پایگاه خبری جماران: این سؤال را چند روزی است از خود می پرسم. شاید شما هم تا کنون از خود پرسیده باشید. اما واقعا من از کجا بدانم که این fatf چه جور چیزی است؟ و آیا تصویب آن خیانت است یا اینکه کاملا بر عکس تصویب آن اصلی لازم برای اقتصاد و سیاست ماست؟ بگذارید کمی بالاتر برویم اصلا آیا من و شما می توانیم بفهمیم که این fatf چه جور چیزی است؟ و بالاتر ، آیا اصلاً لازم است که در این باره تلاش کنیم؟
جواب من به تمام سؤالات فوق منفی است.
بگذارید مثالی بزنم. فرض کنید فردا قرار است در شورای عالی بهداشت درباره خوب یا بد بودن واردات یک نوع خاص از دارو تصمیم گیری شود. آیا من و شما، تخصص لازم برای این که در این مورد دخالت کنیم را داریم؟ و بر فرض که بگویید وظیفه داریم در این باره نظر دهیم ، چه مقدار وقت لازم است تا ما در این حوزه به آن سطح از دانش برسیم که بخواهیم در این مورد نظر بدهیم؟
تازه این یک موضوع است و اگر حساب کنیم که روزانه صدها تصمیم درباره موضوعات تخصصی گرفته می شود، مگر اصلاً امکان این وجود دارد که همه بتوانند در همه ی آنها متخصص شوند؟ و اصلا آیا این کار ممکن است؟
حقیقت آن است که عقل بشر در طول تاریخ به «سپردن کار به کارشناس عادل» رسیده است. وقتی یک مجلس که اتفاقاً از تصفیه خانه ی عجیب و سخت گیر شورای نگهبان عبور کرده ، با وجود صدها مرکز پژوهشی که تنها یکی از آنها متعلق به خود مجلس است و با صد ها نهاد نظارتی ، درباره یک قانون اظهار نظر می کنند، «شلوغ بازی» و «هوچی گری» و به تعبیری «غوغا سالاری» را چگونه باید توجیه کرد؟
امروزه در فضای مجازی یک نظر سنجی از «توده ی مردم» منتشر شده بود که اکثریت قریب به اتفاق آنها از fatf حمایت کرده بودند. این کار هم به همان اندازه از «تخصصی عمل کردن» به دور است که ارسال هزاران پیامک به نمایندگان و تهدید آنها.
اشتباه نکنید، روزنامه ها و صاحبان تحلیل و مطلعین و متخصصین نه تنها می توانند که باید درباره هر موضوع اظهار نظر کنند تا تصمیم نهایی ، «درست ترین تصمیم » باشد. اما این، با «لشکر کشی عوامانه» متفاوت است.
وقتی من و شما نه وقت آن را داریم که درباره fatf و صد ها موضوع مثل آن مطالعه و تحقیق کنیم و نه توان علمی آن را داریم و نه چنین کاری اصلاً لازم است، باید به فرایند عاقلانه ی تصمیم گیری اعتماد کنیم. من می توانم به هر علت ، نسبت به تصمیم گیران بی اعتماد باشم ، ولی راه آن هم تلاش در جهت تغییر آنها در یک فرایند قانونی یا عقلایی است و نه اینکه خود را موظف بدانم که در هر موضوع خرد و کلان به اظهار نظر بپردازم و در صورتی که اکثریت نظر من را نپذیرفت به لشکرکشی و دشنام گویی روی آورم.
این روزها قرار است مجلس با شنیدن همه ی نظرات ، به تصویب یا رد fatf اقدام کند. لشکر کشی و غوغاسالاری ها نعل وارونه است. همه کسانی که واقعا در این موضوع کارشناس هستند یا خود را کارشناس می دانند، باید نظر بدهند، ولی قبل و بعد از تصمیم نهایی ، اتهام «خیانت» یک روش غیر اخلاقی و یک «هوچی بازی شرورانه» است.
آخرین نکته هم اینکه اگر چنانکه از ظواهر معلوم است ، قرار است این لایحه تصویب شود، اندکی عقل کافی است تا آدمی بفهمد که نباید به گونه ای سخن بگوید که «کل سیستم جمهوری اسلامی » را فاسد و یا خائن و مرعوب معرفی کند. مصوبات جمهوری اسلامی، مربوط و منسوب به «همه ی سیستم» است و الّا کیست که نداند بدون طی «همه مراحل حساس »، چیزی در ایران ، نهایت به «تصویب نهایی » نمی رسد.
