جعفر خیرخواهان، مترجم و پژوهشگر اقتصاد سیاسی، با اشاره به کتاب «راه باریک آزادی»، گفت: اگر در صحنه نباشیم، کسان دیگری به نام و به جای ما وارد می‌شوند و اتفاقی که می‌افتد به نفع ما نخواهد بود.
مراسم روز دانشجو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، با عنوان«من این گونه نمی‌میرم» در سالن شهید دهشور دانشکده علوم دانشگاه تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار جماران، ساعت ۱۴:۳۰ روز شنبه ۱۸ آذر ماه این مراسم در حالی شروع شد که برگزار کنندگان آن، دکور توقیف شده مراسم را با یک پارچه بزرگ پوشانده بودند و ابتدا به پشت پرده بردند و بعد بخشی از آن که مزین به تعداد زیادی تصویر بود را جلوی سکو گذاشتند. این جنب و جوش اولیه حکایت از نگرانی نسبت به امنیتی شدن مراسم داشت و تاکید برگزار کنندگان برنامه بر اینکه هیچ کس عکسی از این مراسم نگیرد، مؤید این ادعا بود.
پس از تلاوت قرآن، سیدعلیرضا هاشمی دبیر فرهنگی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، به عنوان مجری برنامه را آغاز کرد و پس از آن دانشجویان حاضر سرود «به خاک سرخ ایران قسم» را همخوانی کردند و حاضران فریاد می‌زد که «قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان».
البته بازار شعار در این مراسم داغ بود و غیر از دست‌نوشته‌هایی نظیر «جای معلم زندان نیست»، «بهاره هدایت آزاد باید گردد» و «زن، زندگی، آزادی» و تصاویر برخی چهره‌های معترضان سال‌های اخیر مثل مهدی محمودیان و نرگس محمدی، هرگاه مجالی پیش می‌آمد دانشجویان حاضر شعارهایی مثل «بهاره هدایت آزاد باید گردد»، «بترسید، بترسید، ما همه با هم هستیم» و «دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» سر می‌دادند.
این مراسم با پخش کلیپی به نام «ما وارثان دردهای بی شماریم» ادامه پیدا کرد که در بر دارنده تصاویری از حوادث سال ۷۸ در کوی دانشگاه و اعتراضات سال‌های پس از آن مثل حوادث پس از انتخابات سال ۸۸، ماجرای نیشکر هفت تپه در سال ۹۷ و واکنش‌ها به سقوط هواپیمای اوکراینی در سال ۹۸، مظاهرات سلمیه سال ۱۴۰۰ و وقایع سال گذشته بود. در جریان پخش بخش‌های مختلف این کلیپ نیز برخی دانشجویان شعارهایی می‌دادند؛ مثل «خس و خاشاک تویی، دشمن این خاک تویی»، «یه اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه» البته پخش این کلیپ حاشیه دیگری هم داشت و آن گریه بعضی دانشجویان در زمان پخش تصاویر بود.
پس از آن جعفر خیرخواهان، مترجم و پژوهشگر اقتصاد سیاسی، به عنوان سخنران در جایگاه قرار گرفت و با اشاره به کتاب «راه باریک آزادی»، گفت: اگر در صحنه نباشیم، کسان دیگری به نام و به جای ما وارد می‌شوند و اتفاقی که می‌افتد به نفع ما نخواهد بود.
وی با تأکید بر اینکه برای رفاه، پیشرفت و برابری نیاز به آزادی داریم، افزود: باید بین جامعه و دولت، رقابت دائمی شکل بگیرد و رشد دولت‌ها در گرو همین کشاکش‌هاست. جامعه باید حکومت را مقید کند که در خدمت منافع عمومی باشد.
وی با اشاره به اینکه معمولا کشورهای اروپایی بالاترین نرخ آزادی‌های مدنی را دارند، افزود: کشورهای خاورمیانه در این زمینه کمترین امتیاز را می‌گیرند و در بعد اقتصادی و سیاسی به مراتب وضعیت بدی دارند. ولی تحقیقات نشان می‌دهد عمده علت مهاجرت «سرکوب سیاسی» است و ۲۵ درصد از مردم خاورمیانه خواهان فرار کردن از این منطقه هستند.
مترجم کتاب «راه باریک آزادی» با بیان این که در برخی جوامع هر حرف مخالف به عنوان بدعت و حالت منفی نگاه می‌شود. افزود: در نتیجه مخالفین و معترضین با این اتهامات مواجه هستند و با اصطلاحاتی مثل «خود فروخته» سعی می‌کنند عامل مخالف را خاموش کنند.
