هم‌اکنون پس از گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی، گسستی عجیب بین واقعیت زندگی امروزه زنان در جامعه و نظرات برخی افراد که اتفاقا نظرات خود را بازتاب سیاست‌های حاکمیت می‌دانند، بوجود آمده است. هم اکنون زنانی که به قول امام خمینی(ره) در تمامی عرصه‌های نهضت، انقلاب و جنگ حضور موثر داشته‌اند، پس از گذشت چهل و سه سال از پیروزی انقلاب اسلامی و در گذر نسلها و به اصطلاح بلوغ جامعه می‌بینند که حضورشان آنچنان وجه سیاسی و نمادین مهمی پیدا کرده که اعمال قوانین و مقررات و همچنین سخنرانیهای تبعیض آمیز در مورد زنان در حال تبدیل شدن به یکی از اصلی‌ترین نمادهای اعمال قدرت دولت به شمار می‌رود.
پایگاه خبری جماران: از مهمترین ویژگی های فقه پویای شیعه، بسط دیدگاه‌ها و پذیرش نظرات نوین بر اساس مقتضیات زمان و مکان است که این امر مهم در دیدگاه‌های امام خمینی در مقاطع مختلف و متناسب با موقعیت و شرایط روز جامعه دچار تحول و به نوعی باعث پیشرفت جامعه نیز شده است.
حال اگر با دید تاریخی به بازه زمانی آغاز نهضت تا پیروزی آن و تا پایان دهه اول نظام جمهوری اسلامی (وفات ایشان) بنگریم؛ می‌بینیم که حاکمیت جمهوری اسلامی و در رأس آن، بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی، مشوق و مروج حضور زنان در عرصه های مختلف به ویژه عرصه‌های سیاسی و اجتماعی بوده‌اند.
در اعلامیه‌ها، پیام‌ها و سخنرانیهای امام خمینی اگر دقت داشته باشیم؛ درمی‌یابیم که مباحث مطروحه از سوی ایشان کمتر شکل زنانه/مردانه داشت و کلام ایشان در پیوند با مقوله‌هایی همچون انسانیت، آزادی، عدالت، برابری، حق و تکلیف، مشارکت در تعیین سرنوشت و تو گویی بالاتر از همه، وحدت کلمه‌ی آحاد ایرانیان متجلی شده بود و حق تعیین سرنوشت و دخالت در تعیین سرنوشت از مهمترین مسائلی بود‌ه است که همواره از سوی ایشان بدون قید جنسیت مطرح میشد. مشارکت فعال و آگاهانه به عنوان رای دهنده و رای گیرنده که در سخنرانی امام تنها چندماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با تاکید بر نقش زنان ایراد شد و حائز اهمیت و توجه است.
همچنین امام در همان سخنرانی در نوفل لوشاتو، برخی استفاده‌های ابزاری از زنان را، تلاش در جهت به حاشیه راندن آنها و ملعبه شدن در دست مردان دانسته و قول شاه در فریبا بودن زن را محکوم می‌کنند و تاکید دارند که: «ما میخواهیم انسان آزاد باشد.»
اما هم‌اکنون پس از گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی، گسستی عجیب بین واقعیت زندگی امروزه زنان در جامعه و نظرات برخی افراد که اتفاقا نظرات خود را بازتاب سیاست‌های حاکمیت می‌دانند، بوجود آمده است.
هم اکنون زنانی که به قول امام خمینی(ره) در تمامی عرصه‌های نهضت، انقلاب و جنگ حضور موثر داشته‌اند، پس از گذشت چهل و سه سال از پیروزی انقلاب اسلامی و در گذر نسلها و به اصطلاح بلوغ جامعه می‌بینند که حضورشان آنچنان وجه سیاسی و نمادین مهمی پیدا کرده که اعمال قوانین و مقررات و همچنین سخنرانیهای تبعیض آمیز در مورد زنان در حال تبدیل شدن به یکی از اصلی‌ترین نمادهای اعمال قدرت دولت به شمار می‌رود.
در حالی ما شاهد غلبه محافل سنتی و تلاش در جهت اعمال سیطره ابزاری و تقلیل زنان به سوژه امر جنسی هستیم و می‌بینیم افراد و گروه‌هایی در جهت اعمال این نگاه تبعیض‌آمیز به زنان تلاش می کنند، که این محافل هیچ نسبتی با دین اسلام و اندیشه امام خمینی(ره) و تعبیر انسانی امام از زن در سخنرانیها و کردار ایشان به عنوان بنیانگذار این انقلاب نداشته و ندارند.
هنگامی که زنان به سوژه امر جنسی تقلیل داده شوند، عملا قابلیت‌های آنان به یک بعد کاهش پیدا می‌کند، در حالی که از دیدگاه اسلام زنان دارای ظرفیت‌های متعدد و منحصر به‌فرد و انسان‌ساز هستند.
بنا بر همین‌نظر بر اساس سفارش دین مبین اسلام، نگاه به زن بایستی از منظر عاملیت باشد. در نگاه عاملیت‌محور برای زنان، قابلیت‌های متعددی در حوزه‌های مختلف از جمله مشارکت، مدیریت و قدرت تغییر وجود دارد؛ اما مع‌الاسف می‌بینیم که بخش سنتیِ دارای قدرت، علنا و بدون هیچ ملاحظه‌ای انسان‌سازی زنان را صرفا به موضوع تولید مثل محدود می‌کنند و تنها و تنها زنان را در مقام مادری به رسمیت می‌شناسند! و در غیر این قرائت، زنان موجوداتی هستند که مایه گمراهی و ضلالت مردان می‌شوند و در صورت حضور در جامعه و اماکن عمومی، هیچ عاملیتی نداشته و صرفا باید به گونه‌ای باشند و رفتار کنند که باعث گناه مردان نشوند!
در پایان باید گفت آنچه در حال حاضر گمشده نظام اسلامی است توجه به فقه پویای شیعه و بازخوانی آرا و نظرات امام خمینی به عنوان رهبر نهضت و بنیانگدار انقلاب است که ضرورت و نیاز به این بینش، بیش از پیش احساس می‌شود. شرایط نابسامان فعلی این مهم را می‌طلبد که بازگشتی صادقانه با توجه به شرایط و مقتضیات زمان و مکان به وعده‌های پایه‌گذار انقلاب اسلامی داشته باشیم.
