پایگاه خبری جماران: هفته گذشته قائم مقام مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی در مطلبی مفصل با ذکر اسناد و مدارک مفصل، جوابیه ای کامل را منتشر کرد که در آن ادعای دروغ و مخدوش بی بی سی به طور مستند بررسی و رد شده بود. این جوابیه در دو شماره (بخش یک و بخش دوم) و به طور جداگانه انتشار یافت در حالیکه در ابتدای هر بخش خلاصه کاملی از آن بخش قرار گرفته بود. خلاصه ای که راحت تر می توانست در رسانه های مکتوب نشر یابد.
خوشبختانه جوابیه مذکور مورد قبول و لطف بسیاری از اهل فن قرار گرفت و تقدیر گروه های مختلف را موجب شد و برخی از خبرگزاری ها و پایگاه های خبری و روزنامه ها هم به صورت کامل و یا تنها بخش خلاصه آن را بازنشر دادند که صد البته موجب امتنان شد.
اما در این میان بسیاری از مدعیان ارزشمداری و یا اصلاح طلبی از انتشار این مطلب مستند که بند بند آن مزین به سخنان امام بزرگوار بود،سرباز زدند. از صدا و سیما که بگذریم، آن دسته از «رسانه های ارزشی!» هم که در چنین مواردی همواره مدعی امام و آرمان های انقلاب هستند، بدون توجه به تهمتی بزرگ به امام و انقلاب حتی اشاره ای به خلاصه این جواب متقن نکردند.
نویسنده این سطور هرگز پا جای پای این دوستان نمی گذارد که به راحتی در چنین مواردی، طرف مقابل را به « پشیمان شدن» و «وا دادن» متهم می کنند و خود را با هزار توجیه مختلف دلگرم می کند، اما از این دوستان می پرسد که آیا نسبت به دفاع از اندیشه انقلاب احساس مسئولیت نمی کنند؟ گیرم شما با مؤسسه و ریاست عالیه آن بر سر مهر نیستید، چرا از انتشار سخنان امام خودداری می کنید؟
از آن پایگاه خبری که به دنبال «تیر خلاص به بیت امام» بود، انتظاری نیست ولی آیا رسانه های رسمی نظام که از بیت المال ارتزاق می کنند، نباید در مقابل دروغ و تهمت نسبت به امام حساس باشند و مقاله ای که در جواب به آن اتهام ها و توسط رسمی ترین نهاد حقوقی که توسط شخص حضرت امام مسئول امور ایشان تعیین شده است، را حداقل بازنشر دهند؟
من همه اینها را به حساب کم لطفی و بی توجهی این دوستان و صد البته «سیاسی کاری کور » می گذارم. شما چطور؟
