دکتر ابوالفضل سروش نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با عنوان 《سخنی با حامیان طرح استیضاح رئیس جمهور》نوشت: آشفتگی اقتصادی را به سیاست منتقل نکنیم.
پایگاه اطلاع رسانی جماران: چندی روزی است که بحث استیضاح رئیس جمهور یا طرح عدم کفایت حسن روحانی برای سکانداری قوه مجریه ازسوی جمع معدودی ازنمایندگان مجلس شورای اسلامی به سرتیتر رسانه های داخلی و رسانه های بین المللی با اهداف و غرض سیاسی مشخص بدل شده است .
سرتیتری که در روزهایی که نیازمند به ارتقای وحدت ویکپارچگی ملی هستیم، امید اجتماعی و البته اعتماد مردم به مسئولان نظام را نشانه گرفته است. هرچند براساس اصل 89 قانون اساسی ،یک سوم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی می توانند رئیس جمهوری را براساس عملکردش درقبال وظایفش استیضاح کنند .
اما آنچه که به رغم این حق قانونی، نمایندگان مردم در خانه ملت بایدبه آن توجه داشته باشند، در نظر گرفتن شرایط ویژه ای است که بر پیشبرد اهداف نظام درآغاز دهه پنجم انقلاب سایه افکنده است.
وضعیت ویژه ی اقتصادی کشور و شرایط سخت معیشتی مردم برهمگان عیان است و شرح و اثبات آن نیاز به مقدمه و موخره ای برای توجیه ندارد و در اثبات آن همین نکته کافی است که بزرگان نظام و همه مسئولان کشور از این شرایط به عنوان جنگ اقتصادی نام می برند، جنگ اقتصادی که از سوی دشمنان و مخالفان نظام به سرکردگی دولت ایالات متحده امریکا و حمایت هم پیمانانش دردنیا و منطقه، روزهای سختی را برای کشور والبته توده مردم به همراه آورده است .
همانطورکه مقام معظم رهبری بارها اعلام کرده اند تنها راه عبوراز این وضعیت پیش آمده اتحاد و وحدت مردم ومسئولان است و همدلی و همراهی مردم و مسئولان اصلی ترین نسخه ای است که به واسطه اش می توان از این پیچ دشوار آن هم در نخستین روزهای دهه پنجم انقلاب عبور کرد.
انتظار این است که مسئولان در هرجایگاه و رده ای هستند، براساس این اصل مهم درجهت رفع نیازهای اقتصادی و معیشتی مردم گام بردارند و مرهمی بر زندگی سخت اقتصادی مردم باشند، مردم به دلیل افزایش و نوسانات بازار ارز و طلا وسرایت این نا بسامانی به نیازهای اولیه اقتصادی و البته معیشتی شان روزی های دشواری را تجربه می کنند وافزایش رنج های آنها با برنامه های شوم دشمنان امری دور از ذهن نیست ، در این شرایط سوال اساسی و اصلی این است که تکلیف مسئولان نظام در قبال مردمی که با حضورشان همواره در بزنگاه های سیاسی وبین المللی حماسه می آفرینند، چیست؟ آیا سو استفاده از مشکلات بروز کرده برای رسیدن به اهداف نامشخص، درد مردم و کشور را دوا می کند؟ آیا مردم از چنگ انداختن مسئولان درگلوی هم خوشحال می شوند و احساس می کنند کاستی ها و سومدیریت هایی که ثبات ونشاط زندگی شان متزلزل کرده حل خواهد شد؟ آیا مردم از نمایش قدرت خوشحال می شوند و برای طیف برنده کف می زنند وسوت می کشند؟
مردم در این شرایط نه حوصله جدل مسئولان را دارند و نه می خواهند بشنوند،چه کسی مقصر شرایط پیش آمده برای آنهاست که آنها را دسته دسته روانه صفهای خرید گوشت می کند یا قیمت پراید را از 20 میلیون تومان سال گذشته به 45 میلیون تومان و آن هم نایافتنی این روزها رسانده است ، مردم می خواهند عزمی ایجاد شود که شانشان که شایستگی زندگی بهتر در ایران است به آنها بازگردد و آرامش روانی و اقتصادی در زندگی شان جاری شود.
حال سوال اینجاست که بر زمین زدن دولت روحانی کدام نیاز مردم را پاسخ می دهد و آیا جز اینکه مستمسکی برای مانور بیشتر دشمنان و بدخواهان نظام باشد عاید دیگری دارد؟ آیا سرایت دادن عمدی آشفتگی اقتصادی و نابسامانی در کشور به عرصه سیاسی، دستاورد مثبتی خواهد داشت و ده ها آیا و ابهام دیگر ...
در نهایت اما خوب است نمایندگانی که خود را وکلای ملت می دانند وقتی که پای چنین طرح هایی را امضا می کنند صادقانه از خود بپرسند دولت و دولتمردان در شکل دهی شرایط چقدر نقش آفرین بوده اند و عوامل خارجی ومنطقه ای و کارشکنی های برخی لایه های پنهان قدرت در پیش آمد شرایط فعلی چقدر تاثیر گذار بوده است ؟
_______________________________
* دکتر ابوالفضل سروش، پزشک و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی
