پایگاه خبری جماران: امروز دوازدهم فروردین است. متاسفانه نمی‌دانم چه شد که دوازده فروردین که یکی از معنادارترین روزهای تاریخ ملت ایران است کمتر دیده و پیرامون آن سخن گفته شده و ارزشهای آن مورد بحث قرار گرفته است. شاید یکی از دلایل آن قرار گرفتن در تعطیلات نوروزی و شاید هم بی توجهی عده ای که علاقه ای به صندوق رای ندارند به بار معنایی این روز است.
ما اکنون در این ایام نوروزی، وارد چهلمین سالگرد تاسیس جمهوری اسلامی می شویم.این یک جشن "تاسیس " است نه تخریب .چهل سال پیش در نخستین نوروز آزادی ملت ایران ودر نخستین بهار رهایی از دیکتاتوری ،ملت ما نیروی سازندگی و"تاسیس گری" خود را در جریان یک رفراندم با شکوه ملی به نمایش گذاشت.
کدام انقلاب را در تاریخ معاصر سراغ داریم که انقلاب وانتخابات را به این زیبایی با همدیگر جمع کند؟ جمهوری اسلامی از میان گل ولای یک نبرد مسلحانه زاده نشد،این مولودی مبارک بود که در زهدان پاک ومشروع ومنزه یک رفراندم متولد شد.
انقلابی که رهبری آن با شعار محوری "رژیم غیر قانونی شاه" به مصاف دیکتاتوری رفت،در فردای پیروزی خود نیز جنبه ایجابی همین گفتار را به نمایش گذاشت وپایه های مشروعیت خود را بر زمین سفت واستوار رفراندم وانتخابات ها بنا نهاد.
این رفراندم چیزی نبود جز انعقاد یک قرار داد اجتماعی عظیم. میان شعار "یک ملت یک دولت آن هم به رای ملت" که مردم انقلابی ما در شرایط حکومت نظامی وخفقان سر دادند با رفراندمی که در فردای پیروزی انقلاب برای تایید آن گزاره اساسی وبنیانی برگزار شد،فاصله زیادی نیست.اگر در نخستین سال پیروزی انقلاب ما یک رفراندم وچهار انتخابات داشتیم باید این را در روح دموکراتیک انقلاب جستجو کرد. انقلاب ما فاصله ومرز های عبور ناپذیر میان انتخابات وانقلاب وآزادی را برداشت ویک مفهوم تازه از هویت ملی عرضه کرد. مفهوم نوروزی هویت ملی وجمهوری اسلامی در نخستین نوروز تاسیس جمهوری اسلامی تجلی یافت.اما این یک نوروز مستمر است.پیمان وقرارداد اجتماعی جمهوری اسلامی باید در هر مقطعی متناسب با نیازهای نوین ومقتضیات زمانه در معرض نوسازی قرار بگیرد.انقلاب ما انقلاب نوروز شدن به روز شدن ملت ایران بود و ما باید این قدرت معنایی نوروز را در روح جمهوری اسلامی بدمیم.
نوروز یعنی آغازی دوباره یعنی نوسازی یعنی صلح با انسان ها وبا طبیعت.ما باید این مفاهیم را باید در 12 فروردین و13 فروردین به دوشکل مختلف در معرض غنی سازی مضمونی ومعنایی قرار دهیم .یعنی باید عید خودمان را مضاعف کنیم.جشن رفتن امر کهنه را با تولد یک امر جدید پیوند بزنیم. ما باید به گونه ای از نوروز واز نوروزی شدن ملت ایران در 12 فروردین سخن بگوییم وعمل بکنیم که فرزندان ما در مقابل تبلیغات بدخواهان مصون بشوند وهیچ ندایی برای بازگشت ارتجاعی به عقب در این کشور ودر میان نسل جوان خریدار نداشته باشد.
12 فروردین یعنی تجلی اراده معطوف به تاسیس، یعنی قدرت تاسیس گری ملت ،یعنی روزی که حق تعیین سرنوشت هر نسل به دست آن نسل،پشتوانه قانونی یافت و به یمن یک رفراندم باشکوه تثبیت شد.
آنچه که وظیفه ما در فردای چهل سالگی است حفاظت از صندوق رای به مثابه دستاورد انقلاب بزرگ ملت ایران است.
