آیت الله شیخ ابوالقاسم خزعلی، نماینده مردم استان خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری و دبیر کل بنیاد بین المللی غدیر صبح امروز در تهران و پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری و در سن 90 سالگی به رحمت ایزدی پیوست.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم خزعلی، زادهٔ اول فروردین 1304 در بروجرد بود که نمایندگی مردم استان خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری را برعهده داشت. وی به مدت 20 سال از اعضای مجلس خبرگان رهبری بوده است.
آیت الله خزعلی از فقهای سابق شورای نگهبان بود و از ابتدای تشکیل بنیاد بین المللی غدیر تاکنون مسئولیت دبیر کلی این مجموعه را بر عهده داشت.
آیت الله خزعلی علاوه بر عضویت در جمع تدوین کنندگان قانون اساسی جمهوری اسلامی، در دوره های دوم، سوم و بخشی از دوره چهارم از سال1365 تا 1378 اعضای فقهای شورای نگهبان بوده است.
از فعالیت های مهم ایشان در طول 90 سال می توان به عضویت در مجلس خبرگان رهبری از ابتدا تا کنون، عضویت در شورای تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سابقه 20 ساله عضویت در شورای نگهبان را بیان کرد.
تحصیلات
وی تحصیل علوم دینی را در حوزه علمیه مشهد آغاز کرد. پس از آن راهی قم شد و پس از طی مراحل تحصیلات حوزی، در درس خارج فقه آیت الله بروجردی و خارج اصول امام خمینی (س) حضور پیدا کرد. وی همچنین مدتی در محضر آیت الله محمد تقی بهجت تلمذ کرده است. در بخش فلسفه، اشارات را نز جواد خندق آبادی تهرانی خواند و در درس منظومه و اسفار علامه طباطبایی حاضر شد.
خاطرات ایشان از مسئولیّت های پس از انقلاب
وقتی که حضرت امام به ایران تشریف آورد، من در اهواز بودم و 3 شهر اهواز، آبادان و خرّمشهر را شبانه روز سرکشی می کردم و با مردم صحبت می کردم؛ چون آنجاها منطقه مرزی و خطرناک بود. مردم می خواستند در آن جا سرهنگ ها را بکشند؛ امّا من می خواستم امام بیاید و کار را تمام کند. از این رو، مواظب بودم و نمی توانستم شهرها را ترک کنم. در یازدهم بهمن ماه به من تلفن کردند و گفتند: فردا امام می آید. شما بیا به عنوان پدر شهید صحبت کن. شهید مطهّری ۳۵ دقیقه با من تلفنی صحبت کرد. طولانی ترین تلفنی که تا آن موقع داشتم. گفتم: من نمی توانم اینجا را رها کنم. اوضاع به هم می ریزد. درست است که دیدار امام و ملاقات اوّل، خیلی مورد علاقه من است؛ امّا چه کنم که سه شهر به هم می ریزد. به ایشان گفتم: برای من مشکل است، ولی ایشان خیلی اصرار کرد تا این که سرانجام امام آمد و من در ۲۲ بهمن ماه به منزل امام مشرّف شدم و عرض کردم: الحمداللّه الذیـ أذهب عنّا الحَزَن و گفتم: عذر می خواهم اگر دیر آمدم، علّت را گفتم. امام اظهار لطف و محبّت کرد. در همانجا یک رندی دید امام به من خیلی محبّت می کند، تا آمدم بیرون دستها را روی سینه گذاشت و سلام کرد و گفت: حضرت آیت اللّه! هفت میلیون در اختیارت می گذاریم، اگر لازم بود به فقرا بدهید. این هم دیدار ما با امام بود و از آن بعد مشغول کار شدم. وقتی که حضرت امام بنده را برای عضویّت در شورای نگهبان برگزید، [اول] عذر آوردم و برای بار دوم... قبول کردم. امام فرمود: بیا، به آن کارهایت هم می رسی. گفتم: چشم. در مجلس خبرگان قانون اساسی بودم و در مجلس خبرگان رهبری هم هستم. زمانی اعضای خبرگان قانون اساسی، در ۲۵ یا ۲۷ رمضان بود که خدمت امام رسیدند. ایشان مقداری صحبت کرد و همه را ارشاد کرد. آن گاه پس از پایان جلسه، به من فرمود: تو بمان، آقای بهشتی هم بماند. یکی دو نفر دیگر هم بودند. نزد کسانی که دارای محورهای عقیده ای مختلف بودند، نمی خواستند چیزی بگویند. این که در باره مِلک مردم سفارش فرمود که بی جهت کسی تعرّض به مال مردم نکند و هر کس به بهانه این که فلانی مستکبر است به اموال او دستبرد نزنند و مورد تصرّف قرار ندهند. اگر کسی از راه شرعی مِلکی به دست آورده، هر چه قدر هم زیاد باشد کسی نمی تواند در آن تصرّف کند. اگر امام یک دستور کوچکی در این زمینه می داد، مردم می ریختند و روزگار سرمایه داران را سیاه می کردند؛ ولی امام می فرمود: من باید جواب خدا را بدهم. بعضیها که عمامه ای به سر داشتند، گفتند: هر کس که دارایی اش بیش از اندازه لازم باشد، حرام است. رفتم پشت تریبون، گفتم: برای ناخن چیدن روایتی لازم است که سند داشته باشد. روایتی که سند ندارد، حتی به درد ناخن چیدن هم نمی خورد. شما مال مردم را به چه دلیل بر خود حلال می کنید؟ گفتم: اگر شما بایستید، ما هم ایستاده ایم که ـ بحمداللّه ـ قانون اساسی قوییی تنظیم شد.
از دیگر کارهای سیاسی من این است که در سه دوره مجلس خبرگان رهبری عضویّت دارم و در کمیسیون تحقیق فعّالیّت می کنم. این کمیسیون در باره ویژگی و صفات رهبر تلاش می کند و شاید این انفع باشد که کسی صدمه نزند و ما باید بیدار باشیم و جهاتی که لازم است حتی به خود رهبر هم تذکر بدهیم و داده‌ایم و ایشان هم پسندیدند. پایه مهم، رهبری است. اگر به این پایه صدمه برسد، آن سه قوّه دیگر، ضعیف خواهد شد. ما باید زیر نظر رهبری کار کنیم. این جنبه را از جهت مثبت و منفی باید مورد اهتمام زیاد قرار داد.
تألیفات
تنها اثری که از آیت الله خزعلی به چاپ رسید، تفسیر سوره فاتحه الکتاب است. بر شعرهای عینیّه ابن أبی الحدید در باره امیر المؤمنین ـ که هشتاد و چند بیت است ـ نیز شرحی نوشته اند که به چاپ نرسیده است. همچنین در باره تنظیم آیات قرآن نیز تلاش هایی انجام داده که البته به اتمام نرسید.
