به گزارش جماران، بالاخره مجلس پس از روزها بررسی سوابق وزرا و شنیدن اظهارات مخالفان و موافقان آنها قرار است نظرش را درباره کابینه ابراهیم رئیسی اعلام کند در حالی که به نظر می رسید به دلیل همسویی مجلس و دولت، کار ابراهیم رئیسی برای تشکیل کابینه و آغاز به کارش آسان تر باشد اما حضور برخی وزرای پیشنهادی، نمایندگان مجلس را دچار تردیدهایی کرده است چراکه از یک سو به دنبال این بودند که به دولت کمک کنند تا به گفته رهبری هر چه زودتر، کارش را آغاز کند و از سوی دیگر برخی چهره ها که در مورد آنها حرف و حدیث هایی وجود دارد، کارشان را تا حدودی سخت کرده است.
محمد عطریانفر از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران بر این باور است که مجلس نسبت به برخی از این چهره ها حساسیت منفی دارد.
او در گفت و گو با جماران می گوید طبیعی است اگر مجلس بخواهد دغدغه رهبری که روز تنفیذ اعلام کردند دولت باید استقرار پیدا کند را پاسخ دهد باید به کل تیم رای دهد. چراکه این مجلس به صورت کلان سیاسی خود از حامیان آقای رئیسی بوده و باید از مؤید دولت ایشان هم باشد.
او ضمن بیان اما و اگرهایی عنوان می کند که به خاطر عدم حضور نیروهای برجسته تر جبهه اصولگرایی ، مجلس نسبت به برخی از این چهره ها حساسیت منفی دارد و احساس می کند نمی تواند رأی حرفه ای خودرا مثبت بدهد.
این چهره سیاسی اصلاح طلب پیش بینی می کند احتمال رای نیاوردن ۴ ، ۵ نفر از وزرای کابینه وجود دارد.
مشروح مصاحبه خبرنگار جماران با محمد عطریانفر از چهره های شاخص اصلاح طلب را می‌خوانید؛
**********
*آقای عطریانفر! ارزیابی و تحلیل کلی شما از سخنرانی‌ها و اظهارات آقای رئیسی چیست؟ دفاع ایشان را از وزرای پیشنهادی در مجلس چگونه دیدید؟
رقبای سیاسی درانتخابات ریاست جمهوری در مرحله تبلیغاتی شعارهای وسیع و کمتر واقع بینانه‌ای را مطرح می کنند و برای پیروزی بر رقیب، جلب نظرافکار عمومی و تاثیر روی نظر مردم شعارهای دهن پُرکنی می دهند ولی وقتی به مسئولیت می رسند و در انتخابات پیروز می شوند طبیعی است که نمی توانند متکی بر همان شعارهای غیر واقعی، جامعه را اداره کنند و مجبور هستند روی زمین بیایند و تصمیم بگیرند.
مهم ترین اولویت رئیسی پاسخگویی به دغدغه مردم باشد
در انتخابات سال 1400 شعار رقبای انتخاباتی عموما شعارهای اقتصادی بود مبنی بر اینکه ما می توانیم معیشت مردم را بهبود ببخشیم، قدرت خریدشان را افزایش دهیم. شعارهایی که بسیار جذاب بود اما واقعیت این است که مهم ترین اولویت آقای رئیسی، باید تاکید روی بازشناسی عوامل اصلی مشکلات اقتصادی، پاسخگویی به دغدغه های مردم و تقویت قدرت خرید (خصوصا جامعه محروم) در ایران باشد و در این رابطه باید یک تیم هماهنگ با خرد جمعی وجود داشته باشد.
حرف رئیسی در کابینه باید تمام کننده باشد
نیروهای کابینه ایشان باید از یکپارچگی همدلانه ای برخوردار باشند و از همه مهم تر از نظر من تفوق ذهنی شخص رئیس جمهور است که باید بتواند در بزنگاه ها، چه موارد اقتصادی و یا غیر اقتصادی حرف تمام کننده‌ای داشته باشد وعمل بکندیعنی سخن ایشان سخن بی تردید وبا اراده ای محکم باشد. ترکیب کابینه مطرح شده، حداقل در گام اول این را نشان نمی‌دهد چون بخش گسترده ای از نیروها شاید مورد شناخت مستقیم شخص آقای رئیسی نبودند و با همفکری دیگران اینها را دور هم جمع کرده اند، البته من این را برای یک رئیس جمهور عیب نمی دانم.
