سید ابوالحسن نواب رییس دانشگاه ادیان و مذاهب در همایش "منشور برادری؛ مبنای همبستگی - راهبرد تکثر" گفت: ما نمی خواهیم برای وحدت هزینه بدهیم و همین می شود که شده است. ما در برج عاج نشسته ایم. وحدت گفت و گو، تحمل و شرح صدر می خواهد. امام فقط ناز نمی کشید و نهیب هم می زد؛ این تذهبون هم جزو پیام امام است.
به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین سید ابوالحسن نواب رییس دانشگاه ادیان و مذاهب در همایش "منشور برادری؛ مبنای همبستگی - راهبرد تکثر" گفت: در سال ۱۳۳۲ اختلاف به جایی رسید که تنها حکومت ملی ما فروپاشید.
وی افزود: امام انقلاب را بر پایه وحدت بنا گذاشت و انقلاب با این پیروز شد. ترک و لر و عرب همه پای کار آمدند تا انقلاب پیروز شد. تنها یا مهمترین نگرانی امام وحدت بود و اگر کوچکترین اختلافی مخصوصا بین مسئولین می شد امام برای حل آن ورود می کرد.
نواب گفت: اولین ویژگی در وحدت به رسمیت شناختن اختلاف است. پاسخ امام به آقای انصاری یعنی اختلاف نظر را به رسمیت شناخته و از کارهای مهم امام بود؛ گرچه ما لیاقت استفاده از آن را نداشتیم.
رییس دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: بودایی ها که از ادیان الهی منسوب نمی شوند، اختلافات با مسلمانان کنار گذاشته اند و می گویند ما می توانیم ۱۰۰ سال با شما همکاری کنیم.
نواب گفت: کف وحدت، گفت و گو با شیعیان و سقف آن گفت و گو با سایر ادیان است. دنیا دارد به سمت آن وحدت می رود و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم.
نجفقلی حبیبی: کمتر سخنرانی از امام می بینیم که در آن وحدت مطرح نباشد/ دوای مشکلات ما وحدت است
عضو هیئت دانشگاه تهران در همایش "منشور برادری؛ مبنای همبستگی - راهبرد تکثر" گفت: همه دوره فعالیت های سیاسی امام به وحدت اهمیت می دادند. واقعیت این است که زندگی بدون وحدت نمی شود.
حبیبی گفت: در اسلام بر دو وحدت تاکید کرده که یکی وحدت اقوام است که از خانه شروع می شود تا به عبادات و حج می رسد.
وی افزود: مسلم است که ممکن است دیدگاه ها مختلف باشد و اگر این اختلاف ها نباشد اصلا علم رشد نمی کند. همت این است که باید دیدگاه های مختلف باشد اما در نهایت به وحدت برسد.
حبیبی گفت: امام گروه های سیاسی را تشویق می کردند که دیدگاه هایشان را بگویند ولی توصیه می کردند که در نهایت به وحدت برسیم. این دیدی است که امام به ما یاد دادند دیدگاه های مختلف مطرح شود ولی در نهایت باید به جمع بندی برسد.
این استاد دانشگاه گفت: من یک دوره نماینده مجلس بودم. اختلافات کمک می کرد که تمام جوانب قانونی که تصویب می شود، دیده شود. بنابر این دعوت امام به وحدت جایی است که دیدگاه های مختلف مطرح شود. اختلافات به باز شدن مباحث و حل مسائل کمک می کند.
وی یادآور شد: روحانیت یکی از واحدهای موثر مورد توجه مردم بودند و آنجا هم امام تاکید کردند وحدت نهایی فراموش نشود.
حبیبی تاکید کرد: کمتر سخنرانی از امام می بینیم که در آن وحدت مطرح نباشد. خصوصا اول انقلاب که گروه های مختلف در صحنه بودند.
وی افزود: همچنان دوای مشکلات ما وحدت است و جریان های مختلف دانشگاهی باید به سمت وحدت بروند و اگر این نباشد معلوم است که کشور دچار مشکل خواهد شد.
حبیبی هشدار داد: هر آسیبی به این برسد به کل کشور و نظام می رسد. همه باید برای وحدت تلاش کنند. البته با زور نمی شود و با فکر می شود آن را محقق کرد./ جماران
نواب: گفت و گو در کشور تعطیل است/ قرآن می گوید با خود برتر بینی نمی توان گفت و گو و وحدت ایجاد کرد
رییس دانشگاه ادیان و مذاهب در همایش "منشور برادری؛ مبنای همبستگی - راهبرد تکثر" گفت: ما دین را در دنیا به رسمیت شناخته ایم ولی متاسفانه استفاده لازم را از آن نمی بریم.
نواب گفت: من طلبه مدرسه حقانی هستم. ما شاگردان پیش از انقلاب امام تا امروز بر عهد خود هستیم که در وحدت بمانیم. این یک کار فرهنگی سخت و نفسگیر است که زحمت می خواهد.
وی یادآور شد: مقدمه وحدت و حل اختلاف، گفت و گو است؛ چیزی که در کشور تعطیل است.
نواب افزود: حجم نامه هایی که امام بدون دفتر از سال ۴۲ به علمای بلاد داشته را فکر نمی کنم هیچ کسی داشته باشد. توصیه امام به علمای بلاد این بود که پنجشنبه ها دور هم جمع شوند؛ ولو برای خوردن یک چای.
رییس دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: گفت و گو پیش شرط وحدت است و همه ما گفت و گو را تعطیل کرده ایم.
وی افزود: کرارا گفته اند اگر مجاهدین خلق راهشان درست بود و به انحراف نمی رفتند من پیش آنها می رفتم.
نواب خاطرنشان کرد: قرآن می گوید با خود برتر بینی نمی توان گفت و گو و وحدت ایجاد کرد.
وی بیان کرد: ما نمی خواهیم برای وحدت هزینه بدهیم و همین می شود که شده است. ما در برج عاج نشسته ایم.
نواب تاکید کرد: وحدت گفت و گو، تحمل و شرح صدر می خواهد. امام فقط ناز نمی کشید و نهیب هم می زد؛ این تذهبون هم جزو پیام امام است.
رییس دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: امام می گفت همه با هم نه همه با من؛ چندین مورد امام نظرات مشورتی دوستان و نزدیکانش را می پذیرفت و از نظر خودش می گذشت. این دلیل موفقیت امام بود.
