پایگاه خبری جماران: «هیچ تضمینی وجود ندارد که ما بمانیم و دیگران بروند. اگر قواعد را رعایت نکنید، عرصه را از شما می‌گیرند. باید از روزی ترسید که جایگاه‌ها به هم بریزد و نقش‌ها دگرگون شود.»
این‌ها بخشی از سخنان حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در حسینیه جماران است که در هفته‌های گذشته با تاکید بر تأمل بیشتر بر روایت مشهوری از امام علی (ع) مطرح شده است.
اما به راستی تنها ضمانتی که می‌تواند نظام اسلامی را حفظ و احساس خطر فروپاشی حکومت و برافتادن ارکان انقلاب اسلامی را، از جامعه بزداید، چیست؟
«یُسْتَدَلُّ عَلَی اِدبارِ الدُّوَلِ بِاَربَع: تَضییعِ الاُصولِ وَ التَّمَسُّکِ بِالفُرُوعِ وَ َتقدیمِ الاَراذِلِ وَ تأخیر الاَفاضِلِ»
این سخن گوهربارامام علی علیه‌السلام است که چهار عامل را سبب شکست دولت‌ها و فروپاشی حکومت‌ها معرفی می‌فرمایند:
«ضایع کردن اصول و مسائل مهم»، «سرگرم شدن به فروع و امور کم اهمیت»، «به کار گماردن آدم‌های پست و فرومایه» و سرانجام «کنار گذاردن انسان‌های فاضل و نخبه»
این چهار عامل هر چند هر یک به خودی خود می‌تواند علت ابتلای به بیماری بداقبالی و ناکامی و تیره بختی و سیاه روزی و در نهایت فروپاشی و از هم گسیختگی هر حکومت و سلطنتی باشد، اما در دولت‌های با عمر چند قرن نیز، عملاً در پی هم و در یک ترتیب زمانی ریسه وار، باعث انهدام از درون می‌شوند.
نخستین علت ابتلای هر جامعه سیاسی به سرطان مرگ آور فروپاشی، تأویل‌های سوداگرانه قوانین و فراموشی اصول بنیادین خصوصاً قوانین اخلاقی است که با سرعت به عزیز شدن کاسه لیسان و فرومایگان و اراذل و فراموشی و خانه نشینی و اعتکاف عالمان و نخبگان و افاضل جامعه ختم می‌شود.
شاید هیچ نسخه موثری برای واکسینه و مقاوم سازی نظام اسلامی، در برابر خطر فروپاشی و شکست آن، همچون این سفارش بنیان گذار انقلاب اسلامی یعنی امام خمینی ارائه نشده باشد: «اگر اسلام عزیز و جمهوری اسلامی نوپا به انحراف کشیده شود و سیلی بخورد و به شکست منتهی شود، خدای نخواسته اسلام برای قرن‌ها به طاق نسیان سپرده می‌شود. امروز برای حفظ اسلام باید از همه چیزهایی که در ذهن‌های ما هست و کدورت‌هایی که داریم، دست برداریم، برای خدا با هم باشیم. اگر خدای نخواسته اسلام در ایران سیلی بخورد، بدانید که در همه دنیا سیلی خواهد خورد؛ و به این زودی دیگر نمی‌تواند سرش را بلند کند.»
منبع: روزنامه 19 دی
