پایگاه خبری جماران: آیت الله سیدجعفر سیدان، استاد حوزه علمیه مشهد در گفت و گو با خبرنگار جماران مرحوم دکتر احمد احمدی را دارای حریت توصیف کرد.
وی گفت: به اندازه ای که با مرحوم دکتر احمد احمدی وقت گذرانده ام سلامت و طهارت نفس و تواضع درونی را در ایشان محسوس می دیدم. وقتی ایشان به مشهد مشرف می شدند دو سه ساعت به منزل ما تشریف می آوردند که بتوانیم دو سه ساعت از محضر ایشان بهره مند شویم.
آیت الله سیدان از دیگرصفات مرحوم احمد احمدی را تزکیه نفس ایشان خواند و گفت: من احساس میکردم ایشان با نفس خود درگیرند رضای پروردگار را بر غیر ترجیح می دهند.
وی همچنین افزود: تواضع درونی از دیگر صفات ایشان بود. ایشان نه تنها در نشست و برخاست متواضع بودند بلکه تواضع درونی داشتند. تواضع درونی و تواضع دل در برابر حق مهمتر از تواضعی است که معمولا به ذهن می رسد. تواضع درونی یعنی وقتی انسان متوجه حق بودن مطلبی می شود در جهت آن قرار بگیرد و اگر سابقه ذهنی اش خلاف آن بوده حق را بپذیرد در برابر آن لجاجت به خرج ندهد. این معیار تواضع حقیقی است.
این چهره سرشناس مکتب تفکیک همچنین گفت: مرحوم احمد احمدی به فلسفه علاقه داشت و استاد فلسفه دین بود. اما آنجا که متوجه می شد چیزی غلط است می گفت غلط است و لجاجت به خرج نمی داد. مثلا حداقل 300 سال از زمان ملاصدرا به بعد بین طرفداران اصالت وجود و طرفداران اصالت ماهیت دعوا وجود دارد. دکتر احمد احمدی می گوید این ها اختلاف لفظی دارند و دعوای بیهوده ای دارند.
آیت الله سیدان افرود: اینکه مرحوم احمدی در این موضوع درست می گوید یا نه موضوعی مجزاست اما مهم حریت ایشان تابع یک گروه نشده اند.
استاد حوزه علمیه مشهد همچنین در ارتباط با آشنایی خود با مرحوم حجت الاسلام والمسمین سیدمحمدی طباطبایی نیز گفت: آشنایی من با ایشان به دوران کودکی برمی گردد. هردو مشهدی، حوزوی و منبری بودیم در نتیجه زمینه برخود و شناخت ما با هم فراهم بود.
وی در بیان خصلت های آن مرحوم افزود: ایشان بیان مواعظ و نصایح سطوح مختلف مردم را در نظر می گرفت و برای آنکه مطلب او را متوجه شوند هم سطح با آنها صحبت میکرد. ایشان قبل از انقلاب نیز در جریان مسائل انقلاب در حد اعلا کار می کردند و منابر فوق العاده گیرا و جذابی داشتند. دیگر آنکه سعی ایشان بر خیر رساندن بود. هرچه به دست او می رسید که به افراد فقیر، نیازمند کوتاهی نمی کردند.
آیت الله سیدان ادامه داد: ایشان همچنین در ارتباط با مسائل بی تفاوت نبود و شجاعت بیان نظراتش را داشت. در مجموع از جمله افرادی بود که در دوران زندگی خود به مسائل دینی پایبند بود و اصرار داشت که در جایی که می تواند کارگشا باشد تا جایی که می تواند کار خیر انجام دهد.