ما در این چهل سال باید نهاد های پیشاوپساصندوق رای را غنی میکردیم ، چرا که رمز بقای ما همین صندوق ها هستند . نو شدن ها و حق انتخاب نسلی که در سایه رای و صندوق رای معنا می یابد . ما چهل سال پیش که صندوق رای را در جامعه استبداد زده بنا نهادیم . در امتداد آن می باید شرایطی پدید می آوردیم که جامعه بتواند به سهولت بیشتر دیدگاه خود را به ثمر بنشاند . نهادهای اجتماعی که متضمن حضور سلایق مختلف در صندوق های رای شود . نهادهایی که بتوانند بعد از هر انتخاب بر نتیجه آن آزادانه نظاره کنند و این ثمره مولود انقلاب اسلامی را گرامی بداریم .راه ورود به صندوق رای را باریک نکنیم چرا که تاثیرگری صندوق دوام دهنده جمهوری اسلامی هم خواهد بود.
دوازده فروردین، روز تاسیس جمهوری اسلامی ایران به اعتقاد من، تاریخی ترین لحظه حیات سیاسی ملت ایران در چند سده اخیر است. یک رژیم، نه از میان تانک و گلوله و خونریزی و جنگ مسلحانه نه کودتا بلکه با یک حضور مردم و با سبکی کاملا دموکراتیک از میان آرای مردم شکل گرفت. ما اکنون در آستانه گام دوم همان حرکت سازنده وتاسیسی قرار گرفته ایم، گامی که رهبری معظم انقلاب به به حکمت تعبیر به "تمدن سازی " نمودند.باید در هرگامی که به سوی تمدن سازی برمی داریم از نقشه راهی که تلفیق جمهوریت، اسلامیت وایرانیت در 12 فروردین برای ملت ما ترسیم کرد تبعیت کنیم. این یعنی بازگشت به ملت ،یعنی تجدید همان پیمان که امام خمینی (ره) با ملت بسته بود،یعنی وفاداری به ارزش های مشترک اسلامی و تعامل جویی جهانی.
تمدن سازی یعنی براساس همان معیار که در فرمول جمهوریت واسلامیت متجلی شد.یعنی این که به کمک همه ملت وبا بهره برداری از استعداد های همه ملت ،با عوامل فرساینده تمدنی مقابله کنیم.تمدن سازی براساس روح جمهوریت واسلامیت یعنی این که جوانان ونسل های جدید را محور این حرکت ملی بدانیم.تصادفی نبود که رهبری انقلاب بیانیه چهل سالگی انقلاب اسلامی را با جوانان وبا جمعیت جوان همبسته کردند.نوروز یعنی جوانی یعنی گفتمان زندگی یعنی جوان شدن وتازه شدن یک ملت.تاکید رهبری در آن پیام بر "جمعیت جوان" بود. یعنی برخلاف انقلابهای معاصر که شعار جوانی می دادند اما منظوری جز سپردن مقدرات کشور به دست سرهنگان جوان نبود، در کشور ما "جمعیت جوان" یعنی همه جوانان با همه سبکهای زیستی وسلایق فرهنگی است که مورد تاکید قرار می گیرد.
آن انقلاب وآن روز نوسازی نوروزی ملی در 12 فروردین به کمک چنان آرمانهایی تبیبن شد که قابل تجدید نظر نیست.شما می بینید این روزها بخصوص در ایام سالگرد انقلاب،بالاترین حرفی که رسانه های بیگانه می زنند استناد به سخنان امام است که می گویند مگر امام خمینی نگفت که سرنوشت هر نسل باید توسط آن نسل تعیین بشود؟
آنها با توسل به این گزاره جاودانی امام خمینی(ره) می خواهند تفسیر دلخواه خود را تحمیل کنند.اما رهبری انقلاب معظم انقلاب اسلامی با چرخش تاکید از نسل گذشته به نسل جوان وبا محوریت قرار دادن همه جوانان باهمه سلایق سیاسی وگوناگونی فرهنگی تاویلی دقیق وروزآمد از آن گزاره به عمل آورد.در حقیقت هر بار که نسل جدید در پای صندوق های رای حاضر می شود آن گزاره جاودانی را نیز تکرار می کند.هرجا که جوانان قطع نظر از سلایق وعلایق سیاسی این یا آن جناح ،سرنوشت کشور خودشان را به دست خودشان می گیرند ومحله وشهر وکشورخود را به دست خود مدیریت می کنند،آن گزاره امام خمینی در باره اصل تعیین مقدارت ملت به دست ملت تجدید می شود.
به این اعتبار 12 فروردین از روز 13 فروردین جدا نیست .ما باید در 13 فروردین قرارداد اجتماعی نوینی با طبعیت ببندیم.یعنی باید به روح نوروزی برگردیم که سرشار از احترام به طبیعت است.یعنی همچنان که پیمان خود با جمهوریت وانتخابات واصل مردمسالاری دینی را تجدید می کنیم موازنه نوینی میان طبیعیت وجامعه برقرار کنیم.
