پایگاه خبری جماران: در این چند روز یک مطلب تحت عنوان «خاطره سعید حجاریان از سفر امام خمینى به قم و نظر ایشان در باره جمکران»، در میان گروهی دست به دست می شود که حاوی چندین دروغ و خلاف واقع است. نخست اصل مطلب را ببینید:
«هر چند مدت یک بار که آیت‌الله [امام]خمینی دوست می داشت فضای زندگی مردم و وضعیت کلان شهر تهران را از شمال تا جنوب مستقیم و بلا واسطه ببیند و بنگرند ما نیز به عنوان مدیران امنیت آن روزگار می بایست این سفر درون شهری را پوشش می دادیم وبا ایشان همسفر می شدیم یک شب، پس از گشت و گذار در تهران سرحال بودند وقرارشد که سری به قم بزنند آیت‌الله خمینى را آن شب با یک تاکسی به قم بردیم ایشان بسیار سبک سفر و کم تشریفات بودند. خیلی مختصر و مفید در حرم حضرت معصومه نماز تحیت خواند و آداب زیارت را به جا آورد و بی درنگ به تاکسی باز گشت من و دوستان همراه ایشان با محافضین هماهنگ کردیم که به خیال خود آیت‌الله را سورپرایز کنیم و ایشان را پس از زیارت حضرت معصومه به جمکران ببریم. با شتاب حرکت کردیم و به جمکران رسیدیم. شبی پاییز ی بود و ماه به محاق رفته بود و بدین دلیل هواهم خیلی تاریک بودوچشم چشم را نمی دید به ایشان عرض کردم آقا بفرمایید. فرمود: کجاست این جا؟ عرض کردم : حرم. فرمود: کدام حرم. عرض کردم: جمکران. فرمود:چه کار کنم. عرض کردم :زیارت. فرمود: زیارت کی؟ عرض کردم: آقا علما گفتن بنا بر رویای صادقه حسن ابن مثله، این مسجد به امر امام زمان احداث شده و این زمین قدمگاه مبارک ایشان است ، حداقل نماز تحیت بخوانیم، فرمود: تحیت به کی؟ وقتی خواب امام معصوم حجت نیست، آن وقت خواب حسن ابن مثله حجت می شود. ایشان از تاکسی پیاده نشد و پا در زمین نگذاشت و با جدیت فرمود : برویم دیر شد دیگر”
اما خلاف های این داستان:
اولاً امام بعد از ورود به جماران در ٢٧ اردیبهشت ١٣٥٩ ، تا پایان عمر شریف در جماران و منزل مسکونی خود اقامت داشتند و تنها به حسینیه می آمدند و در مقابل منزل مسکونی خود هم چند بار در انتخابات شرکت کردند. ایشان هیچگاه فرصت خارج شدن از جماران را نیافتند و در تهران هم به جایی نرفتند چه برسد به قم و حرم و ....
ثانیاً آقای حجاریان و دیگر مسئولین امنیتی و اطلاعاتی هیچ نقشی در حفاظت امام نداشته و مسئولیت حفاظت امام از آغاز با حجة الاسلام سید سراج الدین موسوی بوده و تا آخر هم ایشان از طرف یادگار امام مرحوم حجة الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی این مهم را به سرانجام رسانده است. مسئولین امنیت و اطلاعات کشور در این میان فاقد هرگونه نقش بوده اند.
ثالثاً طبیعی است که وقتی خبر اصل سفر دروغ است، مسافرت با تاکسی و بعد هم بردن امام به جمکران بدون اطلاع ایشان فاقد صحت است.
اما در مورد اینکه اصلاً آیا امام به مسجد جمکران رفته اند یا نه؟ آنچه مشهور است یک بار قبل از انقلاب این امر واقع شده است و در خاطرات آیت الله توسلی و آیت الله موسوی اردبیلی امده است که امام به مناسبتی در روستای جمکران بودند و هنگام رسیدن وقت نماز ، صرفا برای اقامه نماز واجب به آن مسجد رفته اند.
البته از مرحوم توسلی نقل است که وقتی به امام پیشنهاد شده که نماز مخصوص آن مسجد ( که البته نماز موسوم به نماز امام زمان است و در مفاتیح هم آمده) را بخوانند ایشان صرفاً به نماز تحیت مسجد بسنده کرده اند. اما اینکه امام فرموده باشند:«تحیت به کی؟ وقتی خواب امام معصوم حجت نیست، آن وقت خواب حسن ابن مثله حجت می شود.» قطعا غلط است چراکه نماز تحیت مسجد ، تحیت به فردی خاص نیست تا بخواهد به سبب خواب مردود باشد.
درباره حضور امام در ایام جوانی در مسجد جمکران ، خاطرات دیگری هم هست که در جای خود می توان آن را مطالبه کرد.
خلاصه کلام آنکه اگر نمی توان انتظار داشت که هر حرفی گفته نشود، می توان انتظار داشت که به راحتی آن را نشر ندهیم و نپذیریم.
