عباس عبدی در گفت و گو با خبرنگار جماران در خصوص حذف نام «امام خمینی(س)» از قطعنامه راهپیمایی 22 بهمن، اظهار داشت: ابتدا دو مقوله را باید مشخص کنیم؛ یکی «اسم» و دیگری «رسم» است. در یک حالت ممکن است ارزش هایی که مردم برای آن انقلاب کردند و رسم امام بود الآن نیز وجود و ادامه داشته باشد و پیگیری گردد در حالت دوم ممکن است از آن ارزش‌ها عدول شده باشد. مقوله دوم هم اسم امام است؛ که ممکن است اسم باشد یا نباشد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی افزود: ما در این صورت با چهار حالت مواجه هستیم. اول هنگامی که رسم امام کماکان وجود دارد و اسمشان هم وجود داشته باشد. از نظر علاقه‌مندان و پیروان ایشان، این حالت مطلوب است. حالت دیگر این است که رسمشان وجود دارد اما اسمشان را نگذاشته اند. قاعدتا این به دلیل سهل انگاری و یا اشتباه است که به راحتی می‌شود حل و جبران کرد و دید که چه دلیل یا علتی داشته است.
وی ادامه داد: حالت سوم این است که رسم امام و ارزش هایی که برای آن انقلاب شده وجود نداشته باشد ولی اسم امام وجود داشته باشد. در این صورت علاقه‌مندان به آن راه و روش باید به این اعتراض کنند که چرا این رسم وجود ندارد. در این حالت اعتراض اصلی باید این باشد که وقتی رسمش نیست، چرا اسمش هست؟
عبدی تأکید کرد: حالت چهارم این است که نه اسمش هست و نه رسمش؛ در این حالت اعتراض اصلی علاقه‌مندان نباید به نبود اسم باشد بلکه باید به نبود رسم باید باشد. در هر حال اعتراض کننده باید بگوید با کدام یک از موقعیت‌های چهارگانه مواجه است. بدترین رفتار این است که معتقد باشید رسمش نیست ولی به فقدان اسمش اعتراض شود.
وی در باره ریشه این اقدام گفت: به نظر می‌رسد که حتی اگر اشتباه هم شده باشد اشتباه قابل فهمی است چون تا حالا هم چنین ذکری صوری بود. مشکل اصلی نه در حذف اسم که در غیبت رسم بود. طولانی شدن این غیبت به آن حذف منجر شده است.
