محمدرضا عارف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بنیاد امید ایرانیان در یادداشتی به مناسبت روز دانشجو تاکید کرد: نگاه امنیتی و سیاست زده به دانشگاه و دانشجو و جنبش دانشجویی، یعنی بی نصیب سازی کشور از بزرگترین ظرفیت توسعه ی کشور، امنیت ساز ترین قشر جامعه و به مسلخ بردن سیاست امید.
به گزارش جماران؛ متن یادداشت محمدرضا عارف به شرح زیر است: «سالروز شهادت سه آذر اهورایی ، مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قند چی، که به نیکی روز دانشجو نام گرفته است را گرامی می دارم. به موازات تقویت استبداد و استعمار در کشور و بی توجهی به قانون اساسی مشروطیت و مخالفت با آزادی ، برابری ، استقلال و منافع و مصالح ملی، دانشجویان بعنوان وجدان بیدار جامعه در برابر این رویه ی ضد ملی سکوت نکردند و با خون های پاک خود، آرمان های بلند ملت را زنده نگه داشتند. خون پاکی که پرچم عدالت خواهی ، استعمار ستیزی و آزادی خواهی را در جنبش دانشجویی ایران عزیز برای همیشه ی تاریخ طنین افکن کرده است. در برهه های مختلف این خون پاک ، سرسلسله جنبان طرح مطالبات ملی ما بوده است، به گونه ای که هرگاه عدالت، برابری، آزادی و امنیت ایرانِ اسلامی ما مورد تعرض مخالفان استقلال و آزادی قرار گرفته، آن خون پاک و اهورایی، در رگ جنبش دانشجویی فوران کرده و در دفاع از آرمان های ملی ما جانفشانی کرده است.
جنبش دانشجویی در همراهی با جنبش های مردمی و انقلاب اسلامی و شعارهای بنیادین آن یعنی استقلال ، آزادی و جمهوری اسلامی و جنبش اصلاحات بعنوان احیاگر آرمان های نهضت مشروطیت و انقلاب اسلامی ، همیشه پیشگام بوده است. هر چند در مقابل مطالبات این جنبش ملی اصیل ،مانع آفرینی شده ، اما هیچکس نمی تواند روح والای این جنبش را از آن بگیرد. در سالیان اخیر ، ناامید سازان و امید سوزان در تضعیف امید و تزریق یأس به جامعه ی جنبشی بهبود خواه، از جمله جنبش دانشجویی، انسداد آفرینی کرده اند، غافل از آنکه نه می توانند این جنبش اصیل ملی را به مسلخ ببرند و نه این ناامید سازی به نفع نظام سیاسی و امنیت کشور است.
نگاه امنیتی و سیاست زده به دانشگاه و دانشجو و جنبش دانشجویی، یعنی بی نصیب سازی کشور از بزرگترین ظرفیت توسعه ی کشور، امنیت ساز ترین قشر جامعه و به مسلخ بردن سیاست امید.
بعنوان کسی که از در بطن جنبش دانشجویی حضور داشته و پس از انقلاب در مسئولیت های گوناگون و معلم دانشگاه ، ارتباط مستقیمی با این قشر فرهیخته داشته ام، نسبت به سیاست زدایی از دانشگاه و غلبه ی نگاه امنیتی به دانشگاه و دانشجو و و نیز دخالت افرادی که فهم درست از ساحت دانشگاه ندارند در امورات دانشجویی و عواقب منفی آن برای کشور هشدار می دهم. دانشگاه نه باشگاه احزاب است و نه پادگان ، بلکه محل تولید دانش و فکر برای عبور از بحران هایی است که جهالت ، نادانی و توطئه ی مخالفان ملک و ملت، بر کشور تحمیل می کند. از این رو است که فهم سیاسی عمیق برای دانشجو، از الزامات اساسی است.
امیدوارم در دهه ی پنجم انقلاب ، جنبش دانشجویی در فهم منافع و مصالح کشور، با بهره گیری از دانش بشری و تجارب گذشته، بیش از پیش توفیق یابد و با شناخت درست از الزامات توسعه ی همه جانبه ی کشور، سره از ناسره باز شناسد و با درایتی عمیق از محبس انسداد سازان و دام های رادیکالیسم افراط گرا خود را برهاند و شور جوانی را با شعور ملی عجین کند تا وارث شایسته ای برای آرمان های آن سه آذر اهورایی باشد.»
