مگر نه این که شعار انقلاب اسلامی سال ۵۷ «آزادی، استقلال، جمهوری اسلامی» بود و مگر امروز قاطبه مردم جز این می‌خواهند که در فکر، بیان، بعد از بیان، روش زندگی و ...، آزاد و مختار باشند.
در سالگرد انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ ممکن است دشمنان و دوستان نادان گمان کنند مردم از انقلاب 57 پشیمان‌اند! حال آن که اگر به شعارها و اهداف انقلاب دقت شود، روشن می‌گردد قاطبه مردم همچنان «انقلابی پنجاه و هفت»اند.
مگر نه این که شعار انقلاب 57 نفی استبداد، خودرأیی حاکمان و بسط حاکمیت قانون بود زیرا مملکت «فقط» بر اساس «اوامر و منویات ملوکانه» اداره می‌شد و خواست و اراده مردم نقشی نداشت. مردم خواستند قانون ناشی از اراده خودشان مبنای اداره کشور و تنها «فصل الخطاب» برای «همه» باشد.
مگر نه این که شعار انقلاب 57 «آزادی، استقلال، جمهوری اسلامی» بود و مگر امروز قاطبه مردم جز این می‌خواهند که در فکر، بیان، بعد از بیان، روش زندگی و ...، آزاد و مختار باشند.
مگر نه این که انقلابیون 57 خواهان «انتخابات آزاد» بودند تا خودشان افراد صالح، خادم، توانمند و مدافع حقوق‌شان را که خود می‌شناسند و باور دارند، انتخاب کنند و نمی‌خواستند سفارتخانه‌های خارجی، درباریان، نهادهای حکومتی و ... برای آنان نماینده انتخاب کنند؟ امروز هم قاطبه مردم خواهان آنند که «حق رأی» که آشکارترین مصداق «حق الناس» است، مورد احترام واقع شود و نظارت استصوابی سلیقه‌ای که انتخابات آزاد یک مرحله‌ای را به انتخابات دو مرحله‌ای کنترل شده تبدیل کرده، ملغی گردد! و انتخاب اقلیت به جای انتخاب اکثریت قالب نشود!
مگر انقلابیون 57 خواستار استقلال از بلوک غرب و شرق و اعتماد به مردم خویش نبودند و مگر امروز مردم جز این می‌خواهند؟ مردم می‌گویند اگر آمریکا شیطان بزرگ است، روسیه هم شیطان بزرگ دیگری است و هیچ کشوری دوست ما و ترجیح دهنده منافع ما بر منافع خودش نیست پس باید در روابط خارجی منافع ملی اصل قرار گیرد و «استکبار ستیزی» به صورت جامع، در «داخل و خارج» رویه باشد که «الکفر ملّۀ واحدة».
مگر انقلابیون 57 جز با ویژه خواری منسوبان حاکمان و هزار فامیل به مبارزه برخاستند و مگر امروز جز مبارزه با همین ویژه خوارانی که صندوق‌های اعتباری، اسکله‌های اختصاصی، قراردادهای خارج از مناقصه، حقوق‌های نجومی، اختلاس‌های میلیاردی و ... را می‌بلعند، خواهانند!
مگر انقلابیون 57 برای مخالفت با تبعیض در قضاوت و اجرای یکسان قانون، قیام نکردند و مگر امروز جز بر این معترضند که چرا شهردار اسبق مملکت(کرباسچی) را علنی و با پخش تلویزیونی محاکمه کردند و ...، ولی معاون 20 ساله شهردار تهران یا رئیس دفتر دو رئیس قوه قضایی با اختلاس میلیارد میلیارد در دادگاه غیر علنی و بدوم اطلاع رسانی مردمی محاکمه می‌گردند؟
مگر انقلابیون 57 جز جمهوری اسلامی می‌خواستند که خود سرنوشت خود را رقم بزنند و مگر امروز کسی خواهان غیر جمهوری اسلامی است؟ مردم امروز هم خواهان جمهوری اسلامی هستند تا اسلام رحمانی[نه اسلام قهر و غضب و محدودیت] که کرامت بخش آنان است، مطابق قانون وضع شده توسط نمایندگانشان، اجرا شود و دولت، مجلس، شوراها و ...، منتخبان واقعی خودشان باشند و نهادهای انتصابی نتوانند در همه جا دخالت کرده و مردم را کنار بزنند.
مگر انقلابیون 57 و تابعان و ادامه دهندگان راهشان امروز جز بر این نابسامانی‌ها، بی وفایی به وعده‌های داده شده در اول انقلاب، پیمان شکنی و زیرپا نهادن عهد و پیمان‌ها از طرف بسیاری از قدرتمداران اعتراض دارند؟ آیا اعتراض انقلابیون 57 را می‌شنوید؟ اگر گوشتان سنگین نیست، نوار مواجهه مردمی اخیر معاون رئیس جمهور در خوزستان را بنگرید!
امروز هم قاطبه مردم بخصوص جوانان، «انقلابی 57» و خواهان «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» به معنای واقعی کلمه هستند. معاون اول رئیس جمهور عباراتی از انقلابیون معترض 57 را شنیده و به شرح زیر نقل کرده است: «شاهد نارضایتی، نگرانی و گلایه‌های انباشته در مردم هستیم که ریشه این نارضایتی‌ها، احساس تبعیض و نابرابری اجتماعی و اقتصادی است. مردم بیش از نداری، از تبعیض رنج می‌برند. مردم احساس می‌کنند در تقسیم مسئولیت‌ها به جای شایستگی، روابط و تبعیض حاکم است. باور جامعه این است که با عده‌ای با بغض و کینه و با عده‌ای دیگر با مدارا برخورد می‌شود. احساس مردم درباره فساد این است که عده‌ای در کشور در حال غارت و کسب ثروت و عده‌ای به نان شب محتاج هستند.»
