در دهه اول ماه محرم هر سال، هرچه به ایام تاسوعای و عاشورای حسینی نزدیک تر می شویم برنامه های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بیشتر رنگ و بوی عزاداری سرور و سالار شهیدان(ع) به خود می گیرد؛ تا جایی که می توان گفت در این دو روز بیش از ٩٠ درصد برنامه های ٦ شبکه اصلی سیما محتوای عزاداری دارند.
به گزارش جماران، در این میان بخشی از آنتن صدا و سیما به پخش برخی سخنرانی های مذهبی اختصاص دارد؛ سخنرانی هایی که در برخی هیأت ها و مجالس تهران، قم و... ایراد می شود.
یکی از اماکنی که شاهد برگزاری مراسم رسمی سخنرانی و عزاداری بود، حرم مطهر امام راحل بود؛ امامی که محرم و صفر را عامل زنده نگه داشتن اسلام می دانست و نهضتش در همین ایام اوج گرفته و با شتاب به سوی پیروزی رفت.
این حرم، امسال پس از چندین سال به مدت سه شب شاهد مراسم رسمی سخنرانی با حضور خیل مردم و با سخنرانی چند تن از روحانیون برجسته کشور بود که هر سه نفر از آنان مسئولان رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران و یکی دیگر از آنان از اساتید محترم حوزه علمیه قم بوده است. اما آنچه بار دیگر رخ داد و کم کم به جای تعجب، باید به طور جدی ریشه های آن را بررسی کرد، بایکوت این مراسم رسمی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
گرچه این سیاست پیش از این در مورد مراسم شب های احیاء سالهای اخیر نیز رخ داده بود، آنچه مورد سوال است اینکه در میان خیل عظیم برنامه ها و مراسم گوناگون که آنتن صدا و سیما سخاوتمندانه در اختیار آنان قرار می گیرد و برخی شان هم انصافا دارای بار معنوی و علمی است، یک مراسم رسمی در چنین مکان مهمی با سخنرانانی که ازمسئولان رسمی نظام هستند آیا جایی در رسانه ملی که از بودجه عمومی ارتزاق می کند و باید رسانه کل نظام و مردم باشد، ندارد؟ دلیل استمرار این سیاست چیست و چرا تاکنون مسئولان این سازمان در قبال رویه در پیش گرفته پاسخگو نیستند.
سوال آنگاه جدی تر می شود که حتی معاونت خبر صدا و سیما و خبرگزاری صدا وسیما هم این مجلس رسمی را نادیده گرفته و در حالی که بعضا برای پوشش خبری برخی مراسم و محافل کوچک تیم خبری اعزام می کنند، بی تفاوت از کنار سخنان سه مقام ارشد کشور (معاون رئیس جمهور، نایب رئیس اول مجلس و وزیر اطلاعات) عبور می کنند.
سوالات در این زمینه زیاد است؛ اما تاکنون پاسخی جز سکوت و تداوم رویه پیشین دریافت نشده است.
مسئولان صدا وسیما باید پاسخ دهند که یاد امام این احیاءکننده دین در زمانه ما و منادی اسلام ناب محمدی(ص)، صرفا در زیرنویس کردن فرازهایی کوتاه از سخنان ایشان هنگام پخش سریال یا دقایقی از مجلس روضه در محضر ایشان (که آن نیز امسال اگر بوده بسیار اندک بوده!) خلاصه می شود؟
به راستی چه دیدگاه و سیاستی باعث می شود مجلس رسمی عزاداری حرم مطهر بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران که درصفحه اول روزنامه های کثیرالانتشار برنامه های آن اطلاع رسانی شده بود، در جدول برنامه های رسانه ملی جایی نداشته باشد و در میان صدها برنامه مداحی و سخنرانی سهمی به آن داده نشود؟ آیا مشکل سخنرانانی هستند که کارگزار و مقام رسمی این نظام هستند؟ یا اینکه با توجه به تکرار این اتفاق درسایر موارد، سیاست ها و دیدگاههایی در میان است که هر محفل و مکان منسوب به امام در چارچوب آنها نمی گنجند و «باید» نادیده گرفته شوند؟
