پایگاه خبری جماران: دکتر سیدحسن عارفی استاد قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران است که بورد تخصصی داخلی و اطفال آمریکا را دارد و متخصص قلب نیز هست و در کارنامه خود ریاست تیم پزشکی حضرت امام خمینی(س) را دارد.
با او گفت و گویی کردیم در خصوص راهکارهای مقابله با کرونا و عزاداری ماه محرم در شرایط کرونایی.
مشروح این مصاحبه را که در خلال یک روزی کاری ایشان در بیمارستان انجام شد، در ادامه می خوانید:
با توجه به اینکه ما الآن در دوره پیک بیماری کرونا هستیم، توصیه های بهداشتی شما به مردم و مسئولین چیست؟
من فکر می کنم بهتر است اول خودم را معرفی کنم. من دکتر حسن عارفی، استاد قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم و پنج تخصص دارم. بعد از اینکه از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم، یک متخصص اطفال هستم. یعنی من بورد اطفال آمریکا را دارم. من بورد داخلی آمریکا را دارم. سوم، متخصص قلب هستم و بورد قلب و عروق دارم. یک بورد دیگر دارم که شاید در دنیا کسی نداشته باشد و آن این است که چون بورد اطفال و بورد داخلی دارم، طبق قانونی، در سن 14 تا 20 سالگی بوردمن هستم. فکر نمی کنم کسی در دنیا این را داشته باشد؛ چون کسی نبوده که هم بورد داخلی و هم بورد اطفال را گرفته باشد.
بعد هم من اینترونشنیست هستم. یعنی آنژوگرافی که می کنیم، فنر در رگ های قلب، کلیه و غیره می زنیم که به آن اینترونشن می گویند.
من استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و حدود 59 سال در طب هستم. بنابر این راجع به طب اطلاعاتی دارم و می توانم مقداری اظهار نظر کنم.
راجع به کرونا موضوع این است که ما می دانیم این بیماری به علت ویروس کرونا و موذی، کشنده و فراگیر است. می دانیم روزانه افراد زیادی در دنیا به علت ابتلا به این ویروس کشته می شوند. می دانیم خیلی ها مبتلا و علیل می شوند و در بیمارستان ها تحت درمان قرار می گیرند. می دانیم که تیم های پزشکی در همه جای دنیا با تمام توان و بیش از توان در حال فعالیت هستند که مردم را درمان کنند. ولی به نظر من جوابگوی این بیماری نیست.
به نظر من باید این جوری در نظر بگیریم که ببینیم این ویروس کرونا چیست. یک بیماری و ویروس ناپیدا است. یعنی دشمنی است که جلوی همه ما قرار گرفته ولی نمی توانیم آن را ببینیم. دقت کنید که اگر فردی در داخل یک آسانسور قبل از من عطسه کرده باشد، در واقع فضای آن آسانسور پر از ویروس است. من وقتی وارد آنجا می شوم دقت نکنم و خودم را محافظت نکنم، مبتلا می شوم.
کرونا مثل باران پراکندگی دارد
فیلمی از مراکز علمی دنیا آمده بود که ذکر کرده بود در جاهای آلوده، مثل باران این ویروس پراکندگی دارد. بنابر این ویروس دیده نمی شود ولی مبتلا می کند.
دقت کنید که اگر خانه ما محفوظ است و می دانیم در این منزل کسی مبتلا نیست، وقتی می خواهیم پاهایمان را از در خانه بیرون بگذاریم باید این حس در ما به وجود بیاید و این تفهیم برای ما باشد که آسانسور، پلکان و خیابان جلوی ما آلوده است. اگر این حس را داشته باشیم خودمان را مواظبت می کنیم.
بنابر این برای پیشگیری از این بیماری وحشتناک یک راه بیشتر وجود ندارد و آن این است که ما این دشمن را جلوی خودمان ببینیم؛ دشمنی که نامرئی است، ما را مبتلا می کند و ممکن است حتی به مرگ ما منجر شود.
برای پیشگیری چند راه وجود دارد. یکی اینکه حتما ماسک بزنیم. مطالعات اخیر همه جای دنیا نشان داده که این ویروس از راه چشم هم می تواند منتقل شود. بنابر این باید عینک هم زده بزنیم.
چون نمی دانیم این ویروس جلوی ما وجود دارد یا ندارد، باید همه جا را آلوده بدانیم. شعری هست که می گوید «در بیشه گمان مبر که خالی است/ شاید که پلنگ خفته باشد». شما وارد اتاقی می شوید و نمی دانید که قبل از ورود شما کسی آنجا عطسه کرده و یا آنجا را کرده یا نکرده، پس باید آن محیط را آلوده دانست.
مطالعات اخیر فاصله ایمن کرونا را 26 متر هم ذکر کرده اند
نکته مهم این است که در خصوص فاصله ایمن موارد و مطالعات متعدد اخیرا گفته شده که فاصله نیم متر و یک متر مطرح نیست و فاصله پنج متر و حتی 26 متر را هم ذکر کرده اند. بنابر این بهترین راه این است که تا می توانیم از منزل خارج نشویم و اگر هم در صورت ضرورت از منزل خارج شدیم، مجهز خارج شویم.
تجمعاتی که در اجتماع وجود دارد، مطلقا باید محدود شود و حتی حذف شود. این هم که ذکر می شود از پنج یا 10 نفر، هیچ نمی دانیم که از این پنج نفر یکی مبتلا شده یا نشده است. الآن این ویروس دارد همه را مبتلا می کند و در ایران عزیز ما روزانه حدود 200 نفر را از بین می برد. اگر تجمعات هم اضافه شود، ما کشتار عجیب و غریبی خواهیم داشت.
