پایگاه خبری جماران: در خبرها خواندیم که «امیر محمد یزدانی آزادکار وزن ۷۰ کیلوگرم ایران به دلیل ۳۰۰ گرم اضافه وزن، حضور در مسابقات جهانی را از دست داد.»
اگر چه این خبر به طور رسمی به اطلاع عموم رسید ولی تصور نمی کنم که آن را کسی باور کرده باشد.
در این باره نکاتی را می توان مورد اشاره قرار داد.
نخست آنکه مقابله نکردن با ورزشکاران اسراییلی، اگر سیاست رسمی نظام است، باید به سبب «اعتراض علنی» و نشان دادن «وضعیت غیر قانونی اسراییل» باشد. به همین جهت «کتمان این امر» و توسل به بهانه ای مثل اضافه وزن و یا مصدومیت، بر خلاف ماهیت و فلسفه ی«مقابله نکردن» است.
دوم آنکه دروغ گفتن در چنین داستانی که همه مردم واقعیت آن را می دانند بسیار زشت و باعث عادی شدن این رذیله اخلاقی است.
واقعا نوجوان و جوان ایرانی، اگر از همین دروغ _که ما آن را مصلحت آمیز می دانیم و بر خلاف صریح آیات و روایات آن را بر زبان جاری می کنیم_ درس زشت گویی بگیرد، عجیب است؟
آیا مسئولان ورزش با بدترین شکل ممکن به همه مردم «اجازه دروغ گفتن» را تعلیم نداده اند؟
و سومین نکته لزوم نگاهی دوباره به سیاست ورزشی است. اگر قرار است کشور قدم به قدم در مقابل خواسته فیفا و کمیته جهانی المپیک عقب نشینی کند، آیا بهتر نیست در کلیات این سیاست ها بازنگری کند، تا حداقل متهم به ناتوانی و یا «دروغ گویی» نشود.
