پایگاه خبری جماران: یک کارشناس مسائل خاورمیانه با تأکید بر اینکه رژیم صهیونیستی طی سال گذشته در انفعالی ترین شرایط داخلی و خارجی قرار گرفته است، گفت: اینکه دارند روی ایران کار می کنند مثل این است که مغازه دار اعلام می کند این مغازه با دوربین مدار بسته کنترل می شود؛ چون می داند که نمی تواند دزد را بگیرد. اگر می خواهید اقدامی انجام بدهید، چرا اعلام می کنید؟!
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با جعفر قنادباشی را در ادامه می خوانید:
نتانیاهو در اولین روزهای دولتش با رئیس موساد در خصوص ایران دیدار داشته و سخنگوی نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم رسما اعلام کرده که موضوع دیدار آنها ایران بوده است. از نظر شما این دیدار چه پیامی می تواند برای مسئولین کشور ما داشته باشد؟
در همه جای دنیا رسم هست و همیشه همین طور بوده که دیدار نخست وزیر با رئیس یا وزیر اطلاعات محرمانه و سری باشد؛ اینکه این دیدار علنی می شود نشان می دهد آن نخست وزیر ضرورتی احساس می کند که انتشار پیدا کند و دیگران از آن نتیجه گیری کنند.
آقای نتانیاهو دو صحنه را در نظر گرفته و متوجه صحنه های سوم و چهارم نبوده است. اول اینکه در داخل رژیم صهیونیستی اختلافات و بر هم ریختگی وجود دارد که برای فائق آمدن به آنها ناگزیر است به خطر دیگری اشاره کند تا آنچه هست تحت فرمان او قرار بگیرد. گفته شده و بسیار درست هم هست که حتی در کابینه او به رغم اینکه همه افراطی هستند، تضادهایی وجود دارد که ممکن است حتی در پیروی از نظرات او مشکل ایجاد شود و کسانی که در کابینه هستند از دستورات او تمرد کنند. طبع و نگرش کسانی که در کابینه هستند تمرد از او است و او نگران این هم هست.
البته در خود جامعه صهیونیستی هم هیچ گاه این گونه مقابل هم قرار نگرفته بودند. الآن بحث این است که نیروهای مسلح آنها رو به روی دولت قرار بگیرند و دولتی ها هم مدعی بخشی از ارتش باشند، برای اینکه معتقد هستند نیروهای مسلح وظایف خودشان در کشتار فلسطینی ها را انجام نداده اند. نتانیاهو قبلا هم دیدارهایی با رئیس موساد داشته اما هیچ کدام از آنها خبری نشده اند، اینکه می خواهد این دیدار علنی شود، پیامی برای جامعه خودش دارد.
مخاطب بعدی این خبر، ما هستیم و می خواهد ما را در موضع انفعال قرار بدهد. یعنی اگر بخواهید وارد جنگ با یک سازمان اطلاعاتی مثل موساد شوید طبیعتا بخشی از توجه و هزینه شما باید صرف شود. ولی رژیم صهیونیستی از اول بر اساس بلوف کار کرده و دلیل اینکه می گویند در اروپا تحقیقات در مورد هولوکاست ممنوع هست، همین است که اصلا چنین چیزی نبوده؛ و معامله بزرگ قرن هم یک بلوف بود و اصلا چنین چیزی امکان نداشت.
الآن هم رژیم صهیونیستی طی سال گذشته در انفعالی ترین شرایط داخلی و خارجی قرار گرفته و ناگزیر هستند که یک حالت تهاجمی به خودشان بگیرند؛ اگر بگویند یک تهاجم منطقه ای می کنیم، منطقه روبروی آنها می ایستد و اگر بگویند علیه فلسطینی ها تهاجم می کنیم، فلسطینی ها بیخ گوش آنها هستند و روبروی آنها می ایستند؛ می گویند ولی آن را بزرگ نمی کنند. الآن می خواهند بگویند فقط ایران مسأله ما است و خود به خود عرب ها هزینه می کنند.
