حسن رسولی از چهره های سیاسی اصلاح طلب اظهار کرد: امروز جریان اصولگرا نمی تواند همه تقصیرها را به گردن فردی مثل آقای حسن روحانی و امثال آن بیندازد؛ چرا که امروز همه ارکان نظام از قوای سه گانه تا نهادها و مراجع ذی نفوذی مثل حوزه‌های علمیه و سایر مراکز مؤسس، همه در سطح کلان هم سو هستند و من فکر می کنم هم سویی این سه قوه در سطح کلان از یک طرف بار مسئولیت جریان اصولگرا را به طور عام سنگین می کند.
حسن رسولی از چهره های سیاسی اصلاح طلب در گفت و گو با خبرنگار جماران، در پاسخ به این سوال که همسویی دولت و مجلس تا چه زمانی دوام دارد و این انتقادات زودهنگام نمایندگان مجلس از دولت را چگونه می‌بینید؟ به جماران گفت: هم سویی قوای سه گانه را که خصیصه فعلی ساختار قدرت در ایران است به نظر من از دو منظر می توان مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. سطح اول «سطح خرد» به معنای روابط و مناسبات این سه قوه با توجه به جایگاه مستقلانه‌ای که حسب اصل ۵۷ قانون اساسی دارند است و هر کدام از این سه قوه به لحاظ اختیارات و مسئولیت‌ها در حوزه و عرصه‌ای جداگانه ایفای نقش کنند.
نمایندگان باید به مردم حوزه انتخابیه شان پاسخگو باشند
او افزود: به عنوان مثال ۲۹۰ نفر از نمایندگان مجلس که تشکیل دهنده خانه ملت در پارلمان ملی هستند دو شأن قانون‌گذاری و نظارتی دارند و در عین حال در عمل به وظیفه نمایندگی در حوزه‌های انتخابیه با قاطبه مردم ارتباط دارند و در مورد چالش‌ها، تنگناها و موارد متنوع زندگی مردم به ویژه تنگناهای معیشتی مخاطب قرار می‌گیرند و مورد سؤال واقع می‌شوند و به همه این مطالبات فقط از یک موضع یکدستی قوای سه گانه و از موضع یک جریان واحد اصولگرا نمی‌توانند پاسخ بدهند.
قوه مجریه قوه حاضر در صحنه و میدان عمل است
این چهره سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: ما اخیر با یک تجمع بی سابقه‌ای در حاشیه زاینده رود مواجه بودیم و هستیم، آیا نمایندگان استان اصفهان و شهر اصفهان می توانند در مواجهه با این تجمع از موضع یکدستی دفاع کنند؟! قوه قضاییه در حقیقت قوه‌ای است که محل فصل دعاوی آحاد جامعه علیه یکدیگر است و در حقیقت وظیفه‌ای جز اجرای عدالت ندارد، لذا در دو حوزه پیشگیری و مبارزه با جرایم و در حقیقت اقدامات خلاف قانون رو به رو است، قوه مجریه قوه حاضر در صحنه و میدان عمل است و نسبت به همه مسائل فراروی کشور باید عمل‌گرایانه رفتار کند و نمی تواند به صورت خطی به معنای سیاسی رفتار از پیش تعیین شده‌ای داشته باشد.
آیا امیرعبداللهیان و باقری کنی می‌توانند با همان ادبیات قبلی درباره برجام سخن بگویند؟!
سیدحسن رسولی اشاره کرد: مثلا امروز دیپلمات‌های دولت سیزدهم در عرصه مذاکرات هسته‌ای حاضر و فعال هستند، آیا آقای امیرعبداللهیان و آقای باقری کنی می توانند متناسب با آنچه که در گذشته برجام را باعث آبرو ریزی می دانستند، امروز که از مقام منتقد خارج شدند و در حوزه عمل و اجرا هستند نیز با همان ادبیات و با همان مواضع نسبت به مهمترین موضوع موجود در حوزه سیاست خارجی که مسأله هسته‌ای است، برخورد کنند؟! قطعا پاسخ بلی نیست و پاسخ خیر است. لذا در ذات وظایف سه گانه قوای سه گانه کشور مواردی هست که نمی توانند در قالب یک مجموعه منسجم حرکت کنند.
وی اضافه کرد: مثال عینی تر آن، این است که دو وزیری که آقای رئیس جمهور معرفی کرده‌اند و هر دو وزیر را مجلس رد کرده است، در حقیقت نمایندگان مجلس یا باید انتقاد و اعتراض جمعیت بیش از یک میلیونی خانواده آموزش و پرورش را تحمل می کردند و رأی می دادند که کسب رضایت از رئیس جمهور مورد حمایت آنها شود یا اینکه باید با یک برخورد واقع بینانه؛ چرا که سطح این دو وزیر با جایگاه وسیع و رفیع نهاد آموزش و پرورش فاصله بسیار داشت به قبول واقعیت تن می دادند که تن دادند و طبعا نوع این ناهماهنگی‌ها و تنش‌ها بروز و ظهور پیدا می کند. به نظر من این موارد در سطح خرد است .
