۱.امروز در حدود ساعت ۱۰ صبح همراه با خانواده ام از دانشگاه شریف وارد مسیر خیابان انقلاب در راهپیمایی ۲۲ بهمن شدیم. ابتدای کار جمعیت تا حدودی متفرق بود، ولی هر چه به سمت پایان مراسم رفتیم ازدحام بیشتر شد.
۲.ایجاد پایگاه هایی که در آنها مراسم های شاد اجرا می شد همراه با صدای بسیار بلند بلندگوها عملا مانع از شنیدن صدای تریبون مراسم می شد و تقریبا هیچ کس امکان شنیدن تریبون رسمی را نداشت.
۳.میدان آزادی به طور ملموس از سال گذشته جمعیت بیشتری را پذیرایی می کرد و حجم جمعیتی که در میدان مستقر شده بود بیشتر از سال قبل بود.
۴.از ایستگاه های صلواتی که احیانا چای و تنقلاتی را توزیع کنند خبری نبود و تعداد دستفروش ها هم از هر سال کمتر بود.
۵.جمعیت بسیار با شکوه و منظم و ساکت بودند. تقریبا خبری از شعاری جمعی نبود.
۶.می توان با اطمینان گفت که بیش از هفتاد درصد از جمعیت را کسانی تشکیل می دادند که بعد از انقلاب به دنیا آمده اند و شاید اگر بگوییم نصف جمعیت زیر سی سال داشتند اغراق نکرده باشم.
۷.نسبت زن و مرد تقریبا مساوی بود. ولی به ندرت در میان خانم ها کسی را بدون چادر می شد یافت.
۸.اقلام تبلیغاتی رسمی منحصر بود در یک عکس که یک طرف آن تصویر امام بود و در طرف دیگر تصویر رهبر انقلاب قرار داشت و پرچم های کوچک ایران. خوشبختانه از اسراف در این زمینه خود داری شده بود.
۹.تصویر های متعدد از شهید سلیمانی در دست مردم بود که توسط بانک های مختلف منتشر شده بود. به طور واضح تصویر شهید سلیمانی از تصویر امام و رهبری بیشتر بود.
۱۰.بر خلاف انتظار، هیچ برنامه ای در مسیرراهپیمایی، درباره داستان غزه و فلسطین تنظیم نشده بود و جز در بیانیه پایانی، رنگ و بویی از این داستان در مراسم وجود نداشت.
۱۱.پوشش شرکت کنندگان به وضوح نشان می داد که اکثرا از طبقه متوسط هستند.
۱۲.حضور خبرنگاران خارجی در این مسیر کم رنگ بود.
۱۳.امنیت عمومی مراسم بسیار خوب و نظم آن نیز مطلوب بود.
۱۴.شهر بسیار تمیز و آذین بندی خیابان هم بسیار با سلیقه و به اندازه بود.
۱۵.تا موقع اذان که از مراسم خارج شدم تعداد کسانی که به راهپیمایی ملحق می شدند بیش از کسانی بود که آن را ترک می کردند.
