پایگاه خبری جماران، سجاد انتظاری: امام خمینی(س) بیستم فروردین ماه سال 67 در نامه ای به یکی از اعضای هیأت دولت ضمن تأکید بر ضرورت انتقادپذیری مسئولین، نوشت «باید تحمل انتقاد را، چه حق و چه ناحق، داشته باشیم.... این جانب به شما و تمامی خادمین به اسلام و ایران دعا می‌کنم. امیدوارم چون گذشته در خدمتتان تنها خدا را منظور دارید.» برای بازخوانی این نامه با یکی از اعضای هیأت دولت وقت گفت و گو کردیم.
سید محمد غرضی در گفت و گو با خبرنگار جماران در خصوص ضرورت انتقادپذیری اظهار داشت: کسی به انتقاد بی توجه است که قانون و قاعده ای را تحمیل کرده که حقوق خصوصی را بر حقوق عمومی ترجیح می دهد. وقتی مسئولین به قاعده جامعه توجه داشته باشند، ذهنیت آنها به طرف احتیاجات عمومی می رود و از نگاه به احتیاجات خصوصی نجات پیدا می کنند.
وزیر اسبق پست، تلگراف و تلفن، تأکید کرد: اگر مدام به اشخاص بگوییم که تو انتقادپذیر نیستی، عکس العمل های فراوانی خواهد داشت و کسی هم به وعظ دیگران توجه نمی کند. ولی باید توجه داشته باشیم واجب شرعی است که اشخاص مسئول مواظب باشند به طرف حقوق خصوصی حرکت نکنند. اگر مسئول محترم توان این را داشته باشد که وقتی می خواهد مسأله خاصی را حل کند نگاهش به ثقل اجتماعی باشد، آن وقت هم می تواند خودش را نجات بدهد و هم امتیازی برای کسی نداشته باشد که مورد هجمه و انتقاد قرار بگیرد.
وی با اشاره به اینکه امام تأکید کرده «باید تحمل انتقاد، چه حق و چه ناحق، را داشته باشیم» گفت: این حرفی بسیار درست و مثل حرف های اولیاء و انبیاء است. ولی ممکن است بعضی اشخاص به این درجه از ارتقاء انسانی نرسیده باشند. من در دوره مسئولیت این فرمایش حضرت امام را تا حد توان دنبال کرده ام. اما راه حل عمومی آن این است که دولت و مجلس و سایر مسئولین حقوق عامه را به حقوق خاصه ترجیح بدهند.
غرضی گفت: تجربه بیش از 70 سال کار اجرایی من و رفتن به سراغ گشایش کار مردم نشان می دهد که اگر به حقوق عموم مردم توجه داشته باشیم، موفق خواهیم شد. من در وزارت نفت و وزارت ارتباطات که بودم راه عمومی را باز می کردم تا مردم دلگرم شوند. این کار خیلی خوب نتیجه داد. بنابر این مسئولین باید طوری حرکت کنند که نیاز عامه برطرف شود. مثلا مردم نیاز به وام دارند. اگر مسئولین طوری حرکت کنند که به عده ای برسد و عده ای محروم شوند، سیر تهاجم به طرف آنها خواهد بود و نمی توانند جواب بدهند.
وی در پاسخ به سؤالی در خصوص اینکه امام همواره می فرمود باید خدا را در کارها مدنظر داشته باشیم، تأکید کرد: طبق آیه قرآن، مردم آینه خدا روی زمین هستند. در این زمینه ها خیلی دقت دارم اگر از من سؤال می شود نخواهم به جایی وصل کنم که دسترسی به آن نیست. خدا ناظر بر اعمال مردم است. عبادات ما جنبه اجتماعی هم دارد. یعنی اگر فردی مسئول نیست، کارهای شخصی خود را انجام دهد؛ اما اگر مسئول است، باید به جنبه های اجتماعی کارهای خود هم توجه کند. در صورت عدم تلاش برای حل مشکل مردم خدا هم به فرد کمک نمی کند.
وزیر اسبق پست، تلگراف و تلفن با بیان اینکه تأکید امام بر انتقادپذیری منحصر به یک فرد نمی شود، گفت: دولت های دهه 60 دولت انقلاب بودند. ان شاء الله که عمل کرده اند و از اعمال آنها رضایت باشد. اما دولت های بعد از دهه 60 دولت های احزاب و گروه ها شدند و دیگر دولت انقلاب نبودند. این دولت ها دولت آراء نصف به علاوه یک هستند و اصلا ذهنیت آنها جوابگوی حقوق عمومی نیست؛ جوابگویی خاصه است و باید به حرف کسانی که در احزاب و گروه ها هستند گوش کنند.
وی افزود: احزاب و گروه ها دائما بر حذف همدیگر و اصطلاحا «تو بلند شو من می خواهم به جای تو بنشینم» هستند. به نظر من علت اصلی اینکه این چند دولت هیچ توفیقی در زمینه رضایت عامه نداشته اند این است که گروهی و حزبی هستند. ما باید تا آخر عمر به حقوق عامه توجه کنیم. اگر به حقوق عامه توجه نداشته باشیم، حرف امام را منعکس نکرده ایم و برای گوینده و شنونده و کاتب هم ثوابی نیست.
غرضی ادامه داد: باید نیت ها را تغییر دهیم تا راه درست شود. اگر کسی بجنگد تا اسیری پیدا و جیبش را خالی کند، ممکن است نه تنها اسیری پیدا نکند بلکه خودش اسیر یا حتی کشته شود. ولی اگر در راه خدا شمشیر بزنید، خداوند کارها را درست می کند؛ «الاعمال بالنیات».