عراق خیلی آنها را اذیت کرد؛ یعنی پارلمان عراق عادی سازی روابط را ممنوع کرد و ماشین عادی سازی که چند سال با بلوف راه انداخته بودند که همه دارند با ما دوستی می کنند را عقب گرداند. آنها می خواهند پارلمان عراق را به کل تعطیل کنند و ضربه بزنند. طرح های بسیار جدی هم سوریه دارد برای اینکه دورا را یک شبه برگرداند و قانونی هم هست؛ نگران سوریه هم هستند.
ولی اینکه دارند روی ایران کار می کنند مثل این است که مغازه دار اعلام می کند این مغازه با دوربین مدار بسته کنترل می شود؛ چون می داند که نمی تواند دزد را بگیرد. اگر می خواهید اقدامی انجام بدهید، چرا اعلام می کنید؟!
یعنی بیش از اینکه یک دیدار بین دو مقام رژیم صهیونیستی باشد، راه انداختن یک جنگ روانی علیه ایران است؟
بله؛ و بازدارنده. چون می دانند ایران شوخی ندارد و ضرباتی که آنها می زنند را جواب می دهد؛ جنگ کشتی ها را آنها راه انداختند و چنان زدیم که متوقف شد. لذا یک بخش این است که آنها می خواهند ذهن ما را مشغول کنند، ولی عمده تر این است که بازدارنده باشد؛ واقعا نگران هستند. حال آنکه دارند از جای دیگر می خورند. عده زیادی از اعضای موساد خیانت می کنند و آنها خیلی بیشتر نگران این هستند. یهودی ها همیشه از خودشان ضربه خورده اند و حتی اطلاعات را احصاء می کنند.
به هر ترتیب، پیامش به ما این است که آقای نتانیاهو خیلی کلافه است. در انتخابات پیروز شد، ولی همه تحلیلگران دنیا می گویند که خیلی مشکلات دارد. الآن می خواهد به ما بگوید تو را به خدا کاری نکنید و اگر کاری کنید ما با موساد چه کار می کنیم.
این چند دستگی که اشاره کردید در میان مسئولین رژیم صهیونیستی وجود دارد، چقدر به کلافه بودن نخست وزیر آنها و اقدامات دست پاچه ای که انجام می دهد، دامن می زند؟
همه دولت هایی که بر اساس ائتلاف بر سر کار می آیند، چند دستگی یک چیز طبیعی است و حتی دولت هایی که از یک حزب بر سر کار می آیند، گاهی ناهماهنگی هایی هست. اما اختلافات کابینه ای که آقای نتانیاهو معرفی کرده چیزی حل ناشدنی و غیر قابل کنترل است. چون هر کدام از آنها به گروه هایی وابسته هستند و اعتقاداتی دارند و شرایط بیرونی در تغییر مواضع آنها تأثیری ندارد. به طوری که آمریکایی ها هم نگران شده اند و چیزی که در سازمان ملل تصویب شد هم برای این است که آنها نگران هستند صهیونیست ها خطر کنند و منافع آمریکایی ها را به خطر بیندازند.
یعنی ممکن است در آینده همپیمانی آمریکا و رژیم صهیونیستی با چالش جدی مواجه شود؟
فرد فرد آمریکایی ها مرعوب صهیونیست ها هستند و خودشان را مدیون صهیونیست ها می دانند و به همین دلیل است که هر کدام از رؤسای جمهوری آمریکا و مقامات آنها می گویند ما صهیونیست هستیم. یعنی در واقع دارند به جامعه مخوف صهیونیستی یک امتیاز می دهند که به عنوان گروه نفوذ در آمریکا حضور دارد. اینکه می گویند ما صهیونیست هستیم، از روی میل و علاقه نیست؛ از روی این است که تو را به خدا ما را تضعیف و تبلیغات منفی نکنید.
لذا چنین چیزی نیست که تضاد کلی بین آمریکا و رژیم صهیونیستی پیش آید. اما آمریکایی ها نگران هستند که منافع آنها را به خطر بیاندازند. یعنی یکی از راه هایی که صهیونیست ها دارند تا بتوانند از نیروی آمریکا برای پیشبرد مقاصد خودشان استفاده کنند، ترساندن این است که ما کافه را بر هم می زنیم؛ می گویند شما دارید از منطقه نفت و گاز می برید و اسلحه می فروشید. یعنی صهیونیست ها همیشه سعی می کنند خودشان مستقیم عمل نکنند و سعی دارند دیگران را ترغیب کنند یا بترسانند که وارد جنگ شوند.