توصیه عطریانفر به ابراهیم رئیسی
حداقل توصیه‌ای که به رئیس جمهور داریم این است که ایشان سکان تصمیم گیری و تدبیر را باید در دولت، شخصا بدست بگیرد مبادا اجازه دهد اختلاف نظر میان وزرائی که احتمالا رأی خواهند آورد و کار را شروع میکنند، باعث معلق شدن انتظارات مردم شود. به نظر من اگر روی این قضیه تاکید کنیم به نفع کشور، مردم، رئیس جمهور و دولت خواهد بود.
پرداختن به عناوین کلی دردی از مشکلات مردم دوا نمی‌کند
*بسیاری از فعالان و سیاسیون پس از بیان اولویتهای دولت آینده از زبان آقای رئیسی به ویژه در مورد واکسیناسیون و معیشت و اقتصاد، این پرسش را مطرح کردند که چگونه این وعده ها عملی خواهد چراکه اگر رئیسی می خواهد این مسائل را حل کند در واقع ما نیازمند لغو تحریم ها هستیم. نظرتان در این باره چیست؟ آقای رئیسی چگونه می خواهند این وعده ها را عملی کنند؟
پرداختن به عناوین کلی هیچ دردی را دوا نمی کند چون تمام رقیبان سیاسی در تیتر و عنوان کلی مسائل اقتصادی، نظر مشترک دارند، تفاوت، زمانی حاصل می‌شود که مثلا در نظریه اصولگرایی یا اصلاح‌طلبی بارویکردی اعتدالی، راهکار کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت برای تحقق منویات و نظریه‌های کلان و اهدافی را که تعریف میکنند، ترسیم شود.
رئیسی باید بگوید چگونه می‌خواهد مشکلات را حل کند
به عنوان مثال می‌توان ادعا کرد که می‌خواهیم به قله دماوند برویم، هرکسی می تواند این ادعا را مطرح کند و ادعای مشروعی هم است، هر فردی با هر شرایطی و با هر توانمندی می تواند این ادعا را مطرح کند اما به وقت تحقق باید مدعی بگوید که چگونه می خواهد این صعود را انجام دهد، چگونه می خواهد از دیواره غربی، شرقی و جنوبی دماوند ارتفاع بگیرد، چه ساعتی می خواهد برود و با چه وسیله و امکاناتی می خواهد برود، این موضوع است که باعث تفاوت بین یک فرد مدعی ناتوان و یک مدعی موفق می شود.
رئیسی برنامه عملیاتی‌اش را مشخص کند
لذا درخواست ما این است دولت برای اینکه نزد مردم و افکار عمومی به عنوان مدعیان ناتوان، ظاهر نشود مناسب ترین روش این است که پیشنهاداتشان که بر ضرورت پرداختن به مشکلات اقتصادی دلالت می کند، را با راه و رسم عملیاتی و برنامه ای مشخص کنند فرضا برای افزایش قدرت خرید معیشت مردم و برای اینکه بتوان در کوتاه مدت به بخشی از آن مشکلات پاسخ دادچه راهکارهایی دارند.
دولت سیزدهم نباید به شعار اکتفا کند
نمی‌توان به صرف شعار اکتفا کرد. در همین فرصت کوتاه چند هفته‌ای که از پیروزی آنها گذشته در بسیاری از اقلام روزانه خرید مردم ، افزایش ناموجه ۳۰ درصدی قیمت ها را داشته ایم. وقتی مردم این واقعیت‌های تلخ زندگی را می بینند و بعد می بینند که شعارهای دولت، شعارهای دهان پُرکنی بوده است در کوتاه مدت همان مختصر اعتمادی که می توانستند به دست آورند را از دست خواهند داد و در گام‌های بعدی دولت دچار مشکل خواهد شد.
رئیسی و کابینه‌اش با زبان مردم با آنها سخن بگویند
شخص آقای رئیس جمهور باید از وزرایشان و از نیروهای شاخص و مؤثر حلقه اول و دوم خود بخواهند که به جای تمسک به شعار ، با عدد و رقم و ساز و کارهای تحقق برنامه ها را تبیین کنند و به زبانی که مردم متوجه شوند بگویند تا تاثیر آن به صورت روزآمد در زندگی شهروندان احساس شود.
