امام بر این باور بود که قرآن ضامن سعادت دنیا و آخرت است و در قرآن هم به مادیات و هم به معنویات توجه شده و رفاه مردم مورد تبیین قرار گرفته است. یعنی در واقع تمام احتیاجات مردم بیان شده و قرآن تبیان کل اشیاء است و تمام مصالح انسانی را در بر می گیرد و شامل همه معارف است.
پایگاه خبری جماران: امام خمینی(س) به عنوان احیاگر اسلام ناب محمدی(ص) و احیاگر قرآن کریم در همه عرصه ها، قرآن را کتاب هدایت، راهنمای سلوک انسانیت و کتاب انسانسازی، اصلاح جامعه و تربیت در تمام ابعاد معرفی می کند که قوانین آن جهان شمول و برای همه اعصار است.
بدین جهت سر آغاز حرکت مبارزاتی امام با قرآن شروع می شود. یعنی اولین بیانیه سیاسی امام خمینی(س) که در واقع تاریخی ترین سند مبارزاتی حضرت امام هست در اردیبهشت سال 1323 با این آیه مبارکه قرآن آغاز می گردد: «قل انما اعظکم بواحده ان تقوموا لله مثنی و فرادی».
چرا که امام بر این باور بود که قرآن ضامن سعادت دنیا و آخرت است و در قرآن هم به مادیات و هم به معنویات توجه شده و رفاه مردم مورد تبیین قرار گرفته است. یعنی در واقع تمام احتیاجات مردم بیان شده و قرآن تبیان کل اشیاء است و تمام مصالح انسانی را در بر می گیرد و شامل همه معارف است.
در همین راستا است که امام مبارزه و قیام ملت ایران را برای احیای قرآن بیان می کند و تشکیل حکومت را دعوت قرآنی و اصل قرآنی می داند. برای اینکه با تشکیل حکومت عدالت بر پا شود و محرومان و مستضعفین از زیر یوغ ستمگران و مستکبرین نجات پیدا کنند. احکام نورانی قرآن در جامعه و در زندگی مردم تحقق پیدا کند و مطالبات مردم از جمله استقلال و آزادی در پناه قرآن کریم تحقق پیدا کند. لذا بایستی دستورات قرآن احیاء شود.
مخالفین این تفکر
مخالفین این تفکر اول قدرت ها و اجانب هستند و همواره در صدد ایجاد توطئه در راستای مقابله با قرآن کریم بوده و تلاش می کنند که اولا فهم درستی از قرآن حاصل نشود؛ یعنی در واقع از فهم درست قرآن با روشهای متعدد جلوگیری می کنند. ثانیا تلاش می کنند آحاد ملت به ویژه نسل جوان را نسبت به قرآن بی اطلاع نگه دارند؛ و ثالثا فرهنگ قرآنی در جامعه کنار گذاشته شود که یکی از این سیاست ها ایجاد تفرقه و مهجوریت قرآن است.
که این مهم در راستای عملی نشدن احکام و دستورات قرآن و دوری از آیات سیاسی و اجتماعی است که حضرت امام به این قضیه در وصیت نامه سیاسی الهی خویش به ویژه بحث جدایی دین از سیاست و دور نگه داشتن جامعه از این حوزه اشاره می کنند و می فرمایند نسبت اجتماعیات قرآن با آیات عبادی آن از نسبت صد به یک هم بیشتر است.
چرایی این مخالفت
مخالفت ها برای این است که قرآن عامل بیداری و تحول در جامعه است و در سایه این بیداری و عمل به احکام و دستورات قرآن به ویژه در حوزه سیاسی و اجتماعی مسلمین عزت پیدا می کنند که این مهم در تضاد با منافع قدرت ها است. نهضت مردمی ایران که سرانجام آن پیروزی انقلاب اسلامی و ایجاد نظام جمهوری اسلامی در ایران بود، مهمترین مصداق عملی این نگاه به قرآن است که با رهبری و هدایت حضرت امام تحقق پیدا می کند.
نتیجه
نتیجه اینکه تفکر امام خمینی(س) یعنی تفکر قرآنی و تفکر قرآنی یعنی برقراری و ساری و جاری شدن احکام و دستورات نورانی قرآن و این مهم یعنی:
1) برپایی عدالت در همه ابعاد در جامعه
2) حمایت عملی از محرومان و مستضعفان
3) ساده زیستی و مبارزه با تجمل گرایی
4) برقراری اخوت و برادری
5) گسترش رافت و مهربانی
6) حاکمیت عقلانی
7) شایسته سالاری و تکریم و تعظیم صاحبان عقل و خرد، متفکرین
8) وفای به عهود و عقود
9) مشورت در امور و مردم را اصل دانستن
10) حاکمیت اخلاق در همه امور.
این مطلب را با این کلام جامع امام در باره قرآن پایان می بریم:
اسلام همه چیز است، قرآن همه چیز است. قرآن انسان درست کن است، کتاب انسان سازی است، قرآن همه چیز دارد، سیاست دارد، فقه دارد، فلسفه دارد، همه چیز دارد. انسان همه چیز است و باید همه احتیاجاتش را قرآن تامین بکند. انسان یک اعجوبه ای استکه همه عالم است و قرآن یک اعجوبه ای است که اداره انسان را به همه اقشار می کند.(ص امام، ج 6، ص287)
