پایگاه خبری جماران: آیت الله هاشمی رفسنجانی و آیت الله موسوی خوئینی هر دو از یاران نزدیک امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بوده اند و مرور مسئولیت هر دو بزرگوار در دوران امام گواه شدت و میزان این قرابت است. اتفاقی که در روزهی اخیر افتاده(فارغ از مناقشات بر سر چرایی و چگونگی انتشار مصاحبه)، نقد یکی از این بزرگان بر دیگری و عدم تحمل این نقد توسط کسانی است که خود را از نزدیکان آن شخصیت در عالم سیاست می دانند.
در این مورد چند نکته وجود دارد:
1-آیت الله موسوی خوئینی پیش از نقد آیت الله هاشمی؛ عشق و علاقه آن مرحوم به نظام و انقلاب، سینه سپر کردن او در این راه و عدم هراسیدن از فحاشی ها و تهمت ها-صفاتی که جزو ارکان ثابت سخنان هواداران هاشمی است- را یادآور می شود و اما کسی این بخش از سخنان او را نمی بیند، بلکه بر عکس، صرفا نسبت به نقدها واکنش نشان داده می شود؛ گویی جز «هوادار سینه چاک» یا «مخالف سرسخت» گزینه دیگری وجود ندارد.
2-تمام این واکنش های عصبی و خشمگنانه نشان می دهد که علی رغم تمایل مردم، تاریخ پژوهان و تحلیل گران به انتشار واکاوی اسناد و روایات تاریخی، هنوز ظرفیت لازم برای این حرکت ایجاد نشده است.
گویی زمان حال و آینده، در گروگانِ گذشته است و آنچنان در این گذشته ی تاریخی فرو مانده ایم که هر روایت متفاوتی را با پرخاش پاسخ می دهیم تا مبادا دنیای تصوراتمان بشکند.
خوشمان بیاید یا نه، اگر می خواهیم علل ریشه ای مشکلات فعلی را شناخته و آنها را حل کنیم، مجبوریم که این داروی تلخ را بنوشیم و بسیاری از کلیشه ها را کنار بگذاریم؛ مجبوریم که از سنگرها بیرون بیاییم و پا به میدان واقعیت بگذاریم. در این مسیر شخصیت های نسل اول که خود مستقیما درگیر قضایا بوده اند صالح ترین افرادند؛ مورد اخیر یعنی سخنان آیت الله موسوی خوئینی و واکنش ها به آن، نشان داد که هنوز فضای سالم و بلوغ لازم حاصل نشده و این می تواند منجر به بیم و احتیاط هر شخصیت بزرگواری در این سطوح، برای بیان نقدها و سخن های ناگفته شود.
فراموش نکنیم که هرگونه جناح بندی و طیف گذاری سیاسی در صورتی قابل اعتناست که بر روی پایه هایی استوار و آبدیده ایستاده باشد، نه بر روی دنیای رفاقت ها و کلیشه ها.
فراموش نکنیم که نقد و اشکال-که بنا به فرمایش امام یک هدیه الهی است-، از عظمت هیچ شخصیت تاریخی نمی کاهد؛ خواه هاشمی رفسنجانی باشد، خواه موسوی خوئینی. پس چرا به جای استدلال و منطق، تیغ بکشیم؟!
البته شخص آیت الله هاشمی با صدها یا هزاران مصاحبه در طول عمر خویش ارج گذاری و پایبندی اش به این شیوه ی نقد و سخن را ابراز کرد ولی گویا این روحیه ی پر تحمل و با اعتماد به نفس به کمتر به دیگران انتقال یافته باشد.
