حمیدرضا جلائی‌پور روزنامه‌نگار و دانشیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران در یادداشتی که برای جماران ارسال نموده، به انتقادات علیرضا شجاعی زند جامعه‌شناس و دانشیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس از بیانیه بهزاد نبوی در خصوص بازداشت مصطفی تاج زاده پاسخ داده است.
جماران متن یادداشت حمیدرضا جلائی پور را عینا منتشر می کند:
دکتر علیرضا شجاعی‌زند در نقد به اعتراض مهندس بهزاد نبوی به بازداشت نامتعارف مصطفی تاجزاده متنی منتشر کرده است که سوالاتی برمی‌انگیزد:
اگر ایشان دغدغهٔ غایات و اغراض انقلاب اسلامی ۵۷ را دارند، آزادی که از شعارهای اصلی انقلاب بود نباید از این دغدغه‌ها باشد؟ عجیب نیست که ایشان به نقض گستردهٔ آزادی‌ها و حقوق اساسی شهروندان واکنشی نشان نمی‌دهند و نگرانِ اعتراض یکی از شخصیت‌های برجسته و صادق انقلاب به نقض حقوق یکی از شهروندان قانونمدار ایران می‌شوند؟
آیا عدالت از محوری‌ترین غایات و اغراض انقلاب نبود؟ نظر ایشان دربارهٔ این میزان فقر، این میزان فساد، این میزان انواع تبعیض و این میزان انواع نابرابری چیست؟
آیا اسلامی که رهبران انقلاب در سال ۵۷ از آن دم می‌زدند و گروه بزرگی از شهروندان ایران دلبسته‌اش بودند همین اسلام انحصارگرا، متصلب و ناسازگار با مردمسالاری و آزادیِ امثال علم‌الهدی و احمد خاتمی بود که امروز در تریبون‌های نماز جمعه نمایندگی می‌شود و رونق مسلمانی می‌برد یا اسلام آبرومند و خادم اخلاق و معنویت و عدالت و سازگار با عقلانیت و مردمسالاریِ طالقانی‌ها و بازرگان‌ها بود؟
آیا استقلالی که از اهداف انقلاب بود با سیاست‌های کنونی که ایران را منزوی و محاصره و شاید قمرِ روسیه و چین کند و در بلندمدت تحت استعمار دیجیتال آن‌ها درآورد سازگار است؟
آیا جمهوریتی که از کانونی‌ترین اهداف انقلاب بود با وضعیت کنونی که اکثر شهروندان ایران نمی‌توانند نمایندهٔ ایجابی توانایی در انتخابات داشته باشند و مشارکت انتخاباتی به زیر ۵۰ درصد رسیده و در استخدام و ارتقا در نهادهای عمومی بخش بزرگی از شایستگان کشور حذف می‌شوند سازگار است؟
آیا اسلامِ مورد نظر ایشان و نظام سیاسی مطلوبِ انقلاب با زندان کردن مصلحان خشونت‌پرهیز و قانون‌گرا سازگار است؟
آیا ایشان واقعا نمی‌دانند بهزاد نبوی از راسخ‌ترین باورمندان و ملتزمان به شیوه‌های اصلاح‌طلبانه - خشونت‌پرهیز و قانونی و تدریجی - در جهت مصالح ملی و منافع ملت است و هیچ ابهامی در عدم همراهی او با شیوه‌های غیرمصلحانه نیست؟
جناب آقای شجاعی‌زند! اگر همهٔ رهبران و پیشگامان انقلاب اسلامی ۵۷ به اندازهٔ بهزاد نبوی به آرمان‌های انقلاب وفادار بودند، نظر و عمل‌شان انسجام داشت و از ۴۴ سال گذشته و انباشت تجارب بشر درس می‌گرفتند، سرنوشت انقلاب به اینجا نمی‌انجامید که اهداف و غایات کانونی‌اش قلب شود. اگر امیدی به بازگشت مسیر کشور به سمت آن آرمان‌ها باشد هم با نقادی امثال مصطفی تاجزاده و اصلاح‌گری امثال بهزاد نبوی است.
