به نظر نمی رسد که در روزهای آینده از شدت جنگ قدرتی که از همان روزهای نخست در مجلس آغاز شده، کاسته شود
پایگاه خبری جماران، سعید گیتی آرا: حال که مجلس یازدهم تقریبا یکپارچه شده است و اغلب نمایندگان آن حرف از تشکیل جبهه ای انقلابی برای مبارزه با مشکلات می زنند، یک واقعیت نباید از نگاه تحلیلگران پنهان بماند و آن رقابت درون جناحی اصولگرایان برای افزایش نفوذ و تاثیرگذاری در روند مجلس یازدهم است. رقابتی که از همان روزهای نخست پس از اعلام نتایج انتخابات نمایان شد.
راه ناهموار اصولگرایان در مجلس برای رسیدن به وحدت حداکثری
هرچند اصولگرایان تلاش بر القاء این مطلب دارند که چنین رقابتی وجود ندارد، اما دست کم اظهارات بعضا ضدو نقیض نمایندگان در فضای مجازی و اظهارنظرهای منتشر شده آنها، خبر از وحدت و یکپارچگی نمی دهد. به نظر می رسد که برای اثبات این ادعا، خبر تشکیل جلسه 3نفره طیفی خاص پیرامون ریاست مجلس در رسانه ها کافی باشد. جلسه ای که نشان داد طیف های مختلف اصولگرایان برای کسب کرسی ریاست و حضور در هیأت رئیسه مجلس باهم در رقابت هستند.
همچنین کنایه های اخیر یک عضو ارشد حزب موتلفه به نماینده ای که سودای ریاست مجلس را در سر دارد، نشان می دهد که شاید راه رسیدن اصولگرایان به وحدتی حداکثری برای تعیین رییس آتی مجلس چندان هموار نباشد.
رقابت دو طیف «رئیس محورها» و «نماینده محورها» بر سر ریاست
از سوی دیگر، اظهارنظرهای حمیدرضا حاجی بابایی نیز که خود گزینه طیفی از اصولگرایان برای ریاست مجلس است، نمایانگر اختلاف نظرهای جدی با سایر نمایندگان بر سر نحوه اداره مجلس است. به بیانی دیگر، می توان نمایندگان راه یافته به مجلس یازدهم را به دو طیف «رئیس محور» و «نماینده محور» تقسیم کرد. به نحوی که جمع قابل توجهی از نمایندگان، رئیس قوه مقننه را تصمیم گیرنده و یا نماد مجلس قلمداد می کنند و گروهی دیگر معتقدند که رئیس مجلس نباید «نماینده تر» از سایر نمایندگان باشد.
این تقسیم بندی باعث شده که گزینه های متعددی برای ریاست مجلس مطرح شود. برخلاف تصورات موجود، این رقابت تنها در میان نمایندگان «رئیس محور» جریان ندارد بلکه نمایندگانی هم که معتقدند رئیس مجلس آینده نباید از جایگاهی ویژه برخوردار باشد و وعده کاستن از اختیارات او را می دهند، در راستای معرفی گزینه مطلوب خود تلاش می کنند.
احتمال قاچ خوردن مجلس یازدهم
پیش از انتخابات برخی تحلیلگران به این نکته اشاره کرده بودند که وضعیت رقابت در مجلس آتی نه رقابت میان دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا، بلکه رقابتی درون جریان اصولگرایی خواهد بود. و حالا که نمایندگان جدید وارد مجلس شده اند، با وجود انکارهایی که صورت می گیرد این مساله تا حدودی به واقعیت پیوسته است.
همانطور که در گذشته شاهد اختلافاتی در مجالس قبلی اصولگرایان بودیم، مجلس یازدهم نیز مستثنی از این آفت نخواهد بود و محتمل است که مانند یک هندوانه، چندین و چندبار قاچ بخورد و هر برش آن را طیفی تشکیل دهد که داعیه خدمت بیشتری دارد.
چنددستگی اصولگرایان در مجلس
با نگاهی به وضعیت اصولگرایان در سال های گذشته به ویژه در ایام انتخابات، بهتر متوجه چنددستگی آنها در مجلس خواهیم شد. محمدباقر قالیباف که در سال های اخیر اظهاراتی درباره «نواصولگرایی» داشته است، جایگاه خود را برتر از سایر اصولگرایان می بیند. او معتقد است که اصولگرایی به شیوه فعلی نمی تواند سبد رای قابل توجهی داشته باشد.
این درحالی است که فردی مانند مصطفی میرسلیم که خاستگاهی حزبی دارد و طیف سنتی اصولگرایان را نمایندگی می کند، وضعیت جریان اصولگرایی را چندان حاد نمی بیند که بخواهد لباسی نو برایش بدوزد.
آیا اصولگرایان تعارف را کنار می گذارند؟
از سوی دیگر، احمدی نژاد و طیف وابسته به او نیز تصور دیگری دارند. به باور آنها آنچه تاکنون تحت عنوان اصولگرایی در کشور مطرح شده بیشتر از آنکه باعث خدمت به مردم شود، سبب بازی با افکار عمومی آنهم برای رسیدن به قدرت شده است و این جریان دیگر طیف وسیعی از مردم را نمایندگی نمی کند.
حالا که این گروه ها موفق شده اند بدون کمترین دردسر و رقابتی جدی وارد مجلس یازدهم شوند، طبیعتا با اعتماد به هم از نفوذ خود در مجلس خواهند کاست و این مساله ای نیست که توقعات حامیان آنها را برآورده کند. از این رو، به نظر نمی رسد که در روزهای آینده از شدت جنگ قدرتی که از همان روزهای نخست در مجلس آغاز شده، کاسته شود و حتی این احتمال وجود دارد که اصولگرایان تعارف را کنار گذاشته و اختلافات خود را علنی تر از گذشته بیان کنند.
