نماد اسلام رحمانی

پایگاه خبری جماران: متواضع بود و سربلند، ساده زیست بود و مستغنی ، اهل گفت وگو بود و مدارا، جاذبه در حد اعلاء ودافعه درحد ضرورت ، رفتارش انسانی  بود نه اید ئو لوژیک ، برای همگان حرمت قائل بود ، اهل تساهل و تسامح، لباس روحانیت را برای خدمت به مردم و دین خدا برتن داشت و هیچگاه از دین برای خود نام و نانی نساخت، حلقه وصل بود و با همگان به ویژه محذوفان و نخبگان و فرهیختگان و صاحبان اندیشه وخرد ارتباطی وثیق و مستمر و عمیق داشت و هیچگاه آنها را تنها نمی گذاشت و با شجاعت و اشتیاق تالحظه پایان زندگی آنان را با جمله "  اللهم انا نعلم الا خیرا "بدرقه می نمود وبرای آنان نماز می گذارد. او شاگرد شایسته و وفادار و ملتزم مکتب خمینی بود، او صدای صداقت، راستگویی و شرافت بود و از معدود روحانیونی بود که حرف با عملش تطابق داشت و موجب عزت روحانیت بود و برای همین مورد احترام ویژه امام و مردم بود .

اولین بار صدای او را از رادیوی عراق با عنوان صدای نهضت روحانیت در ایران شنیدم،  پرصلابت و استوار و وفادار به راه و اندیشه امام و انقلاب اسلامی، و تا لحظات پایان عمر همچنان براین عهد استوار ماند او نمادی ازروحانیت ملتزم و مروج اسلام رحمانی بود.

این همه گفتیم و نوشتیم در وصف مردی بزرگ وعالمی وارسته اندیشمندی ماندگار حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی که نمادی از اسلام رحمانی بود و ناباورانه از دنیای فانی به دنیای باقی شتافت شخصیتی که بیش از هر زمان جامعه و فرهیختگان و نخبگان و دلسوزان اسلام و ایران به او نیازمند و دلبسته بودند زیرا در مواقع سخت و گرفتاری ملجاء و پناه ستم دیدگان و محذوفان بود، دلی بزرگ داشت و قلبی مهربان و همه را دوست می داشت و به همین دلیل همه او را ازصمیم قلب دوست می داشتند و به دوستی با اوافتخار می کردند.

او ایران را برای همه ایرانیان می خواست و برای اعتلای نام ایران و سربلندی ایران دوستان از هیچ خدمتی دریغ نمی نمود موسسه مطبوعاتی اطلاعات که بیش از 40 سال در مدیریت او بود پناهگاه و ملجاء همه فرهیختگان، اندیشمندان وصاحبان و اراء و اندیشه  ای بودکه برای سربلندی ایران تلاش می کردند . واندیشه او به عنوان یک مرام دین رحمانی در روزنامه تجلی می یافت.

او یگانه روزگار ما بود ستاره ای بود و درخشید اما خیلی زود غروب کرد جامعه و مردم و نخبگان ما بیش از هر زمانی به منش وشخصیت واندیشه او نیازمند ند ازاین جهت غم ازدست دادن او فراموش ناشدنی وخلاء وجودش خسارتی است جبران ناپذیر. یادش گرامی وراهش پررهروباد – 15 خرداد 1401