آمریکایی ها می دانند اگر آرامش منطقه بر هم بخورد دیگر نمی توان آن را جمع کرد. میلیون ها آدم در مصر، تونس و الجزایر به شدت ضد صهیونیست هستند و اگر به صحنه بیایند هیچ کدام از این دولت ها نمی مانند و منطقه بی دولت می شود. یادتان هست که بعد از سرنگونی مبارک چطور مردم پرچم های رژیم صهیونیستی را از طبقه دوازدهم پایین انداختند؟ این خشم ضد صهیونیستی را در بازی های جام جهانی دیدید که هرکدام از تیم های آنها برنده می شد پرچم فلسطین را بالا می بردند.
میلیون ها آدم، عجیب ضد صهیونیست هستند و آمریکایی ها نگران این هستند که اینها یک کار افراطی کنند و کافه را بر هم بریزند و آنها نتوانند جمع کنند. یعنی آمریکایی ها می دانند تهدید ما به معنای ایران را قهرمان میلیون ها آدم قرار دادن است و اینها عقبه ما قرار می گیرند.
با توجه به این نگرانی ها، چقدر احتمال دارد که تهدیدات نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران عملی شود؟
مساحت غزه 360 کیلومتر مربع و مساحت ایران یک میلیون و 648 هزار کیلومتر مربع است؛ یعنی مساحت ایران 4500 برابر غزه است. اگر صهیونیست ها در 12 جنگی که طی این 20 سال علیه غزه کرده اند پیروز شده اند، احتمال حمله علیه ما هم وجود دارد. یعنی همه این جنگ ها را خودشان شروع کرده اند و خودشان هم پایان داده اند. مثل این است که یک بچه پنج ساله بگوید می خواهم بزرگترین کشتی گیر کشور را شکست بدهم؛ پز دادن است برای اینکه زودباوران باور کنند.
یک وقتی آقای هاشمی در نماز جمعه خطاب به آنها گفت ما صدها شهر هستیم و شما سه شهر بیشتر نیستید. آن زمان شیمون پرز این را به سازمان ملل برد و گفت آقای هاشمی افراطی است و ما را تهدید به بمب اتم کرده است. لذا چنین چیزی اصلا در خاطر آنها هم نیست؛ البته فکر می کنند ضربه بزنند و بروند اما الآن مثل زمان آقای جمال عبدالناصر نیست و از همه جای جهان به آنها شلیک می شود. یعنی اگر ایران را بزنند از بعضی جاهایی موشک به آنها می خورد که اصلا فکرش را نمی کنند.
به نظر شما بهترین و منطقی ترین واکنشی که مسئولین ایران می توانند به این کارهای تحریک آمیز نتانیاهو داشته باشند، چیست؟
به نظر من، ما خیلی قشنگ حرکت کرده ایم. بالاترین و مؤثرترین و پیشرفته ترین ایده دفاعی، دفاع دسته جمعی است و کشورهایی که عضو این دفاع دسته جمعی هستند از امکانات یکدیگر به خوبی استفاده کنند. ما این را در حضور منطقه ای می شناسیم. حضور منطقه ای ما یعنی ایجاد یک مکانیزم دفاعی جدید، پیشرفته، مؤثر و کم هزینه برای بالا بردن همه ظرفیت ها است که باید این را تقویت کنیم و هرگز حضور منطقه ای را کاهش ندهیم.
حتی اگر ما را متهم می کنند به اینکه آنها سنگر ما شده اند و یا سوریه را در اختیار ما قرار داده اند، عاقلان عراق، سوریه و لبنان می دانند که اتفاقا حضور ما در آنجا به معنای دفاع دسته جمعی است. ما نباید درگیر شویم؛ هر ضربه ای که زدند باید جواب بدهیم. لذا خیلی خواستند ما را تحریک کنند که با عربستان درگیر شویم ولی نشدیم. خویشتن داری ما در عرصه تیراندازی به دیگران و پاسخ صحیح و به جا به تیراندازی های آنها، یک کارنامه درخشان است. خویشتن داری و پاسخ به جا دادن ما تحسن برانگیز است و ما باید این را ادامه بدهیم.