شورای نگهبان حتی یک اصلاح‌طلب شناخته‌شده را برای رقابت انتخاباتی باقی نگذاشت!
رسولی با اشاره به رد صلاحیت بسیاری از کاندیداهای اصلاح طلب بیان کرد: در سطح کلان در کنار همه مسائلی که در دو انتخابات اخیر در کشور اتفاق افتاد، در انتخابات مجلس سال ۹۸ کمتر از انگشتان دو دست، برای اصلاح طلبان در سراسر کشور حوزه انتخابیه باقی مانده بود که امکان رقابت باشد، مثلا در تبریز آقای دکتر پزشکیان بود و مجلس تقریبا مجلسی یک دست شد، در انتخابات ریاست جمهوری شورای نگهبان پا را از آن حد هم فراتر گذاشت و حتی یک نفر هم اصلاح طلب شناخته شده باقی نگذاشت و باز پیش روانه‌تر از گذشته چهره‌هایی مثل آقای لاریجانی و آقای شریعتمداری را هم رد کرد و عملا رقابت‌های انتخاباتی را به یک مسیر بن بست اختصاصی هدایت کرد که یک شکلی از رقابت‌های سیاسی بود.
اصولگرایان دیگر نمی توانند همه تقصیرات را به گردن روحانی بیندازند
او ادامه داد: صرف نظر از آثار و پیامدهای مخربی که این رفتار شورای نگهبان برای ایران و ایرانیان داشته است به نظر من در شرایط فعلی ما دیگر با گسست و دو گانگی در حاکمیت در سطح کلان رو به رو نیستیم و امروز جریان اصولگرا نمی تواند همه تقصیرها را به گردن فردی مثل آقای حسن روحانی و امثال آن بیندازد؛ چرا که امروز همه ارکان نظام از قوای سه گانه تا نهادها و مراجع ذی نفوذی مثل حوزه‌های علمیه و سایر مراکز مؤسس، همه در سطح کلان هم سو هستند و من فکر می کنم هم سویی این سه قوه در سطح کلان از یک طرف بار مسئولیت جریان اصولگرا را به طور عام سنگین می کند. چون در این شرایط امکان فرار رو به جلو و فرافکنی و نسبت دادن ایرادات و تنگناهای موجود به غیر، برای آنها فراهم نیست و به قول معروف ریش و قیچی دست خودشان است و در مواجهه با مسائل مهم کشور مثل اقتصاد داخلی و روابط خارجی و پرونده هسته‌ای به عنوان یک کل یک دست باید تصمیم بگیرند.
یکدستی قدرت مسئولیت اصولگرایان را سنگین تر می کند
رسولی تصریح کرد: همه در جریان مخالفت‌هایی که بین سه قوه بوده و بعضی از مصادیقی که من عرض کردم مثل وزیر آموزش پرورش بودیم که در این صد و چند روز هیچ بیان مخالفی در مسائل سطح بالا و کلان کشور نبوده است(به طور مشخص در حوزه هسته‌ای)، این وضعیت یکدستی، مسئولیت مجموعه را بسیار سنگین می‌کند و چه بخواهند به برجام برگردند و چه خدایی نکرده بخواهند از برجام عبور کنند باید تصمیمات دشواری را بگیرند و هزینه‌ها و فواید فرصت این تصمیم گیری نه فقط برای حال و روز امروز مردم ایران، بلکه در تاریخ و برای آینده و نسل آینده نیز هویدا و ماندگار خواهد بود.
او عنوان کرد: نکته آخر این است که متناسب با این مسئولیت سنگینی که بر عهده دارند اختیار تام و تمام هم دارند و در مجلس هم سو و دولت همراه و در قوه قضاییه همدل این امکان وجود دارد که مسائل مربوط به این تصمیم گیری‌ها سهل‌تر، دقیق‌تر و سریع‌تر باشد. به نظر، من یکدستی در سطح کلان و راهبردی وجود دارد و خدشه‌ای به آن وارد نشده است. این دست از اختلافاتی که بعضا مصادیق آن را عرض کردم در سطح خرد و اجتناب ناپذیر است و بروز و ظهور آن لطمه‌ای به شاکله حاکمیت یکدست نمی زند.
این چهره سیاسی اصلاح طلب تاکید کرد: به نظرمن ما به عنوان شهروندان ایرانی باید منتظر باشیم تا ببینیم دستاوردهای این یکدستی حاکمیت در سطح کلان در مواجهه با چالش‌ها و ابرچالش‌های متراکم کشور چه نتیجه‌ای دارد. طبعا اگر نتیجه مثبتی را به دنبال داشته باشد باید از آنها حمایت کنیم و چنانچه در خلاف مسیر منافع ملی باشد طبعا به عنوان یک حق شهروندی باید آنها را مورد نقد و انتقاد قرار دهیم.
