پایگاه خبری جماران: عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم تأکید کرد: برداشتی که امام خمینی (س) از تاریخ اسلام، در دوره پس از درگذشت پیامبر(ص) و خلافت مسلمین دارد این است که در مساله امامت بر مردم، اجبار، دیکتاتوری و زور در کار نیست.
حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی فاضل میبدی در گفت و گو با خبرنگار جماران، در پاسخ به سوالی در خصوص نسبت میان انقلاب اسلامی و امام خمینی با مسأله غدیر، اظهار کرد: من در فرمایش های امام خمینی (س) دو نکته از آنها در می یابم؛ اول آنکه همه رویدادهای تاریخی اسلام از جمله غدیر در راستای تشکیل حکومت اسلامی در کشورهای اسلامی بوده است. رسالت اصلی پیامبر اسلام (ص) این بود که مکتبی که آورده پس از ایشان به حکومت تبدیل شود. غدیر نیز یکی از مقولاتی است که بنا بر فرمایش امام خمینی (س)، طی آن پیامبر خدا (ص) می خواهد که خلافت و امامت که در راستای نبوت است بعد از درگذشت خود در مسیر صحیح و عادلانه قرار بگیرد. بنابراین همه رویدادهای تاریخی نشان می دهد که اسلام دین سیاست و حکومت است. این برداشت امام خمینی (س) از اسلام است.
استاد دانشگاه مفید قم افزود: دومین برداشتی که من از مجموعه سخنان امام خمینی (س) دارم این است که ولایت و امامت بر مسلمین یک امر انتصابی نیست. یعنی باید آن را به اختیار و انتخاب مردم گذاشت. امام (س) اسلام و سیاست را در کنار هم می بیند و دخالت در سیاست را وظیفه علما می داند اما فلسفه ایشان این است که سیاست و حکومت باید در اسلام مبتنی بر آراء مردم و بدوم هیچ تحکمی باشد. امام (س) در بسیاری جاها با دیکتاتوری و تحکم مبارزه می کند. ایشان رای مردم و مجلس را محترم می شمارد و مجلس را در راس امور می شناسد. تصور مرحوم امام این بود که اسلام سیاست دارد و فلسفه سیاسی اسلام هم مبتنی بر رای مردم است. امام (س) غدیر را نیز در همین راستا نگاه می کند.
فاضل میبدی یادآور شد: وقتی پس از درگذشت پیامبر(ص) به وصیت ایشان در مورد خلافت عمل نکردند حضرت علی بن ابی طالب (ع) به گونه ای دیگر انتخاب شد. ایشان هیچ گاه خود را بر مردم تحکم نکردند، به زور خودش را رهبر مردم ندانستند و در آخر هم با رای مردم به عنوان خلیفه انتخاب شدند. یعنی هیچ الزام و اجباری در کار نبود که ایشان خلیفه مسلمین شود. برداشتی که امام خمینی (س) از تاریخ اسلام، در دوره پس از درگذشت پیامبر(ص) و خلافت مسلمین دارد این است که در مساله امامت بر مردم، اجبار، دیکتاتوری و زور در کار نیست.
عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در ارتباط با چیستی سیاست عادلانه از منظر امام خمینی (س) نیز گفت: مراد از عدالت این است که جامعه مسلمین جامعه ای باشد که در آن هیچ ظلم و اجحافی در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی صورت نگیرد. از همه اینها مه متر عرصه های اقتصادی است. سیاست عادلانه یعنی اینکه کسی که رئیس جامعه مسلمین است به گونه ای معیشت مردم را مدیریت و تدبیر کند که فاصله طبقاتی وجود نداشته باشد. اینکه فردی صاحب میلیاردها ثروت شده و دست فرد دیگری برای تهیه جهیزیه دخترش تنگ باشد با سیاست عادلانه اسلام و امام خمینی (س) در تضاد است.
وی افزود: آنچه اکنون با مشاهده به وضعیت اقتصاد جامعه می بینیم این است که در اختلاس و گرانی خطرناک و بسیار قوی میلیاردها پول مردم را خورده و برده اند و این در حالی است که مردمان بسیار زیادی در حاشیه شهرها گرسنه اند. این وضعیت نه منظور امام (س) بود، نه هدف انقلاب اسلامی و نه آنکه در سیاست حضرت علی (ع) وجود داشت.
فاضل میبدی با اشاره به اهمیت بیت المال در سیاست حضرت امیر(ع) گفت: علی (ع) در سراسر نهج البلاغه سخنان عتاب آلودی علی (ع) با نماینده های خود در استان های مختلف دارد که چرا از بیت المال سوءاستفاده شد؟ چرا سمت خود را که امانت بود را به طعمه تبدیل کرده اید؟ اما نمی بینیم که حضرت بگوید چرا فلان شخص مویش پیداست، فلانی آهنگ گوش می دهد یا فلانی نماز نمی خواند؟ تمام همّ و غم امام علی (ع) این بود که اقتصاد مردم، ثروت مسلمین و اموال مردم درست توزیع شود.
عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم افزود: متاسفانه امروز برخی از علمای ما به یک سری از فروعات دین مثل حجاب، موسیقی، حرام بودن دوچرخه سواری یا جلوگیری از ورود زنان به استادیوم های ورزشی چسبیده اند؛ اما کسی به اختلاس ها، دزدی ها و حیف و میل ثروت ها کسی توجه نمی کند. اگر پس از فوت امام خمینی (س) توجهی که ایشان به عدالت اجتماعی و اقتصادی داشتند جدی گرفته می شد و بر بودجه مردم و بیت المال نظارت می شد ما امروز دچار این همه اختلاس گری نبودیم.
استاد دانشگاه مفید قم در پایان گفت: هدف انقلاب اسلامی این نبود که فقط مصلی بسازیم یا صرفا مردم داخل خیابان را چادری کنیم. درست است که این مسائل فروعات دین هستند اما انقلاب اسلامی با این هدف بود که حکومتی به نام شاه که ثروت مردم را حیف و میل می کرد و عدالت اجتماعی را از بین برده بود به عدالت اجتماعی تبدیل شود که وعده قرآن، بعثت انبیا و وعده امام علی (ع) بود و فریاد غدیر است. فریاد غدیر این است که جامعه مسلمین صاحب حکومتی شود که در آن عدالت (علی) محقق شود.