باید روی لغو تحریم‌ها تمرکز کرد
*می‌توان گفت لغو تحریم‌ها باید اولویت دولت رئیسی باشد یا نگاه صرف به تولید داخل؟ اساسا می‌توان بدون لغو تحریم‌ها نگاه به تولید داخل داشت یا خیر؟
چرا ما روی ماجرای لغو تحریم‌ها تاکید می کنیم؟ دولت باید ایران را از ظرفیت و مزیت‌های نسبی خود برخوردار کند. عمده ترین مزیت ما در این رابطه به دلیل تاریخ ۱۰۰ ساله نفتی درآمدهای زیرزمینی حامل‌های انرژی بوده است. دولتها به دلیل تحریم، توان فروش نفت را از دست داده‌اند و بودجه دولت فاقد منابع درآمدی درست و واقعی است، ردیف درآمدی بودجه ها کاذب است.
صادرات نفت محقق نمی‌شود مگر به شرط رفع تحریم‌ها
برای رفع مشکلات مردم باید پیش نیازهای آن را تامین کنیم. عمده ترین پیش نیاز برای تحقق منویات و توقعات دولت و پاسخ گویی به دغدغه های مردم احیاء منابع درآمدی دولت است. صادرات نفت محقق نمی‌شود مگر اینکه مسئله تحریم را حل کنیم و ایران بتواند در بازارهای جهانی بتواند نفت را به صورت عادلانه عرضه کند و درآمدهای خود را در شبکه بودجه ای و خزانه‌ای بیاورد.
باید از نظر سیاسی به یک راه حل منطقی برسیم
الان حتی پول مختصر حاصل از فروش نفت به خزانه نمی‌آید و در حساب‌هایی بلوکه می شود که ریشه ان به مسئله تحریم برمی گردد. بنابراین موضوع رفع تحریم موضوع مهم وواجدطریقت است، فی‌الواقع برای رسیدن به موضوعیتِ تقویت معیشت مردم نیازمند حرکت درمسیر تحقق طریقت ایم که آن هم رفع تحریم‌هاست که باید به لحاظ سیاسی در عرصه جهانی به یک راه حل منطقی و مشروع و مورد احترام هم از سوی مردم و هم از سوی عقلای دنیا برسیم.
دولت هر چه زودتر باید استقرار پیدا کند اما.../نیروهای برجسته اصولگرایی در کابینه حضور ندارند/ احتمال رای نیاوردن ۴ ، ۵ نفر از وزرا وجود دارد
*پیش بینی شما این هست که این کابینه رای آورد یا خیر؟
طبیعی است اگر مجلس بخواهد دغدغه رهبری که روز تنفیذ اعلام کردند دولت باید استقرار پیدا کند را پاسخ دهند باید به کل تیم رای دهد. این مجلس به صورت کلان سیاسی خود از حامیان آقای رئیسی بوده و باید از مؤید دولت ایشان هم باشد اما واقعیت این است که به خاطر عدم حضور نیروهای برجسته تر جبهه اصولگرایی ، مجلس نسبت به برخی از این چهره ها حساسیت منفی دارد و احساس می کند نمی تواند رأی حرفه ای خود را مثبت بدهد. وقتی اینگونه باشد احتمال رای نیاوردن ۴ ، ۵ نفر از این افراد وجود دارد.
مجلس بیشترین وقت خود را روی هماهنگی وزرا بگذارد
از این جهت توصیه من این است به جای اینکه مجلس وقت خود را الان مصروف این مسئله کند که به کدام یک از این افراد رای بدهد یا ندهد، (اگرچه ما نمی توانیم برای مجلس تعیین تکلیف کنیم) اما اگر وقت خود را بیشتر روی هماهنگی وزرای معرفی شده متمرکز کند و به آقای رئیسی کمک کند که یک کل منسجم نسبتا موفقی را در دولت تشکیل دهد، بهتر از جاری ساختن نوعی اختلاف و تفاوت در وزرایی است که تعدادی از آنها بخواهند رای نیاورند و کابینه بخواهد بعداً با تنی چند وزیر تواناتر اما ناهماهنگ تکمیل شود.
یک کابینه متوسط و حتی ضعیف اما هماهنگ بهتر است تا کابینه‌ای پر از اختلاف
در نتیجه فکر می‌کنم یک کابینه متوسط و حتی ضعیف اما هماهنگ، به خصوص در این شرایط، می تواند کارها را مؤثرتر پیش ببرد و مسائل را حل کند تا کابینه ای که در آن اختلاف موج بزند ولی برخی چهره هایش شاخص باشند. کار جمعی دولت را زودتر به اهداف تعریف شده می‌رساند.
