در این مطلب آمده است: سه شنبه پنجم تیرماه مصادف با بیست‌وششم ژوئن روز جهانی مبارزه با مواد مخدر است. علت نام‌گذاری چنین روزی یک کنفرانس بین‌المللی بود که در زمینة اعتیاد و قاچاق مواد مخدر در کشور اتریش و شهر وین تشکیل شد و در آن کنفرانس، سندی به تصویب کشورهای شرکت‌کننده رسید و قرار شد که همة کشورها در جهت ریشه‌کنی اعتیاد ضمن همکاری همه تلاش کنند؛ ولی شوربختانه برخی از قراردادهای بین‌المللی در حد همان نشست و برخاست و امضای سند باقی می‌ماند و در عمل، تلاش جدی انجام نمی‌شود؛ لذا با این‌که سران همة کشورهای امضاکننده از مخرب‌بودن این مواد افیونی خانمانسوز اطلاع کافی دارند و به‌خوبی می‌دانند که چگونه این مواد با چنگال‌های منحوس خود جسم و جان افراد به‌ویژه جوانان را نشانه گرفته است، عملاً مبارزة جدی صورت نمی‌گیرد. حتی در برخی از کشورها، مصرف بعضی از این مواد، آزاد و قانونی اعلام شده است.
از سوی دیگر در کشور ما با آن‌که ارادة مسئولان بر این محور استوار است که قاچاق و مصرف این مواد را ریشه‌کن کنند و در این راه جوانان برومند و مرزداران دلیر این مرزوبوم با تقدیم جان عزیزشان سعی دارند قاچاقچیان جنایتکار و طماع را به سزای اعمال خود برسانند، مع الوصف باندهای قاچاق مواد مخدر و پیرو آن معتادان، همچنان روبه‌افزایش است.
گرچه گفته می‌شود آمار دقیقی در زمینة اعتیاد در کشورمان وجود ندارد، اما طبق برخی از آمارها، تعداد معتادان نسبت به افزایش جمعیت بیشتر شده است. جالب‌تر این که در دو دهة اخیر قیمت بعضی از کالاهای مصرفی مردم چندبرابر شده است؛ ولی قیمت مواد مخدر به‌ویژه مواد مخدر صنعتی کاهش یافته است:
شایان ذکر است براساس برخی اسناد، آشنایی بشر با مواد مخدر به بیش از شش‌هزار سال می‌رسد، به‌طوری‌که در آن زمان، شیرة خشخاش را برای درمان و بهتر بگوییم برای تسکین درد استفاده می‌کردند و این مواد بیشتر برای بیماری‌های صعب‌العلاج و بیماران روبه‌موت تجویز می‌شده است و طی هزاران سال مصرف آن برای افراد سالم، به‌ویژه جوانان، امری ناپسند به‌شمار می‌آمد. در ایران نیز با حملة برخی از اقوام غیرایرانی به کشور، این سوغات منحوس را برای ما تحفه آوردند؛ البته پزشکانی چون زکریای رازی و ابوعلی سینا به اعتیادآور بودن این مواد پی برده بودند، گرچه قبل از قرن نوزدهم میلادی مواد مخدر شناخته‌شدة آن زمان مثل تریاک، در ایران کاشت نمی‌شد. همان‌گونه که اشاره شد، مصرف این مواد زیان‌بار و بعضاً خطرناک، در کشورمان روبه‌افزایش است. به‌جز مواد سنتی مثل تریاک، مورفین و کوکائین، مواد خطرناک‌تری مثل شیشه، کراک، اکستازی، کتامین، آمفتامین و چندین نوع مواد دیگر وجود دارد که موجب اضمحلال جسم و روح فرد و از هم‌پاشیدن شخصیت وی و باعث ناهنجاری در خانواده می‌شود، پس باید چاره‌جویی کرد.
متأسفانه کشور ما به‌دلیل همسایگی با یکی از تولیدکننده‌های بزرگ مواد اولیه و به‌علت ترانزیت ده‌ها تن این مواد از کشور، مجبور است از قوة قهریه برای دستگیری و اعدام قاچاقچیان استفاده کند.
بدیهی است گرایش جوانان کشورمان به مواد مخدر تنها به‌دلیل ترانزیت آن توسط قاچاقچیان به دیگر بلاد عالم نیست، بلکه عوامل اجتماعی مانند گسست روابط افراد خانواده، دچارشدن جوانان به بحران هویت، دوگانگی رفتار برخی از ناصحان، تعدد دستگاه‌های فرهنگی، نبود نشاط در جامعه، اختلاف زیاد درآمدها بین اقشار مختلف، ازبین‌رفتن رفت‌وآمدهای فامیلی و طایفه‌ای و احساس تنهایی و بی‌کسی، فشارهای عصبی و روحی، مشکلات جسمانی و خلاصه آگاهی‌نداشتن از خطرات این مواد پلید و نگرش مثبت به آن، برخی از دلایل روی‌آوردن جوانان به مواد مخدر است.