خیرخواهان تأکید کرد : متأسفانه ما با شرایطی مواجه هستیم که حاکمیت از واقعیت جدا شده و دچار توهم است، ولی جامعه دارد آگاه و به حقوق خودش مطلع می‌شود و در میدان‌های خاکریز متعدد است. ترس از این است که اگر یک سنگر را از دست بدهد، دومینووار جلو برود. به هر حال ما در کش و قوس هستیم و آینده‌ای پر تلاطم داریم.
پس از آن بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران قرائت شد.
در بخش هایی از این بیانیه پس از گرامی داشت یاد شهدای روز 16 آذر، با انتقاد از پدیده هایی همچون «حجاب بان ها»، استفاده از دوربین های شهری برای تذکر حجاب و... تصریح شده است: بدیهی است که تداوم این رویه، عدم توجه به حقوق اساسی ملت و نادیده انگاشتن خواست مسلم مردم، خیل عظیم خشم و فریادهای دادخواهی را بر سرشان آوار خواهد کرد.
این تشکل دانشجویی در بخش دیگری از بیانیه خود، با انتقاد از آنچه که «یکپارچه‌سازی مذبوحانه» خوانده، آن را مسبب «حفر گودال عمیقی از ترس، خشم و ناامیدی» دانست «که همه ارکان جامعه را به درون خود می‌کشاند» و سپس هشدار داد: از دل چنین ساز و کاری، دانشگاهی سر برمی‌آورد که تبدیل شیوه‌نامهٔ انضباطی به دستورنامه‌ای تنبیهی و سلیقه‌ای را ابزاری برای افزایش تنش‌زایی های غرض‌ورزانه و ایجاد ساطوری برای قلع و قمع فعالین دانشجویی ساخته است. امروز با شیوه‌نامه‌ای مواجه‌ایم که مصداق کامل اعمال سلیقه‌های شخصی در سطح قانون‌گذاری دانشگاه است و سرکوب بدنه دانشجویی را به دنبال دارد. احضارهای گسترده به کمیته‌‌های انضباطی، صدور احکام سنگین و افزایش بی حد و حصر اختیارات نهادهای نظارتی، بخشی از فرآیند تنبیه دانشجو به جرم دانشجو بودن است.
در ادامه بیانیه آمده:
دانشگاهی که روزی بسترساز بروز جریان‌های مختلف فکری بوده، حال به جایی رسیده است که تحمل کوچکترین اختلاف فکری با جریان‌های مستقل را ندارد. پیکان سرکوبش نه‌تنها بر گرده‌ی دانشجو که بر تن اساتید شریف و مطالبه‌گرش نیز نشسته است. اخراج می‌کند و برای قانونی ساختن اقدامات خود، با عباراتی نظیر قطع همکاری، عدم تمدید قرارداد و عدم داشتن صلاحیت علمی، بهانه‌تراشی می‌کند. در عین حال، جایگاه مدیران و اساتیدی که از الفاظی دون شان این مکان مقدس استفاده کرده و آن را فاحشه‌خانه می‌خوانند، مستحکم‌تر می‌شود.
بیش از هفتاد سال است که دانشگاه برای استقلال خود تلاش می‌کند و تشکل‌های دانشجویی همواره محلی برای اجتماع دانشجویان مطالبه‌گر و پیشرو بوده‌اند. لکن ردصلاحیت های گستردهٔ داوطلبان عضویت در تشکل‌های سیاسی و حتی انجمن‌های علمی، موجب از بین رفتن استقلال این تشکل‌ها شده و کنش‌های آزادانه فعالین دانشجویی را محدود می‌سازد. درواقع علاوه بر تبعید و تعلیق تعداد زیادی از دانشجویان و اخراج اساتید، سختگیری در صدور مجوزها به بهانه‌های واهی و احکام ناعادلانه برای تشکل‌ها به مصداق توقف فعالیت انجمن‌های اسلامی در دانشکده‌های حقوق و علوم سیاسی، دانشکدگان فنی، علوم اجتماعی و ادبیات و علوم انسانی، منجر به ایجاد سکوت و جمود در فضای دانشگاه شده است. موارد مذکور نشان از سیاست‌زدایی از دانشگاه را دارد، درحالی که دانشگاه باید محیطی برای تمرین سیاست ورزی و قطب کنشگری جامعه باشد.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران ضمن اعلام همبستگی با تمام آزادی‌خواهانی که در این سالها به هرنحوی آسیب دیده‌اند، از فعالین سیاسی و مدنی تا خبرنگاران و شهروندان گمنام، اعلام می‌دارد که علیرغم کارشکنی‌های نهادهای دانشگاهی و حتی نهادهای بیرونی، با تاکید بر جایگاه مدنی خود، در کنار سایر دانشجویان آزادیخواه و ملت ستمدیده ایستادگی می‌کند.