تمام مجامع علمی، اساتید دانشگاه ها و کسانی که در طب دستی در آتش دارند معتقدند که تجمعات مطلقا باید از بین برود.
اگر بر شیوع کرونا نظارت نکنیم، ادامه دار خواهد بود
فکر می کنید تا چه زمانی این روند ادامه داشته باشد؟
اگر ما نظارت نکنیم، ادامه دار خواهد بود. شما به عکس های مختلفی که از تیم های پزشکی می اندازند دقت کنید، خود این تیم های پزشکی هم رعایت نمی کنند. ماسک یکی از آنها نصف است، یکی اصلا عینک نزده و یکی دورتر ایستاده است. طب این جور نمی گوید. طب می گوید شما دقت کنید که جلوی شما ویروس کرونا به عنوان یک بیماری کشنده و علیل کننده وجود دارد و باید مواظب باشیم. مواظبت هم همین است که عرض کردم.
توصیه شما به ستاد ملی مقابله با کرونا برای جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری چیست؟
وقتی نگاه می کنیم می بینیم که مدیریت آنها ثمری نداشته است. آنها هم زحمت کشیده اند ولی مشکل ما این است که هر فرد باید مواظب خودش باشد و حفاظت کند. شما در خیابان و بازار شاهد هستید که عده زیادی از مردم اصلا توجه ندارند. من چه می دانم کسی که جلوی من عطسه می کند کرونا دارد یا ندارد. او می تواند فضا را آلوده کند و من هم پشت سر او به فضایی می آیم که مثل باران دارد ویروس می ریزد؛ به دستگاه تنفس من می رود و من را مبتلا می کند.
با هرگونه تجمعی صد در صد مخالف هستم
این چند روز بحث عزاداری محرم بسیار داغ است. رهبر معظم انقلاب و حضرت آیت الله سیستانی هم اعلام موضع کرده اند. رهبری گفتند هرچه ستاد ملی مقابله با کرونا و کارشناسان بگویند، باید عمل کرد. با توجه به عشق و علاقه مردم به سیدالشهدا(ع) و مجالسی که همیشه در شهرها، روستاها و محله ها هست، هشدار و توصیه شما در مورد این بحث چیست؟ به نظر شما در شرایط کرونایی مردم چطور باید عزاداری کنند؟
عزاداری واجب نیست ولی همه ما به آن معتقد هستیم. می توانیم در خانه و حتی اتاق خودمان علاقه به سرور شهیدان را ابراز کنیم. اینجا موضوع این است که تجمع، به هر عنوان، باعث کشتار مردم می شود. من به عنوان یک استاد دانشگاه و آدمی که 60 سال در طب هستم، صد در صد مخالف هستم. اگر یک نفر هم جان خود را از دست بدهد کسانی مسئول هستند که دقت نمی کنند. نه تنها من مخالف هستم، تمام مجامع علمی مملکت هم اعلام کرده اند که مطلقا نباید این کار انجام شود.
در خرداد ماه دو تعطیلی بزرگ بود. راه ها را باز گذاشتند و مردم مسافرت کردند و الآن داریم کشته و کشتار آن را می بینیم. خیلی راحت می توانستند جاده را ببندند و بگویند مطلقا نمی توانید به مسافرت بروید. اگر یک کوه ریزش کرده بود جاده را نمی بستند؟! نتیجه نبستن جاده ها این است که داریم روزی 200 تا 300 نفر کشته می دهیم و خانواده ها داغ دیده می شوند. اینجا نمی توانیم شعار بدهیم.
خاطره ای از تأکید امام خمینی(س) بر توجه به نظر طبیب
همه می دانند که من مسئول تیم پزشکی حضرت امام بوده ام. ایشان یک بار به من ذکر کردند و گفتند آقای پسندیده، برادر بزرگشان، را ملاقات کن و ببین که مشکل نداشته باشد. رفتم و دیدم که ایشان در سرمای زمستان به استخر آب سرد می رود. آمدم به حضرت امام ذکر کردم و ایشان به آقای پسندیده گفتند دستور پزشک را باید اجرا کنی و سلامتی اوجب واجبات است.(کلیک کنید)
بنابر این به هیچ عنوان نمی شود یک امر واجب را با یک چیز غیر واجب مقایسه کنیم. اصلا قابل مقایسه نیست. همه ما به سرور شهیدان علاقمند هستیم و می خواهیم اظهار محبت و انجام وظیفه کنیم. ولی هیچ احتیاج ندارد که همدیگر را بکشیم. اگر در جایی که 300 نفر جمع می شوند که سینه بزنند، یک نفر هم مبتلا باشد همه را مبتلا می کند. نتیجه آن هم دو هفته بعد مشخص می شود. دو هفته بعد کشته و کشتار عجیبی خواهید داشت. چه کسی می تواند جواب بدهد؟! اگر یک نفر هم مشکل پیدا کند نمی توانیم جواب بدهیم.
خود من بارها این کار را انجام می دهم که وقتی به ما طبیب ها ساعت دو و سه نصف شب می گویند مریض دارد سکته می کند، بدو بدو می آییم انجام وظیفه می کنیم تا یک مریض را نجات دهیم. چطور می توانیم اقدامی کنیم که روزانه 20 هزار نفر کشتار داشته باشیم؟! چه کسی می خواهد جواب بدهد؟ تمام مجامع علمی، اساتید دانشگاه و پرسنلی که در بیمارستان کار می کنند صد در صد با این موضوع مخالف هستند. اگر هم اقدام شود، در آینده کسانی که مسبب کشتار مردم هستند مسلما باید جواب بدهند.