در اینجا نگارنده از همة معلمان اخلاق، ناصحان، قانون‌گذاران و مجریان دلسوز تقاضا دارد با توجه به نکات ذکرشده، برای پاک‌سازی جامعه عاجلانه اقدام کنند چون برازندة یک جامعة اسلامی نیست که جوانانش دچار این درد بنیان‌کن شوند.
6026/7339
انتهای پیام از سوی دیگر در کشور ما با آن‌که ارادة مسئولان بر این محور استوار است که قاچاق و مصرف این مواد را ریشه‌کن کنند و در این راه جوانان برومند و مرزداران دلیر این مرزوبوم با تقدیم جان عزیزشان سعی دارند قاچاقچیان جنایتکار و طماع را به سزای اعمال خود برسانند، مع الوصف باندهای قاچاق مواد مخدر و پیرو آن معتادان، همچنان روبه‌افزایش است.
گرچه گفته می‌شود آمار دقیقی در زمینة اعتیاد در کشورمان وجود ندارد، اما طبق برخی از آمارها، تعداد معتادان نسبت به افزایش جمعیت بیشتر شده است. جالب‌تر این که در دو دهة اخیر قیمت بعضی از کالاهای مصرفی مردم چندبرابر شده است؛ ولی قیمت مواد مخدر به‌ویژه مواد مخدر صنعتی کاهش یافته است:
شایان ذکر است براساس برخی اسناد، آشنایی بشر با مواد مخدر به بیش از شش‌هزار سال می‌رسد، به‌طوری‌که در آن زمان، شیرة خشخاش را برای درمان و بهتر بگوییم برای تسکین درد استفاده می‌کردند و این مواد بیشتر برای بیماری‌های صعب‌العلاج و بیماران روبه‌موت تجویز می‌شده است و طی هزاران سال مصرف آن برای افراد سالم، به‌ویژه جوانان، امری ناپسند به‌شمار می‌آمد. در ایران نیز با حملة برخی از اقوام غیرایرانی به کشور، این سوغات منحوس را برای ما تحفه آوردند؛ البته پزشکانی چون زکریای رازی و ابوعلی سینا به اعتیادآور بودن این مواد پی برده بودند، گرچه قبل از قرن نوزدهم میلادی مواد مخدر شناخته‌شدة آن زمان مثل تریاک، در ایران کاشت نمی‌شد. همان‌گونه که اشاره شد، مصرف این مواد زیان‌بار و بعضاً خطرناک، در کشورمان روبه‌افزایش است. به‌جز مواد سنتی مثل تریاک، مورفین و کوکائین، مواد خطرناک‌تری مثل شیشه، کراک، اکستازی، کتامین، آمفتامین و چندین نوع مواد دیگر وجود دارد که موجب اضمحلال جسم و روح فرد و از هم‌پاشیدن شخصیت وی و باعث ناهنجاری در خانواده می‌شود، پس باید چاره‌جویی کرد.
متأسفانه کشور ما به‌دلیل همسایگی با یکی از تولیدکننده‌های بزرگ مواد اولیه و به‌علت ترانزیت ده‌ها تن این مواد از کشور، مجبور است از قوة قهریه برای دستگیری و اعدام قاچاقچیان استفاده کند.
بدیهی است گرایش جوانان کشورمان به مواد مخدر تنها به‌دلیل ترانزیت آن توسط قاچاقچیان به دیگر بلاد عالم نیست، بلکه عوامل اجتماعی مانند گسست روابط افراد خانواده، دچارشدن جوانان به بحران هویت، دوگانگی رفتار برخی از ناصحان، تعدد دستگاه‌های فرهنگی، نبود نشاط در جامعه، اختلاف زیاد درآمدها بین اقشار مختلف، ازبین‌رفتن رفت‌وآمدهای فامیلی و طایفه‌ای و احساس تنهایی و بی‌کسی، فشارهای عصبی و روحی، مشکلات جسمانی و خلاصه آگاهی‌نداشتن از خطرات این مواد پلید و نگرش مثبت به آن، برخی از دلایل روی‌آوردن جوانان به مواد مخدر است.
در اینجا نگارنده از همة معلمان اخلاق، ناصحان، قانون‌گذاران و مجریان دلسوز تقاضا دارد با توجه به نکات ذکرشده، برای پاک‌سازی جامعه عاجلانه اقدام کنند چون برازندة یک جامعة اسلامی نیست که جوانانش دچار این درد بنیان‌کن شوند.
6026/7339
کپی شد
